Malarz szkła: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m zbędne powtórzenie |
m wikizacja |
||
Linia 69:
Szklarze uczyli się sztuki malowania w pracowniach malarzy. Pod koniec XV wieku u malarza krakowskiego Stanisława Starego uczył się zawodu i mieszkał Maciej szklarczyk, (''sklarczik''){{odn|Przybyszewski|s = 141}}. Także szklarz Jerzy uczył się u znanego malarza Joachima Libnawa{{odn|Dobrowolski|s = 101}}.
Szklarze, ''vitreatores'', zrzeszeni w krakowskim cechu malarzy kupowali [[szyby]] , [[gomółki]], [[szklanka|szklanice]], naczynia w [[Huta Szkła Kryształowego „Violetta”|hutach szkła]] lub od kramarzy w jatkach szklarskich {{odn|Wrobisz|s = 122,176,177}}, pokrywali je kolorem, malowali obrazy i wypalali farby. Od XVI wieku szklarze stosowali do zdobienia szkła technikę rysunku [[diament]]owymi ostrzami, szlifowanie i [[matowanie szkła]]{{odn|Wrobisz|s = 190, 208}}. [[Mistrz]]owie i [[czeladnik|czeladnicy]] szklarscy zajmowali się też montażem [[witraż]]y i przeszkleń „membranas magnas, vitratas”, także z szyb niemalowanych. Szybki montowano do siebie przy pomocy [[cyna|cynowych]], [[ołów|ołowianych]] listew, [[Szczeblina|szprosów]] o profilu dwuteowym, przy większych przeszkleniach stosowano [[żelazo|żelazne]], drewniane listwy wzmacniające. Tak składane błony, szyby montowano w [[okno|okna]] w drewnianych ramach wykonywanych przez [[stolarz]]y{{odn|Wrobisz|s = 124, 129}}.
Pojawia się technika zdobienia okien szkłami gabinetowymi, znana na południu [[Niemcy|Niemiec]]. Malowano na małych okrągłych owalnych szybkach małe witrażyki, oprawne w ołów, montowane później razem z innymi niemalowanymi gomółkami czy szybkami w okno{{odn|Wrobisz|s = 126}}. Malowano [[herb]]y królewskie, rycerskie, biskupie, wyobrażenia [[Patron (chrześcijaństwo)|patronów]] i [[święty]]ch. Szklarze używali do barwienia szkieł witrażowych farb emaliowych lub farb naszkliwnych, zmieszanych ze szkłem topliwym, później wypalanych{{odn|Buczkowski|s = 217}}.
| |||