Polonia we Francji: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
|||
Linia 44:
Dla większości emigrantów droga do Francji przechodziła przez miejscowość Toul w Lotaryngii. Specyficzną grupę stanowili tzw. „Westfalczycy” wywodzący się ze Śląska, Poznania i Mazur, którzy przybyli do Zagłębia Ruhry po 1871 i nabyli obywatelstwo niemieckie. Po odzyskaniu niepodległości wielu z nich wróciło do Polski, a znaczna część wyjechała do Francji przyjmując obywatelstwo francuskie. W 1923 po zajęciu Ruhry przez Francję nowa fala ponad 100 tysięcy „Westfalczyków” przybyła do tego kraju.
W latach dwudziestych największe skupiska polskich emigrantów znajdowały się w Nord-Pas-de-Calais, Lotaryngii, Pikardii oraz w centralnej Francji. W 1931 roku Polonia licząca ok. 500
Pomimo uzyskanych praw i wolności wyznania gwarantowanych przez polską konstytucję z 1921 roku, również ludność pochodzenia żydowskiego masowo opuściła Polskę i stanowiła 15% emigrantów z Polski. Społeczność żydowska zarówno z Polski, jak i z innych krajów Europy Wschodniej i Centralnej skupiła się głównie w Paryżu w dzielnicach Marais (Saint-Paul nazwano „Pletzl” od słowa w jidisz oznaczającego mały plac), Belleville oraz w 19
Polonia francuska zorganizowana była w liczne stowarzyszenia kościelne, oświatowe, społeczne, kulturalne, sportowe, charytatywne i towarzyskie, których centralną instytucją na całą Francję była Rada Naczelna. Najaktywniej spośród tych stowarzyszeń działał Związek Robotników Polskich w [[Lille]]. Pomocą społeczną zajmowały się tzw. Opieki. Ponieważ ówczesne ustawodawstwo francuskie nie zezwalało pracownikom cudzoziemskim tworzyć własnych organizacji związkowych, przy [[Powszechna Konfederacja Pracy|Confédération Générale du Travail]] działał Sekretariat Polski, pełniąc rolę koordynatora sekcji polskich przy francuskich zrzeszeniach zawodowych. Sekcje te powstały w 1924 roku i szybko zyskały licznych członków.
Linia 67:
Z samej Polski natomiast do Francji migrowali byli żołnierze [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]], [[Narodowe Siły Zbrojne|Narodowych Sil Zbrojnych]] i innych organizacji represjonowanych przez komunistów.
{{fakt|Dziś w samym Paryżu żyje od 100 000 do 200 000 Polaków}}, są to nie tylko potomkowie starych migracji, ale także ludzie, którzy przyjechali do Francji stosunkowo niedawno w poszukiwaniu pracy. Miastami, do których obecnie migrują Polacy są Paryż, Arles, Marsylia i Perpignan.
Wielu prominentów francuskich ma polskie korzenie, co widać po noszonych przez nich nazwiskach. Współcześnie najbardziej znanymi Francuzami polskiego pochodzenia są: politycy [[Michel Poniatowski]], [[Nathalie Kosciusko
== Kościoły i związki wyznaniowe ==
{{mainsec|Świadkowie Jehowy we Francji|Zbory polskojęzyczne}}
Dla Polonii, wiernych kościoła [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiego]] odbywają się [[Msza|msze]] w języku polskim<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.emigracja.chrystusowcy.pl/index.php/msze-wite-po-polsku?catid=23 |tytuł = Msze po polsku, Francja |autor = Instytut Duszpasterstwa Emigracyjnego |data dostępu = 2017-06-04}}</ref>. W języku polskim odbywają się również spotkania religijne innych wyznań (m.in. [[Świadkowie Jehowy|Świadków Jehowy]]<ref>{{jw|data dostępu=2020-02-08}}</ref>).
== Wybrane postacie Polonii francuskiej ==
| |||