Ignacy Jan Paderewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Rogozin zmienić na ROGOŹNO |
→Polityka: drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, źródła/przypisy |
||
Linia 92:
Po powrocie do kraju [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] i powierzeniu przez niego misji formowania rządu [[Jędrzej Moraczewski|Jędrzejowi Moraczewskiemu]], również i Paderewski powrócił do Polski. Najpierw przypłynął 23 listopada 1918 roku do Liverpoolu, skąd udał się do Londynu{{odn|Mazurczak|1987}}. W ciągu kilku kolejnych dni rozmowy z nim prowadził ówczesny [[Ministrowie spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii|minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii]] [[Arthur Balfour]] namawiając go do wyjazdu do Polski i pokierowania nowym rządem. Paderewski zażyczył sobie podróży do Warszawy przez Gdańsk i Toruń, chociaż były to formalnie ziemie jeszcze niemieckie{{odn|Mazurczak|1987}}. Z Paderewskim do Polski pojechała półoficjalna delegacja, na której czele stanął brytyjski [[attaché]] wojskowy [[Harry Herschel Wade]]{{odn|Mazurczak|1987}}, a jego zastępcą został [[Richard Kimens]] z [[Foreign and Commonwealth Office|Ministerstwa Spraw Zagranicznych Wielkiej Brytanii]], były konsul angielski w Warszawie{{odn|Mazurczak|1987}}.
Paderewski wraz z żoną oraz z towarzyszącym im majorem [[Zygmunt Iwanowski|Zygmuntem Iwanowskim]] w roli [[adiutant]]a wyruszył w podróż z portu [[Harwich#Port|Harwich]] do Polski na statku „Concord”{{odn|Mazurczak|1987}}. Jeszcze 23 grudnia statek zawinął do [[Kopenhaga|Kopenhagi]], a 25 grudnia dobił do brzegu w Gdańsku. Paderewski zamieszkał w hotelu [[Danziger Hof]], a 26 grudnia o godzinie 11 udał się pociągiem przez Piłę do Poznania{{odn|Mazurczak|1987}}. W celu uniknięcia demonstracji politycznych, Urząd Spraw Zagranicznych Rzeszy postanowił zakazać przyjazdu pianiście
Jego przybycie do stolicy [[Wielkopolska|Wielkopolski]] i entuzjastyczne przywitanie stało się impulsem do wybuchu zakończonego sukcesem [[powstanie wielkopolskie|powstania]].
| |||