Architektura barokowa we Francji: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
+ |
||
Linia 20:
*[[François Mansart]] - architekt królewski, który w swoich pracach starał się propagowac rodzime tradycje a dekoracyjne detale traktować tylko jako uzupełnienie budowli. Do pierwszych jego prac należy przebudowa zamku Blois ([[1635]] – [[1638]] skrzydło Gastona Orleańskiego). Znaczącym dziełem dla architektury jest budowa pałacyku Maison-sur-Seine (Maison Laffitte) pod Paryżem ([[1642]] - [[1650]]), gdzie zastosował rzut poziomy w kształcie podkowy a ogród umieścił za budynkiem. Rozwiązanie to umożliwiło znacznie lepsze oświetlenie wnętrz i z czasem upowszechniło się w całej Europie. Inne projekty Mansarta to pałac De-la-Vrillerie, elewacje pałacu Carnavalet w Paryżu. Do dzieł sakralnych należą: paryskie kościóły NPMarii i Val-de-Grâce (ok. [[1645]], ukończony przez Lemerciera) - zbudowane na planach centralnych i zwieńczone kopułami.
*[[Louis Le Vau]] - rozbudował schemat wiejskiej rezydencji zapoczątkowany przez Mansarta wprowadzając dużą, eliptyczną lub okrągłą salę w centralnej części planu z zejściem do ogrodu. Sala poprzedzona jest od frontu dużym [[hall (budownictwo)|hallem]], do którego przylegają dwie klatki schodowe. Rozwiązanie takie zastosował m. in. w pałacyku [[Vaux-le-Vicomte]] na zamówienie [[Nicolas Fouquet|Nicolasa Fouqueta]] ([[1656]] – [[1661]]). Inne dzieła Le Vau to: [[Hôtel Lambert (budynek)|Hôtel Lambert]] ([[1640]] – [[1648]]), Hôtel Lauzun, Collège Mazarin; pracował przy rozbudowie Luwru (od [[1655]]), północnego skrzydła pałacu [[Tuilerie]] i [[Pałac wersalski|Wersalu]] ([[1661]] – [[1670]]).
Kierunek włosko-barokowy reprezentuje [[Charles Lebrun]], architekt, rzeźbiarz i malarz. Pracował na zlecenie Ludwika XIV zdobiąc wnętrza pałaców Vax-le-Vicomte ([[1658]]- [[1661]]), Hôtelu Lambert ([[1650]] – 1658), Luwru (Galeria Apollina ok. [[1680]]) i Wersalu (Galeria Zwierciadlana, Salony Wojny i Pokoju, architektura ogrodowa oraz nieistniejące Schody Ambasadorów [[1678]] – [[1690]]). Jego twórczość to przede wszystkim doskonale skomponowane z wnętrzem dekoracje. Wprowadza gęsty podział płaszczyzn [[ściana (budownictwo)|ścian]], [[sufit|sufitów]] i [[posadzka|posadzek]]. Obramowania stolarskie, [[cokół|cokoły]], belkowania zdobi precyzyjnymi [[ornament (architektura)|ornamentami]] złożonymi z drobnych elementów. Pomiędzy nimi umieszcza obrazy, gobeliny, obicia.
Na zlecenie Ludwika XIV pracowałtakże przedstawiciel baroku klasycznego, lekarz i architekt [[Clade Perrau]]. Jego największym dziełem był projekt wschodniej fasady Luwru (1667-1370) utrzymanej w stylu nawiązującym do [[palladianizm]]u. Powyżej poziomu parteru, który optycznie stanowi cokół bryły umieścił [[kolumnada|kolumnadę]] w [[wielki porządek|wielkim porządku]] zwieńczoną ażurową [[attyka (architektura)|attyką]]. Płaszczyznę akcentują trzy [[ryzalit|ryzality]] umieszczone na narożach i w osi fasady.
==Literatura==
| |||