Wikipedysta:Adam-dalekie-pole/Bitwa pod Tykocinem (1831): Różnice pomiędzy wersjami

'''Bitwa pod Tykocinem (1831)''' – jedna z bitew i potyczek [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], jaka odbyła się pod [[Tykocin|Tykocinem]], [[21 maja]] [[1831]] roku w której główne siły wojsk polskich pod dowództwem [[generał]]a [[Jan Zygmunt Skrzynecki|Jana Skrzyneckiego]] oraz [[generał]]a [[Ignacy Prądzyński|Ignacego Prądzyńskiego]] starły się z wojskami rosyjskimi [[Iwan Dybicz Zabałkański|Iwana Dybicza]] wspomaganymi przez wojska finlandzkie. Zakończona zwycięstwem wojsk polskich.

 

== Bitwa ==

Dnia 20 maja doszło do krwawej potyczki tylnych straży gwardii z 2 i 12 pułkiem polskiej piechoty pod Rutkami. Dnia 21 maja rano, na kwaterze głównego dowództwa wojsk polskich w dworze w Mężeninie, między naczelnym dowódcą wojsk polskich i jego szefem sztabu Prądzyńskim doszło do kłótni, podczas której generał Prądzyński zarzucał generałowi Skrzyneckiemu niedołęstwo i brak zdolności do kierowania armią podczas akcji bojowej. W rezultacie kłótni generał Prądzyński zrzekł się stanowiska sztabu i głównego kwatermistrzostwa. Generał Skrzynecki obiecał, że zwolni go z zajmowanego stanowiska, ale dopiero po ukończeniu "wzmożonych działań". Wobec czego generał Prądzyński obiecał bierne posłuszeństwo, ale cichy konflikt z wodzem nadal trwał. Dnia 21 maja pościg gwardii przez wojska polskie był jeszcze bardziej intensywny, całą polską armią liczącą około 40 tysięcy żołnierzy która maszerowała 2 kolumnami. Gwardia rosyjska nie odważyła się podjąć bitwy i wycofała się przez Tykocin za rzekę Narew. Tylne straże gwardii broniły swego odwrotu na terenie miasta i mostów nad rzeką Narew i jej odnogami. Wojskiem polskim atakującym gwardię w Tykocinie dowodził generał Prądzyński, któremu w tym pomagał świeżo z Francji przybyły pułkownik Langermann<ref>Antoni Kochański, 525 lat dziejów miasta Tykocina na tle historii Polski. Białystok 2010 r. s. 307-309.</ref>.