[[Plik:Donner route map.png|thumb|left|Trasa wyprawy Donnera]]
Wyprawę zainicjowali dwaj kupcy zze [[Springfield (Illinois)|Springfield]] zw [[Illinois]], [[George Donner]] i [[James F. Reed|James Fraser Reed]], w poszukiwaniu lepszych perspektyw postanowili dołączyć do potoku ludzi zmierzających drogą lądową na [[Zachodnie Wybrzeże]]. Wraz z kilkoma towarzyszami i z członkami własnych rodzin Donnerów i Reedów oraz innych Gravesów, Breenów, Murphych, Eddych i Kesebergów stworzyli karawanę [[Kryty wóz|krytych wozów]] liczącą 87 osób, która wyruszyła wiosną 1846 roku z miasta [[Independence (Missouri)|Independence]] w [[Missouri (stan)|Missouri]] na zachód [[Szlak oregoński|Szlakiem oregońskim]]. Droga na wybrzeże zwykle trwała od czterech do sześciu miesięcy, ale Donner w jednym przystanków wyprawy [[Fort Bridger|Forcie Bridger]] w dzisiejszym [[Wyoming]] zainspirowany przewodnikiem [[Lansford Hastings|Lansforda Hastingsa]], postanowił podążyć nową, rzekomo szybszą trasą, zwaną [[Skrót Hastingsa|Skrótem Hastingsa]] (ang. ''Hastings Cutoff''), która omijała dobrze poznane szlaki i przecinała pasmo [[Wasatch]] w [[Góry Skaliste|Górach Skalistych]] i [[Wielka Pustynia Słona (Stany Zjednoczone)|Wielką Pustynię Słoną]] w dzisiejszym stanie [[Utah]]{{r|sav}}{{r|sotw}}. Opustoszały i nierówny teren oraz trudności, jakie napotykali podczas przeprawy wzdłuż rzeki [[Humboldt (rzeka)|Humboldt]] w dzisiejszym stanie [[Nevada]], spowodowały znaczące spowolnienie i stratę cennych [[Zwierzęta użytkowe|zwierząt]] oraz wozów{{r|sav}}. Dodatkowo zaczęli im zagrażać [[Pajutowie|miejscowi Indianie]] i tworzyły się wewnętrzne konflikty, najpoważniejszy wydarzył się kiedy James Reed w złości zabił woźnicę Johna Snydera za to że ten źle traktował woły. Nie chcą tracić czasu na wymierzenie kary większość grupy była za wyrzuceniem go, po za niejakim [[Levis Keseberg|Lewisem Kesebergiem]] który optował jego powieszenie. Reed podróżował dalej sam zostawiając karawanę w tyle, wyczerpany dotarł do [[Sutter's Fort]] (w dzisiejszym [[Sacramento]]) pod koniec października{{r|sotw}}.
[[Plik:JamesMargaretReed.jpg|thumb|upright|James Reed i jego żona Margaret]]
Linia 10:
[[Plik:Truckee Lake camp.jpg|thumb|upright|Obóz przy jeziorze Truckee, szkic na podstawie opisu Williama Garvesa]]
15 grudnia w obozie zmarła pierwsza osoba i grupa zdała sobie sprawę że trzeba szybko coś zrobić zanim wszyscy umrą. Następnego dnia piętnastka wytypowany ojców, matek i młodych ludzi, opuściło obóz pieszo w [[Rakiety śnieżne|rakietach śnieżnych]], zdeterminowanych pokonać drogę przez góry i zaspy do Sutter's Fort, jednak mając skromne racje żywnościowe i będąc już niedożywionymi mieli niewielkie szansę. Zapasy skończyły się szóstego dnia marszu i w kolejnych jeden po drugim zaczęli padać z głodu i wycieńczenia, ci którzy nadal żyli żywili się ciałami poległych przedzierają się dalej. Po mimo wiatru, mrozu i śniegu dotarli do siedzib ludzkich w połowie stycznia 1847 roku, wśród siódemki ocalałych byli [[William Eddy]] i [[William Foster]]. Z ośmiu osób którzy nieprzeżyci siedmiu zostało zjedzonych. Wieść rozeszła po okolicy i mieszkańcy zaczęli się organizować by uratować resztę Wyprawy Donnera{{r|sotw}}.
