15 393
edycje
Krišjānis Berķis: Różnice pomiędzy wersjami
m
→Okres międzywojenny, II wojna światowa: jęz.
(drobne merytoryczne, drobne redakcyjne) |
m (→Okres międzywojenny, II wojna światowa: jęz.) |
||
|
Po zakończeniu [[łotewska wojna o niepodległość|wojny o niepodległość]] Krišjānis Berķis został wybrany do {{Link-interwiki|pl=Zgromadzenie Konstytucyjne (Łotwa)|lang=lv|tam= Latvijas Satversmes sapulce|tekst=Zgromadzenia Konstytucyjnego}}, jednak zrezygnował z mandatu. Kontynuował dowodzenie Dywizją Łatgalską. W 1925 r. został awansowany na [[generał]]a. Dołączył do łotewskiej [[Korporacja akademicka|korporacji studenckiej]] Patria. W 1930 r. ukończył 8-miesięczny kurs oficerski, a od 1933 r. pracował w Dowództwie Sił Zbrojnych. W 1934 r. został mianowany dowódcą {{Link-interwiki|pl=Dywizja Liwońska|lang=lv|tam= 2. Vidzemes kājnieku divīzija|tekst=2. Dywizji Liwońskiej}} i dowódcą garnizonu ryskiego. Uczestniczył w {{Link-interwiki|pl=Zamach stanu na Łotwie (1934)|lang=lv|tam= Ulmaņa apvērsums|tekst=zamachu stanu 15 maja 1934 r.}}, będąc jednym z ważniejszych sojuszników [[Kārlis Ulmanis|Kārlisa Ulmanisa]]. 14 listopada 1934 r. został naczelnym dowódcą armii łotewskiej (do 20 czerwca 1940 r.{{r|Rutkiewicz}}), a w kwietniu 1940 r. ministrem wojny w 5. gabinecie Ulmanisa.
Po zajęciu Łotwy 20 czerwca 1940 r. wycofał się z wojska. Wyjechał wraz z rodziną do Finlandii, ale został zmuszony{{r|ne}} (na sugestię [[Vilis Lācis|
Jedyny syn Krišjānisa Berķisa, Valentīns, oraz wnuk, Kārlis, również zginęli w ZSRR. Hilma Lehtonen-Berķis zmarła w Finlandii w 1961 r.{{r|bib}}
[[Cenotaf]] generała Berķisa znajduje się na [[Cmentarz Braterski w Rydze|Cmentarzu Braterskim w Rydze]]{{r|find}}.
== Przypisy ==
{{Przypisy|
| |||