Indira Gandhi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Azja południowa: lit. |
|||
Linia 44:
Zwiększona pozycja Indii na arenie międzynarodowej realizowana była poprzez „Doktrynę Indiry” polegającej na próbach doprowadzenia Himalajów w sferę wpływów Indii. [[Bhutan]] i [[Nepal]] utrzymywały z Indiami przyjacielskie stosunki, w 1975 roku [[Sikkim]] został włączony w skład Indii<ref>Yogendra Kumar Malik (1988). India: The Years of Indira Gandhi. Brill Publishers. {{ISBN|978-90-04-08681-4}}. s. 120–121.</ref> co zostało potępione przez [[Chińska Republika Ludowa|Chińską Republikę Ludową]]<ref>Bajpai, G.S. (1999). China’s Shadow Over Sikkim: The Politics of Intimidation. Lancer Publishers. p. 210. {{ISBN|978-1-897829-52-3}}.</ref>.
Zawiązała przyjacielskie więzi z [[Bangladesz]]em (dawniej Pakistanem Wschodnim) który wsparła w wojnie wyzwoleńczej. Premier niepodległego Bangladeszu [[Sheikh Mujibur Rahman|Szejk Mudżibur Rahman]] uznał Gandhi za jedną z twórczyń niepodległego państwa. Proindyjskie sympatie Majibur Rahmana naraziły go jednak na widmo wojskowego zamachu stanu<ref>Nair, P. Sukumaran (2008). Indo-Bangladesh Relations. APH Publishing. s. 47. {{ISBN|978-81-313-0408-2}}.</ref>. W 1975 roku Majibur Rahman został zamordowany w wojskowym zamachu stanu, a w Bangladeszu powstał islamski reżim wojskowy który zdystansował się od Indii<ref>[http://countrystudies.us/bangladesh/106.htm Bangladesh’s relations with India].</ref>. Związki Indii z reżimem wojskowym były napięte, Bangladesz zarzucał Gandhi rzekome wspierane antyislamistycznej lewicowej partyzantki na terenie Bangladeszu. W późniejszym okresie nie doszło do poprawienia relacji między reżimem wojskowym a rządem Indii jednak sytuacja uległa normalizacji choć zdarzały się drobne spory graniczne<ref>Jayapalan, N (2000). India And Her Neighbours. Atlantic Publishers & Dist. s. 134. {{ISBN|978-81-7156-912-0}}.</ref>. W 2011 roku rząd Bangladeszu przyznał Gandhi najważniejszą nagrodę państwową za jej
Podejście Gandhi do polityki etnicznej rządu [[Sri Lanka|Sri Lanki]] było początkowo przychylne, Gandhi osobiście darzyła sympatią premier [[Sirimavo Bandaranaike]]<ref>Suryanarayan, Venkateswaran (2005). Conflict Over Fisheries In The Palk Bay Region. Lancer Publishers. s. 65. {{ISBN|978-81-7062-242-0}}.</ref>. W 1974 roku Indie oddały Sri Lance małą wysepkę Kachchatheevu w celu ratowania socjalistycznego rządu Bandaranaike od politycznej katastrofy. Stosunki ze Sri Lanką pogorszyły się po przejęciu władzy przez centroprawicowego [[Junius Richard Jayewardene|Junius Jayewardena]] które Gandhi uważała za zbyt uległego wobec państw zachodnich. Jayewardene oskarżył Gandhi o rzekome wspieranie bojowników niepodległościowych z ugrupowania [[Tamilskie Tygrysy|Tamilskich Tygrysów]], a w 1980 roku rząd Indii wywołał presję nad rządem Sri Lanki aby zaprzestał oskarżeń. Gandhi odrzuciła żądania inwazji na Cejlon których domagano się po tak zwanym czarnym lipcu 1983 roku. Na Cejlonie doszło wówczas do serii antytamilskich pogromów<ref name="Bandarage, Asoka 2009">Bandarage, Asoka (2009). The Separatist Conflict in Sri Lanka: Terrorism, Ethnicity, Political Economy. Taylor & Francis. s. 111. {{ISBN|978-0-415-77678-3}}.</ref>. Gandhi złożyła wówczas oświadczenie podkreślając, że szanuje integralność terytorialną Sri Lanki jednak Indie nie mogą pozostać ciche wobec pogromów mających miejsce na wyspie<ref name="Bandarage, Asoka 2009" />.
| |||