Ferdynand Goetel: Różnice pomiędzy wersjami

W 1943 za wiedzą [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegatury Rządu na Kraj]] wziął udział w zorganizowanej przez Niemców misji, która badała [[zbrodnia katyńska|groby polskich oficerów w Katyniu]]. Po wojnie był dla Sowietów jednym z najbardziej niewygodnych świadków zbrodni katyńskiej. Został przez władze komunistyczne oskarżony o kolaborację z Niemcami i ścigany listami gończymi. Przez rok ukrywał się w jednym z [[Kraków|krakowskich]] klasztorów. Zdecydował się uciec z Polski na jesieni 1945 roku pomimo tego, że nie poszukiwano go (oskarżający go wcześniej prokurator [[Roman Martini|Martini]] został zamordowany w niejasnych okolicznościach, a nikt po nim nie przejął sprawy)<ref>{{Cytuj |autor = Ferdynand Goetel |tytuł = Czasy wojny |data = 1990 |miejsce = Gdańsk |wydawca = Oficyna wydawnicza „Graf”}}</ref>. Z fałszywym paszportem holenderskim na nazwisko Jan Menten przez [[Czechy]] i [[Bawaria|Bawarię]] dotarł do Wojska Polskiego we [[Włochy|Włoszech]]. Oczyszczony przez specjalną komisję z zarzutów kolaboracji został oficerem prasowym [[2 Korpus Polski (PSZ)|Drugiego Korpusu]]. W 1946 r. wyjechał do [[Londyn]]u. Był członkiem [[Liga Niepodległości Polski|Ligi Niepodległości Polski]]{{r|kasprzyk}}. Publikował w polskiej prasie emigracyjnej, m.in. w londyńskich „[[Wiadomości (tygodnik emigracyjny)|Wiadomościach]]” i paryskiej „[[Kultura (miesięcznik)|Kulturze]]”. Walczył piórem o godne miejsce Polski w Europie i ostro polemizował z zachodnimi politykami, którzy pozostawiali ją w sferze wpływów wschodnich. Pod koniec życia chorował na [[Jaskra|jaskrę]], lecz mimo to regularnie dyktował artykuły do prasy. Laureat Nagrody [[Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie|Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie]] w [[1959]] roku<ref>[http://www.zppno.org/aktualnosci/lista-laureatow-1951-2011/ Lista laureatów – 1951-2011] </ref>.

Brat [[Walery Goetel|Walerego Goetla]]. Ojciec [[Elżbieta Goetel|Elżbiety Goetel]] oraz Romana Goetla (fotograf).