Wersja z 14:42, 18 paź 2020 edytuj Adamt (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP, Administratorzy 272 740 edycji →‎Praca zawodowa: drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 23:16, 18 paź 2020 edytuj anuluj edycję Adamt (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP, Administratorzy 272 740 edycji drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 19: '''Stefan Nitecki ''' (ur. 16 października 1885 r. we wsi Lubola, zm. 19 października 1953 r. w [[Toruń\|Toruniu]]) – aptekarz, działacz społeczny i niepodległościowy. Był synem Tomasza Niteckiego i Antoniny z Lewińskich. Jego imieniem została nazwana jedna z ulic w [[Lubicz ~~Dolny~~Górny\|Lubiczu ~~Dolnym~~Górnym]]<ref>[https://www.google.com/maps/place/Niteckiego,+87-162+Lubicz+G%C3%B3rny,+Polska/@53.0215216,18.7805579,1306m/data=!3m1!1e3!4m5!3m4!1s0x471ccbf9e6380d91:0xd62d64d0c00924b8!8m2!3d53.0232709!4d18.7802204 Google map]</ref>. == Edukacja == Linia 25: Uczęszczał do Szkoły Początkowej w Turku; od 1895 roku przez 5 lat był uczniem Szkoły Realnej w Kaliszu, w 1902 roku uzyskał świadectwo dojrzałości w Męskim Gimnazjum Klasycznym w Kaliszu{{odn\|Giziński\|2004\|s=365}}. WOd siedemnastego roku życia pracował, ucząc się zawodu w kilku aptekach: w Kaliszu, Zduńskiej Woli, Łodzi. W latach 1913-1915 odbywał kursy aptekarskie w Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim uzyskując stopień prowizora{{#tag:ref\|Dawny tytuł zawodowy, wprowadzony w Rosji na pocz. XIX w., uzyskiwany po odbyciu studiów farmaceutycznych w Akademii Medyko-Chirurgicznej, rocznej praktyce w aptece i złożeniu egzaminu uprawniającego do samodzielnego prowadzenia apteki\|group=uwaga}}. Od 1918 roku studiował farmację, najpierw w [[Wilno\|Wilnie]], później we Lwowie na [[Uniwersytet Lwowski\|Uniwersytecie Jana Kazimierza]], gdzie w listopadzie 1922 r. uzyskał stopień magistra{{odn\|Giziński\|2004\|s=366}}. W 1920 r. zgłosił się jako ochotnik do wojska, by walczyć z bolszewikami; został przydzielony do [[16 Dywizjon Artylerii Ciężkiej\|16 Pułku artylerii ciężkiej]] jako bombardier. W armii służył do 15 października 1920. Za udział w wojnie polsko-bolszewickiej otrzymał [[Odznaka Ofiarnych O.K.O.P.\|Odznakę Ofiarnych]] oraz Odznakę Pamiątkową Ochotników Artylerii{{odn\|Giziński\|2004\|s=366}}. Linia 31: == Praca zawodowa == W 1918 roku Stefan Nitecki odkupił aptekę w [[Lubicz Górny\|Lubiczu]] od Romualda Śnieżewskiego. Dzięki znajomości z [[Jan Biegański\|Janem Biegańskim]], znawcą i popularyzatorem uprawy ziół w Polsce, Nitecki w swojej aptece propagował ziołolecznictwo, sam produkował leki z ziół i polecał ich ~~stosownie~~stosowanie chorym{{odn\|Giziński\|2004\|s=367}}. Po wybuchu II wojny światowej, w 16 grudnia 1940 roku apteka została zarekwirowana przez okupanta. Stefan Nitecki uzyskał zgodę na pracę we własnej aptece z pensją 168 marek miesięcznie, pod nadzorem niemieckiego zarządcy, mieszkającego na stałe w Toruniu. Pomimo obietnicy zwrotu apteki Stefan Nitecki nie przyjął propozycji podpisania Volkslisty{{odn\|Giziński\|2004\|s=371}}. Mimo odgórnych zakazów sprzedaży leków polskim mieszkańcom lub ich ograniczeniu, Nitecki leki sporządzał sam i leczył chorych z całej okolicy{{odn\|Giziński\|2004\|s=371}}. Linia 44: == Życie rodzinne == W 1930 roku zawarł związek małżeński ze Stanisławą Stachowicz, nauczycielką szkoły powszechnej, założycielką Koła Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet. Miał dwóch synów Andrzeja (1931-2012) oraz Jerzego (1935-2000) oraz córkę Barbarę (1933-2016). Jego wnuk [[Jacek Karwowski (ekonomista)\|Jacek Karwowski]] jest profesorem zwyczajnym, doktorem habilitowanym i wykładowcą Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu{{odn\|Giziński\|2004\|s=375}}. Stefan Nitecki został pochowany na Cmentarzu Parafialnym pw. św. Jakuba w Toruniu.

Stefan Nitecki: Różnice pomiędzy wersjami