Leopold Janikowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: przerabiam link na wywołanie szablonu {{Cmentarze Warszawa}} |
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, źródła/przypisy, kat., infobox |
||
Linia 1:
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko = Leopold Janikowski
|imię i nazwisko org =
|grafika = Leopold Janikowski (52917) (cropped).jpg
|opis grafiki =
|podpis =
|data urodzenia =
|miejsce urodzenia = Dąbrówka
|data śmierci =
|miejsce śmierci = [[Zielonka (powiat wołomiński)|Zielonka]]
|zawód = meteorolog, etnograf, podróżnik
|Alma Mater =
|uczelnia =
|odznaczenia = {{order|KZ|Z}}
|commons = Category:Leopold Janikowski
|wikiźródła = Leopold Janikowski
|www =
}}
'''Leopold Janikowski''' (ur. [[14 listopada]] [[1855]] w Dąbrówce k. [[Warszawa|Warszawy]], zm. [[8 grudnia]] [[1942]] w [[Zielonka (powiat wołomiński)|Zielonce]]) – [[meteorologia|meteorolog]], podróżnik, [[etnografia|etnograf]], ojciec [[Stanisław Janikowski|Stanisława Janikowskiego]].
== Życiorys ==
Leopold Ludwik Janikowski urodził się w Dąbrówce (obecnie część dzielnicy [[Białołęka]] w [[Warszawa|Warszawie]], [[Dąbrówka Szlachecka]] lub [[Dąbrówka Grzybowska]]<ref name="Loza">{{Cytuj książkę|nazwisko=Łoza |imię=Stanisław |rok=1938|tytuł=Czy wiesz kto to jest? |wydanie=1938|strony=285|url=http://books.google.com/books?id=4EMZAAAAIAAJ&q=%20Janikowski+Leopold%20|data dostępu=2016-07-31}}</ref>) jako syn Jana (ur. ok. [[1817]]) i Franciszki (z domu Wolkewicz, ur. ok. [[1827]]). Chrzest przyjął 22 czerwca [[1856]] roku w [[Kościół św. Jakuba w Warszawie (Tarchomin)|kościele parafialnym pw. św. Jakuba Apostoła]] w [[Tarchomin]]ie<ref>{{cytuj stronę |url= https://szukajwarchiwach.pl/72/164/0/-/27/str/1/1/10#tabSkany |tytuł= Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej św. Jakuba w Warszawie |data dostępu= 2016-07-31}}</ref>.
Uczęszczał do gimnazjum w [[Kalisz]]u<ref name="Loza" />. Po przeniesieniu się do Warszawy, pracował przez dłuższy czas w dziale meteorologicznym [[Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego|warszawskiego obserwatorium astronomicznego]]<ref name="Loza" />.
== Pierwsza wyprawa do Kamerunu (
W [[1881]] roku Janikowski odpowiedział na ogłoszenie opublikowane w czasopiśmie [[Wędrowiec (czasopismo)|Wędrowiec]]<ref>"Wędrowiec" nr 247, Warszawa, 1881, cytowane przez Henryka Bagińskiego, 1944</ref> przez [[Stefan Szolc-Rogoziński|Stefana Szolc-Rogozińskiego]], dwudziestoletniego oficera [[rosyjska marynarka wojenna|rosyjskiej marynarki wojennej]], który szukał towarzyszy podróży. Celem ekspedycji było utworzenie stacji geograficznej w zatoce [[Ambas]], która miała umożliwić „eksplorację wyżyn [[Kamerun]]u i penetrację terenu w poszukiwaniu jeziora Liba lub Riba”<ref name="Fernando">{{cytuj książkę|nazwisko=Janikowski |imię=Leopold |rok=1886|tytuł=L'ile De Fernando-Poo, Son Etat Actuel Et Ses Habitants |wydawca=Bulletin De La Société De Géographie, Septième Série. - Tome Septième |język=fr}}</ref>.
Linia 29 ⟶ 31:
[[File:Lucja Malgorzata 1882.jpg|thumb|[[Łucja Małgorzata]], [[1882]]]]
Wyprawa ruszyła z [[Hawr]]u 13 grudnia [[1882]] roku na statku żaglowym ''[[Łucja Małgorzata]]'' (fr.: ''La Lucie Marguerite''), [[Lugier (żaglowiec)|lugrze]] o tonażu około 100 ton z francuską załogą pod banderą francuską i flagą armatora z herbem [[Warszawa|Warszawy]], [[Warszawska Syrenka|Syrenką]]. W dniach
Po wizycie na Maderze, w Liberii i Assini 16 kwietnia [[1883]] roku zaokrętowano w porcie [[Malabo|Santa Isabel]] na hiszpańskiej wyspie Fernando Po w [[Zatoka Gwinejska|Zatoce Gwinejskiej]]<ref name="wyprawa">{{cytuj książkę|nazwisko=Szolc-Rogoziński|imię=Stefan|tytuł=Wyprawa S. S. Rogozińskiego: żegluga wzdłuż brzegów. Zachodniej Afryki na Lugrze "Łucja-Małgorzata" 1882 – 1883|rok=1889}}</ref><ref>{{cytuj książkę|tytuł=The Geographical Journal|wydawca=The Royal Geographical Society |rok=1983|strony=49}}</ref><ref name="Baginski">{{cytuj książkę|nazwisko=Bagiński |imię=Henryk |rok=1944|tytuł=The Sixtieth Anniversary of Rogozinski's Expedition to the Cameroons |wydawca=The Royal Geographical Society |seria=Vol. 103, No. 1/2, (Jan. - Feb., 1944) |strony=72–75 |url=http://www.jstor.org/stable/1789068 |data dostępu=2016-07-31}}</ref>.
Linia 50 ⟶ 52:
==Polska kolonia==
Podróżnicy działali w czasach [[III rozbiór Polski|trzeciego rozbioru]], dlatego też Szolc-Rogoziński służył w marynarce rosyjskiej. Jego dziennik, według Bagińskiego, potwierdza „jego prawdziwą intencję [...] utworzenie drugiej Wolnej Ojczyzny dla emigrantów z uciśnionego kraju”<ref name=Baginski />. Janikowski potwierdza to w swojej książce z [[1936]] roku:<ref name=Janikowski />
:„Kiedy w 1880 r. poznałem Rogozińskiego i kiedy roztoczył on przede mną swoje plany badań naukowych oraz jeden z głównych celów, z konieczności ukrytych, a mianowicie wyszukanie odpowiedniego terenu dla kolonizacji polskiej, jako przyszłej ostoi dla tych, którym nie tylko materialnie, ale i duchowo było za ciasno pod rządami trzech naszych zaborców,
== Druga wyprawa do zachodniej Afryki (
Na początku [[1887]] roku Leopold Janikowski popłynął po raz drugi do Afryki, tym razem aby osiąść w pobliżu [[Góry Krystaliczne|Gór Krystalicznych]] pośród plemienia Mpangue (Fan)<ref name="Loza" />. W grudniu [[1889]] roku powrócił do [[Warszawa|Warszawy]] w związku z aneksją Kamerunu przez marynarkę niemiecką. Z drugiej wyprawy Janikowski przywiózł 1 300 różnych eksponatów.
Linia 58 ⟶ 60:
Kolekcja ta była wystawiana na utworzonej przez niego Wystawie Etnograficznej<ref name="Loza" />. W [[1902]] roku została przekazana [[Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie|Muzeum Przemysłu i Rolnictwa]] w [[Warszawa|Warszawie]]<ref name="Loza" />. Czasopismo ''Ethnologia Polona'' opisało ją jako najcenniejsze przedmioty z Afryki w muzeum.<ref>{{cytuj książkę|tytuł=Ethnologia Polona|wydawca=[[Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk|Instytut Historii Kultury Materialnej]] ([[Polska Akademia Nauk]])|rok=1975|url=http://books.google.com/books?id=cuJJAAAAIAAJ&q=Janikowski|data dostępu=2016-07-31}}</ref>
W latach [[1900]]
We wrześniu [[1939]] roku budynek muzeum uległ całkowitemu zniszczeniu przez bombardowania i pożar. Jedyne eksponaty które przetrwały znikły w kolejnych latach wojny - w ten sposób nie pozostało nic z ponad pięćdziesięcioletniej przedwojennej historii muzeum<ref>[http://ethnomuseum.pl/o-nas/ Państwowe Muzeum Etnograficzne - O nas] [dostęp 2016-07-31].</ref>.
Linia 64 ⟶ 66:
==Zielonka==
[[Plik:Klemens Tomczak.jpg|thumb|Nagrobek Leopolda i Stanisława Janikowskich]]
W latach wojny Janikowski z żoną mieszkali w Zielonce, ukrywając Żydów w piwnicy pod kuchnią<ref>[http://archive.is/20160731021341/http://ahm.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/wiktor-labudzinski,2852.html Archiwum Historii Mówionej - Wiktor Łabudziński] [dostęp 2016-07-31].</ref>. Leopold Janikowski zmarł w [[Zielonka (powiat wołomiński)|Zielonce]]
==Rodzina==
Leopold Janikowski miał jednego syna, [[Stanisław Janikowski|Stanisława Leopolda Janikowskiego]], który został dyplomatą.
== Ordery i odznaczenia ==
* Złoty [[Krzyż Zasługi]] (7 grudnia 1932)<ref>{{Monitor Polski|rok=1932|numer=284|pozycja=333}} „za zasługi na polu gospodarczem w zakresie organizowania handlu i kupiectwa polskiego”.</ref>
== Publikacje ==
Janikowski swoje wspomnienia z podróży publikował w kilku magazynach geograficznych, m.in. paryskim. Wysyłał on do Polski korespondencję, głównie do [[Kurier Warszawski (dziennik)|Kuriera Warszawskiego]] który publikował jego listy. Jest on też autorem książki
== Przypisy ==
Linia 76 ⟶ 83:
{{SORTUJ:Janikowski, Leopold}}
[[Kategoria:Ludzie związani z Zielonką (powiat wołomiński)]]▼
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)]]
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie]]
[[Kategoria:Polscy podróżnicy i odkrywcy]]
Linia 81 ⟶ 90:
[[Kategoria:Urodzeni w 1855]]
[[Kategoria:Zmarli w 1942]]
▲[[Kategoria:Ludzie związani z Zielonką (powiat wołomiński)]]
|