Wojciech Głazowicz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Wojciech Głazowicz''' (ur. [[1655]] na [[Ruś Czerwona|Rusi Czerwonej]], zm. [[1719]] w [[Jarosław (województwo podkarpackie)|Jarosławiu]]) – polski ksiądz jezuita, teolog, filozof, profesor w szkołach jezuickich, rektor [[Kolegium Jezuitówjezuitów w Bydgoszczy|kolegium w Bydgoszczy]].

Urodził się 11 kwietnia [[1655]] r. na [[Ruś Czerwona|Rusi Czerwonej]]. 24 września 1673 r. wstąpił do zakonu [[jezuici|jezuitów]] w [[Kraków|Krakowie]]. W 1686 r. był księdzem w [[Poznań|Poznaniu]]. Następnie był kolejno: profesorem etyki i matematyki w [[Kalisz]]u (1688-1690), matematyki w [[Lublin]]ie (1690-1692), filozofii i matematyki w [[Łuck]]u (1692-1694). W latach 1694-1697 prowadził wykłady dla kleryków jezuickich w [[Lublin]]ie. Później nauczał kleryków teologii moralnej w [[Łuck]]u (1697-1700). Od 1700 r. przebywał we [[Lwów|Lwowie]], gdzie był profesorem teologii moralnej (do 1701). Następnie w latach 1701-1703 uczył matematyki i kierował rozbudową [[kolegium jezuickiegojezuitów we [[LwówLwowie|kolegium jezuickiego we Lwowie]]. W latach 1703-1704 był regensem [[konwikt]]u w [[Ostroróg|Ostrogu]].

W 1705 r. przybył do [[Bydgoszcz]]y, gdzie został rektorem [[Kolegium Jezuitówjezuitów w Bydgoszczy|kolegium jezuickiego]]. Interesował się astronomią. Stacjonującym w 1705 r. w [[Bydgoszcz]]y Szwedom potrafił wyjaśnić zjawisko [[Zaćmienie Słońca|zaćmienia słońca]]. Funkcję rektora pełnił w bardzo trudnym okresie [[III wojna północna|wojny północnej]]. W 1706 r. wojskowi szwedzcy opuszczając Bydgoszcz złupili kolegium i obrabowali bibliotekę jezuicką.

W 1709 r. przeniósł się do [[Krosno|Krosna]], gdzie, rozbudowywał [[kolegium jezuitów w Krośnie|kolegium]]. Ostatnie lata życia spędził w [[Przemyśl]]u jako profesor teologii moralnej (1716-1718) w tamtejszym [[kolegium jezuitów w Przemyślu|kolegium]]. Zmarł w [[Jarosław (województwo podkarpackie)|Jarosławiu]] 12 września [[1719]] r. w wieku 64 lat.