Królestwo Anglii Wschodniej: Różnice pomiędzy wersjami

W roku 865 Anglia Wschodnia została najechana przez [[Wielka Armia Wikingów|Wielką Armię]] Duńczyków, która zagrabiła wszystkie konie ruszając na Nortumbrię<ref>{{cytuj książkę |url=http://www.northvegr.org/histories%20and%20chronicles/the%20anglo-saxon%20chronicle/002_03.html|nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =Kronika anglosaska|tom=2|część=3 | wydawca = | miejsce = | rok = | strony = | isbn = |język=en}}</ref>. Najeźdźcy powrócili pięć lat później, pokonując i zabijając króla [[Edmund Męczennik|Edmunda]], który niebawem został uznany zeza męczennika i kanonizowany. Mając cały kraj pod kontrolą Duńczycy sadzali na tron kolejnych marionetkowych władców, a sami angażowali się w walkę z Mercją i Wesseksem<ref name=asc2;4>{{cytuj książkę |url=http://www.northvegr.org/histories%20and%20chronicles/the%20anglo-saxon%20chronicle/002_04.html|nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =Kronika anglosaska|tom=2|część=4 | wydawca = | miejsce = | rok = | strony = | isbn = |język=en}}</ref>. W 871 roku do Brytanii przypłynęła kolejna fala Duńczyków, jednakże zajęci intensywnym osadnictwem w Mercji i Nortumbrii nie mieli dostatecznych sił, aby sprostać potężnemu [[Alfred Wielki|Alfredowi Wielkiemu]] i w 878 zostali pokonani. Zaledwie rok później powrócili pod wodzą króla [[Guthrum Stary|Guthruma]], który przejął osobistą władzę nad Anglią Wschodnią i rozdzielił kraj pomiędzy pobratymców<ref name=asc2;4/>.