Parmenides: Różnice pomiędzy wersjami

Centralnym pojęciem parmenidejskiej refleksji jest [[byt]]: po raz pierwszy w greckiej filozofii analizowany tak systematycznie i szczegółowo. Po pierwsze, byt utożsamiany jest z Prawdą: tylko to, co jest, jest prawdziwe; jest to ujęcie charakterystyczne dla całej filozofii greckiej. Wszelkie własności bytu odpowiadają więc z konieczności przymiotom Prawdy. Własności te zaś wynikają z poczynionego spostrzeżenia, że „Byt jest, a [[niebyt]]u nie ma”. Parmenides stwierdził więc, że byt jest wieczny, nie ma początku ani końca (bo musiałby powstać z niebytujd lub przeistoczyć się w niebyt, a niebytu nie ma), ponadto jest nieruchomy i niezmienny (bo zmienić mógłby się jedynie w niebyt), niepodzielny (gdyż jego części nie można by nazwać już bytem), stały i jeden. Pogląd ten, otrzymany wyłącznie w wyniku rozumowania, stoi w oczywistej sprzeczności z doświadczeniem. Parmenides uznał więc poznanie zmysłowe za niewiarygodne, ponieważ nie zgadzało się ono z rozumowaniem<ref name="tatarkiewicz">{{Cytuj książkę | nazwisko = Tatarkiewicz| imię = Władysław| autor link = Władysław Tatarkiewicz| tytuł = Historia filozofii| wydanie = 9| wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe PWN]]| miejsce = Warszawa| rok = 1981 | strony = 34-36| rozdział = Parmenides i szkoła elejska| tom = 1| tytuł tomu = Filozofia starożytna i średniowieczna| isbn = 83-01-02581-6}}</ref>.

''Tylko ta jedna opowieść''<br />''O drodze, że jest pozostaje. Na niej są bardzo liczne''