III wyprawa krzyżowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
To nie błąd, wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 94.254.170.1) i przywrócono wersję 59633217 autorstwa Cynko Znacznik: Ręczne wycofanie zmian |
|||
Linia 2:
|nazwa = III wyprawa krzyżowa
|epoka = średniowiecze
|konflikt = [[Krucjata|Wyprawy krzyżowe]]
|grafika = Gustave dore crusades death of frederick of germany.jpg
|opis grafiki = [[Gustave Doré]], ''Śmierć Fryderyka I Niemieckiego''
Linia 57:
Chrześcijanie sprzymierzeni z muzułmanami
* [[Izaak II Angelos]]
* [[Izaak Komnen (
* [[Tankred sycylijski]]
|siły1 =
Linia 89:
Saladyn nie doprowadził do końca dzieła likwidacji Królestwa Jerozolimskiego. Nie udało mu się zdobyć między innymi Tyru, gdzie skuteczny opór stawił świeżo przybyły [[Konrad z Montferratu]], który zdołał przywrócić załodze miasta wiarę w ocalenie. Udało mu się za przywiezione z Konstantynopola pieniądze wzmocnić też mury obronne. W tym samym czasie zaczęły przybywać do chrześcijan posiłki, w tym flota króla Sycylii [[Wilhelm II Dobry|Wilhelma II]]. Saladyn uwolnił trzymanego w niewoli króla Gwidona z Lusignan za cenę przysięgi, że nie będzie walczył przeciwko muzułmanom. Gwidon nie zamierzał tej przysięgi dotrzymywać, ale jego pojawienie się zaostrzyło spory w obozie chrześcijańskim pomiędzy zwolennikami Gwidona a stronnikami [[Rajmund III|Rajmunda z Trypolisu]], którzy nie bez racji oskarżali Gwidona o doprowadzenie do klęski.
[[Konrad z Montferratu]] odmówił wpuszczenia Gwidona do Tyru. Gwidon, aby ratować swoją reputację, zdecydował się wraz z wiernymi mu ludźmi na desperacki krok – zaatakowanie [[Akka|Akki]]. Saladyn w tym czasie oblegał [[Beaufort (Liban)|Beaufort]], gdzie dzielnie bronił się [[Renald z Sydonu]] i był zaskoczony akcją Gwidona, którego armia rozpoczęła oblężenie Akki 28 sierpnia 1189 roku. Saladyn podjął próbę powstrzymania go, ale zakończyła się ona niepowodzeniem. Walki pod Akką przeciągały się, a obie armie stały miesiącami bezczynnie naprzeciw siebie, czekając na posiłki. Zdarzały się przypadki, że pojedynczy rycerze chrześcijańscy i muzułmańscy nawiązywali przyjaźnie. Raz nawet zorganizowano wspólny turniej dla dzieci jednej i drugiej strony{{r|Runciman1987}}.
Z czasem zapasy żywności chrześcijan się wyczerpały. Krzyżowcom groził głód. Dopiero w marcu przybył pierwszy okręt z żywnością i wieścią, że królowie Francji i Anglii płyną z pomocą.
Linia 99:
=== Pobyt Ryszarda I na Cyprze ===
W marcu i kwietniu 1191 roku floty francuska i angielska opuściły Sycylię i popłynęły do Palestyny. 20 kwietnia wojska Filipa Augusta stanęły pod Akką. Tymczasem flotę angielską burza zapędziła na wyspę [[Rodos (wyspa)|Rodos]]. Tam dotarła do Ryszarda wieść, że jego narzeczoną Berengarię, która płynęła mu na spotkanie, burza zapędziła na [[Cypr]]. Wyspa ta w tym okresie oficjalnie była częścią [[Cesarstwo Bizantyńskie|Cesarstwa Bizantyjskiego]], jednak faktyczną władzę sprawował tam zarządca wyspy [[Izaak Komnen (
Ryszard wyruszył więc na pomoc narzeczonej i w maju 1191 r. znalazł się na wyspie. 6 maja flota wpłynęła do portu [[Limassol]] i zdobyła miasto. Komnen przybył za późno, aby powstrzymać krzyżowców i wycofał się do [[Kolosi|Kolossi]]. Król Anglii próbował nawiązać rozmowy z Izaakiem, ale ten twardo domagał się opuszczenia wyspy przez Ryszarda. Musiało więc dojść do zbrojnego starcia. Armia Izaaka Komnena i armia Ryszarda (do której dołączyli cypryjscy katolicy i przeciwnicy Komnena) spotkały się pod Tremetuzją. Cypryjczycy walczyli dzielnie, ale liczniejsza i lepiej wyekwipowana armia krzyżowców ostatecznie odniosła zwycięstwo. Izaak wycofał się do [[Pentadaktylos]], ale po upadku zamku [[Kantara]] poddał się Ryszardowi. Miał poprosić króla, aby ten nie zakuwał go w żelaza. Ryszard obiecał mu to, po czym kazał mu założyć srebrne łańcuchy. Młoda córka Komnena trafiła na dwór Berengarii z Nawarry, którą Ryszard poślubił 12 maja. Cała wyspa dostała się w ręce Ryszarda{{r|Runciman1987}}.
| |||