Pio Filippani-Ronconi: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem księcia Fulvio Filippani-Ronconi i Anity z domu Tamagno. Był zwolennikiem faszystowskiego reżimu [[Benito Mussolini]]ego. Jego matka została zamordowana przez republikanów podczas [[hiszpańska wojna domowa|hiszpańskiej wojny domowej 1936-1939]]. Na początku [[II wojna światowa|II wojny światowej]] P. Filippani-Ronconi wstąpił ochotniczo do włoskich oddziałów [[Arditi]] w [[Afryka|Afryce]]; dwukrotnie był ranny. Został odznaczony włoskim Croce di Guerra. Następnie służył w oddziale do zadań specjalnych złożonym z Włochów, Niemców i [[Arabowie|Arabów]], działającym w Afryce Północnej, specjalizując się w zdobywaniu informacji za liniami wroga. Ułatwiała mu to znajomość aż 8 różnych języków. Po ogłoszeniu przez [[Włochy]] rozejmu i utworzeniu przez B. Mussoliniego [[Włoska Republika Socjalna|Włoskiej Republiki Socjalnej]] (tzw. Republiki Salo) we wrześniu [[1943]] r., wstąpił do Waffen-SS. Służył w 1 kompanii 2 batalionu 81 Pułku Grenadierów SS w [[29 Dywizja Grenadierów SS (1 włoska)|29 Dywizji Grenadierów SS]]. Uczestniczył w ciężkich walkach z wojskami alianckimi pod [[Anzio]] i [[Nettuno]], podczas których został ciężko ranny w głowę. Po wyleczeniu przydzielono go do sztabu inspektoratu włoskich jednostek Waffen-SS, gdzie był tłumaczem pomiędzy Waffen-Brigadeführerem der SS [[Piero Mannelli]]m i oficerami niemieckimi. 19 kwietnia 1944 r. został odznaczony [[Żelazny Krzyż|Żelaznym Krzyżem]] 2 klasy. Po zakończeniu wojny przebywał w [[Iran|Persji]], a następnie [[Ameryka Południowa|Ameryce Południowej]].

 

 

== Linki zewnętrzne ==