|
|www =
}}
'''Anton Pawłowicz Czechow''' ([[język rosyjski|ros.]] Антон Павлович Чехов {{IPA|[ɐnˈton ˈpavɫəvʲɪtɕ ˈtɕɛxəf]}}, ur. {{data|1860-01-29}} w [[Taganrog]]u, zm. {{data|1904-07-15}} w [[Badenweiler]]) – [[Rosjanie|rosyjski]] [[Nowela|nowelista]] i [[dramat]]opisarz. Klasyk [[Literatura rosyjska|literatury rosyjskiej]].
Mistrz „małych form literackich”, w której przeważały obrazki obyczajowe, miniatury z życia urzędników, kupców, ziemian i chłopów, łączące komizm z wyraźnymi akcentami krytyki społecznej.
Znany głównie z dramatów odtwarzających tragizm powszedniej egzystencji zwykłych, przeciętnych ludzi, zazwyczaj pozbawionych woli działania, w których konflikty ukazywał w aspekcie ogólnoludzkim, społeczno-psychologicznym, a zarazem czysto rosyjskim<ref>{{encyklopedia PWN|id = 3889377|tytuł=Czechow Anton P.|data dostępu=2014-03-05}}</ref>.
'''Anton Pavlovich Chekhov''' (ros. Антон Павлович Чехов , <small>IPA: </small>[ɐnˈton ɫəpavɫəvʲɪtɕ ˈtɕɛxəf] ; 29 stycznia 1860 - 15 lipca 1904 ) był rosyjskim dramaturgiem i pisarzem być jednym z największych pisarzy krótkiej fikcji w historii. Jego kariera dramatopisarza wyprodukowała cztery klasyki, a jego najlepsze opowiadania cieszą się dużym uznaniem pisarzy i krytyków. Wraz z Henrikiem Ibsenem i Augustem Strindbergiem , Czechow jest często określany jako jedna z trzech przełomowych postaci w narodzinach wczesnego modernizmuw teatrze. Czechow przez większość swojej kariery literackiej praktykował jako lekarz : „Medycyna jest moją prawowitą żoną”, powiedział kiedyś, „a literatura jest moją kochanką”.
== Życiorys ==
Czechow wyrzekł teatru po otrzymaniu ''Mewa'' w 1896 roku, ale gra została reaktywowana na uznanie w 1898 roku przez Konstantin Stanisławski „s moskiewskiego Teatru Artystycznego , który następnie również produkowanej Czechowa ''Wujaszek Wania'' i premiera jego ostatnie dwie sztuki, ''Trzy siostry'' i ''wiśnia Sad'' . Te cztery prace stanowią wyzwanie zarówno dla zespołu aktorskiego jak i dla publiczności, ponieważ Czechow w miejsce konwencjonalnej akcji oferuje „teatr nastroju” i „życie zatopione w tekście”.
Anton Czechow pochodził z niezamożnej rodziny kupieckiej. Urodził się w Taganrogu, mieście położonym nad [[Morze Azowskie|Morzem Azowskim]]. Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnym mieście udał się na studia medyczne do [[Moskwa|Moskwy]]. Fakultet ukończył w 1884 roku, jednak zawód lekarza zupełnie go nie interesował. Już jako student medycyny publikował utwory humorystyczne i satyryczne: ''Śmierć urzędnika'' (1883 r.), ''Kameleon'' (1884 r.), łączące [[Liryka|liryzm]] z ironią. Pisał na ogół krótkie utwory, gdyż jak sam twierdził ''sztuka pisania jest sztuką skracania, a zwięzłość jest siostrą talentu''.
Główna część jego dorobku powstała w długim okresie prowadzenia praktyki lekarskiej, zanim jeszcze jego dzieła przebiły się do szerszej publiczności. Jego nowele były publikowane w tym czasie, ale cieszyły się niezbyt dużym zainteresowaniem czytelników, zaś jego skomplikowanych i trudnych do adaptacji sztuk nikt nie chciał wystawiać. W lipcu 1890 roku udał się w podróż na [[Sachalin]], miejsca zesłania politycznych i kryminalnych skazańców. Efektem wyprawy była napisane przez Czechowa dzieło ''Wyspa Sachalin'', które w Rosji wywołała silny społeczny odzew.
Czechow początkowo pisał opowiadania, aby zarabiać pieniądze, ale w miarę wzrostu jego ambicji artystycznych wprowadził formalne innowacje, które wpłynęły na ewolucję współczesnego opowiadania. Nie przepraszał za trudności, jakie sprawiało to czytelnikom, twierdząc, że rolą artysty jest zadawanie pytań, a nie odpowiadanie na nie.
[[Teatr]]em interesował się od młodzieńczych lat, kiedy to jako gimnazjalista zabiegał, by go wpuszczono na spektakle teatru zawodowego, zabronione dla młodzieży szkolnej. Przez całe życie pisał [[felieton]]y teatralne oraz opowiadania z życia rosyjskiej sceny. Swoją pierwszą, czteroaktową sztukę ''Płatonow (Bez ojcowizny)'', napisał mając około dwudziestu lat. Sztukę dał do przeczytania aktorce Marii Jermołowej, lecz została mu ona zwrócona<ref>{{Cytuj|autor=Antoni Czechow|tytuł=Wybór dramatów|data=1979|isbn=83-04-00280-9}}</ref>. Wartość jego sztuk odkrył dopiero [[Konstantin Stanisławski]], słynny twórca [[Moskiewski Akademicki Teatr Artystyczny|MChAT-u]], który premierą ''Mewy'' (1898) przyczynił się do rozgłosu Czechowa. Trzy kolejne sztuki pisane na zamówienie MChAT-u (''Wujaszek Wania'', ''Trzy siostry'', ''Wiśniowy sad'') cieszyły się podobną popularnością co ''Mewa'' i są do dzisiaj najbardziej znanymi utworami Czechowa.
== Zawartość ==
Duet Stanisławski-Czechow na przełomie XIX i XX w. praktycznie zdominowała działalność MChAT-u. Obaj się świetnie rozumieli i wspólnie stworzyli podwaliny [[Naturalizm (literatura)|naturalizmu]] w teatrze, znacznie wyprzedzając swoją epokę. Istotą tego teatru było zerwanie ze sztucznymi konwencjami gry aktorskiej i zachowywanie się na scenie w możliwie jak najbardziej naturalny sposób. W 1901 r. Czechow poślubił [[Olga Knipper|Olgę Knipper]], ulubioną aktorkę Stanisławskiego, która grała większość pierwszoplanowych ról kobiecych w sztukach Czechowa.
* 1Biografia
** 1.1Dzieciństwo
** 1.2Wczesne pisma
** 1.3Punkty zwrotne
** 1.4Sachalin
** 1.5Melikhovo
** 1.6Jałta
** 1.7Śmierć
* 2Dziedzictwo
* 3Bibliografia
* 4Zobacz też
* 5Uwagi
* 6Bibliografia
* 7Źródła
* 8Linki zewnętrzne
** 8.1film dokumentalny
Chorował na [[Gruźlica człowieka|gruźlicę]], jednak pomimo choroby udał się w morderczą podróż na wyspę zesłańców, by zebrać materiały do książki o katorżnikach ([[Sachalin]]). Na zachodzie jego sztuki rozpropagował A.S. Suworin, zamożny właściciel prawicowego dziennika „Nowoje Wriemia”, który za własne pieniądze drukował i wystawiał dzieła Czechowa w [[Paryż]]u i [[Londyn]]ie oraz finansował i organizował podróże Czechowa po [[Europa Zachodnia|Europie Zachodniej]].
== Biografia [ edytuj ] ==
Czechow zmarł 15 lipca 1904 roku na skutek wyniszczenia gruźlicą. Pochowano go z honorami na [[Cmentarz Nowodziewiczy|Cmentarzu Nowodziewiczym]] w Moskwie. Do dziś jego książki są w zestawie lektur. Należą ponadto do podstawowego kanonu literatury światowej.
=== Dzieciństwo [ edytuj ] ===
Dom urodzenia Antona Czechowa w Taganrogu w Rosji
Młody Czechow w 1882 roku
Gimnazjum dla chłopców Taganrog pod koniec XIX wieku. Krzyża na górze już nie ma
Portret młodego Czechowa w stroju wiejskim
Młody Czechow (po lewej) z bratem Mikołajem w 1882 roku
Anton Czechow urodził się w święto św. Antoniego Wielkiego (17 stycznia w starym stylu ) 29 stycznia 1860 r. W Taganrogu , porcie na Morzu Azowskim w południowej Rosji . Był trzecim z sześciu ocalałych dzieci. Jego ojciec Paweł Jegorowicz Czechow, syn byłego chłopa pańszczyźnianego i jego ukraińskiej żony pochodził ze wsi Olhovatka ( gubernatorstwo woroneż ) i prowadził sklep spożywczy. Paweł Czechow, dyrektor chóru parafialnego, pobożny prawosławny chrześcijanin i fizycznie znęcający się ojciec, był postrzegany przez niektórych historyków jako wzór wielu portretów hipokryzji jego syna. Matka Czechowa, Yevgeniya (Morozova), była wspaniałą gawędziarzem, która bawiła dzieci opowieściami o swoich podróżach ze swoim ojcem, kupcem suknem po całej Rosji. „Nasze talenty otrzymaliśmy od naszego ojca”, przypomniał Czechow, „ale nasza dusza od naszej matki”. W wieku dorosłym Czechow skrytykował traktowanie jego żony i dzieci przez swojego brata Aleksandra, przypominając mu o tyranii Pawła: „Proszę pozwolić, że przypomnę sobie, że to był despotyzmi kłamstwo, które zrujnowało młodość twojej matki. Despotyzm i kłamstwo tak okaleczyły nasze dzieciństwo, że myślenie o tym jest obrzydliwe i przerażające. Pamiętam przerażenie i wstręt czuliśmy w tamtych czasach, kiedy Ojciec rzucił furia na obiad na zbyt dużo soli w zupie i nazywany jest matką głupcem.”
== Wybrana twórczość ==
Czechow uczęszczał do greckiej szkoły w Taganrogu i do Taganrog ''Gymnasium'' (od tego czasu przemianowanego na Czechov Gymnasium ), gdzie został zatrzymany przez rok w wieku piętnastu lat, ponieważ nie zdał egzaminu ze starożytnej greki. Śpiewał w grecko-prawosławnym klasztorze w Taganrogu oraz w chórach ojca. W liście z 1892 r. Na określenie swojego dzieciństwa użył słowa „cierpienie” i przypomniał:<blockquote>Kiedy ja i moi bracia staliśmy na środku kościoła i śpiewaliśmy trio „Niech moja modlitwa będzie wywyższona” lub „Głos Archanioła”, wszyscy patrzyli na nas ze wzruszeniem i zazdrościli naszym rodzicom, ale w tym momencie czuliśmy jak mali skazańcy. </blockquote>W 1876 r. Ojciec Czechowa ogłosił bankructwo po nadmiernym wydatkowaniu swoich finansów przy budowie nowego domu, oszukany przez przedsiębiorcę o nazwisku Mironow. Aby uniknąć więzienia dłużnika, uciekł do Moskwy, gdzie jego dwaj najstarsi synowie Aleksander i Nikolay studiowali na uniwersytecie. Rodzina żyła w Moskwie w biedzie. Matka Czechowa została fizycznie i emocjonalnie złamana przez to doświadczenie. Czechow został pozostawiony, aby sprzedać majątek rodziny i zakończyć naukę.
=== Dramaty ===
* 1881 – ''Płatonow''
* 1886 – ''O zgubnym wpływie palenia tytoniu''
* 1887 – ''Iwanow'' – czteroaktówka,
* 1888 – ''Niedźwiedź'' – jednoaktowa komedia,
* 1888–1889 – ''Oświadczyny'' – jednoaktówka,
* 1889 – ''Drewniany demon'' – czteroaktowa komedia,
* 1891 – ''[[Jubileusz (utwór dramatyczny)|Jubileusz]]'' – jednoaktowa komedia
* 1896 – ''[[Mewa (dramat)|Mewa]]''<ref name="czajka">[[Język rosyjski|Ros.]] ''чайка'' [[Transkrypcja (językoznawstwo)|transkryp.]] [[Język polski|pol]]: ''czajka'' – pol. ''[[Mewy|mewa]]''. Powszechny błąd tłumaczenia z ros. – słowo pol. ''[[Czajka zwyczajna|czajka]]'' po ros. ''чибис'' [[Transkrypcja (językoznawstwo)|transkryp.]] [[Język polski|pol]]: ''czibis''.</ref>
* 1899–1900 – ''[[Wujaszek Wania (sztuka)|Wujaszek Wania]]'' (przeróbka ''Drewnianego Demona'')
* 1901 – ''[[Trzy siostry]]''
* 1904 – ''[[Wiśniowy sad]]''
=== Najbardziej znane opowiadania ===
Czechow pozostał w Taganrogu jeszcze przez trzy lata, wsiadając do mężczyzny imieniem Selivanov, który podobnie jak Lopakhin w ''Wiśniowym sadzie'' wykupił rodzinę za cenę ich domu. Czechow musiał płacić za swoją edukację, którą zarządzał między innymi poprzez prywatne korepetycje, łapanie i sprzedaż szczygieł oraz sprzedaż krótkich szkiców do gazet. Każdego rubla, jaki mógł zaoszczędzić, wysyłał swojej rodzinie w Moskwie wraz z humorystycznymi listami, aby ich pocieszyć. W tym czasie czytał szeroko i analitycznie, w tym dzieła Cervantesa , Turgieniewa , Goncharova iSchopenhauer , i napisał pełnometrażowy dramat komiksowy, ''Ojciec bez'' ojca, który jego brat Aleksander odrzucił jako „niewybaczalną, choć niewinną fabrykację”. Czechow również przeżył szereg romansów, jeden z żoną nauczyciela.
* 1883 – ''[[Śmierć urzędnika]]''
* 1884 – ''[[Kameleon (opowiadanie)|Kameleon]]''
* 1887 – ''[[Kasztanka (opowiadanie)|Kasztanka]]''
* 1888 – ''Spać się chce''
* 1898 – ''[[Człowiek w futerale]]''
* ''Końskie nazwisko''
=== Relacje dokumentalne ===
W 1879 roku Czechow ukończył szkołę i dołączył do swojej rodziny w Moskwie, uzyskując przyjęcie do szkoły medycznej na Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym IM Sechenova .
* 1895 – ''Wyprawa na Sachalin'', która składa się z:
** ''Wyspa Sachalin'' (1891–1895),
** ''Podróż przez Syberię'',
** ''Listy''.
=== Wczesne pisma [ edytuj ]Nowele ===
Większość napisana pod pseudonimem '''Antosza Czechonte'''.
Czechow przejął teraz odpowiedzialność za całą rodzinę. Aby ich wesprzeć i opłacić czesne, codziennie pisał krótkie, humorystyczne szkice i winiety współczesnego rosyjskiego życia, wiele z nich pod pseudonimami, takimi jak „Antosha Chekhonte” (Антоша Чехонте) i „Człowiek bez śledziony” (Человек без селезенки). ''Dzięki swemu niezwykłemu dorobkowi'' stopniowo zyskał reputację satyrycznego kronikarza rosyjskiego życia ulicznego, a do 1882 r. Pisał dla ''Oskolki'' ( ''Fragmenty'' ), należącego do Nikołaja Leykina , jednego z czołowych wydawców tamtych czasów. Ton Czechowa na tym etapie był ostrzejszy niż ten znany z jego dojrzałej fikcji.
* 1879–1884 – ''Intrygi'' – zbiór dziewięciu nowel,
W 1884 roku Czechow uzyskał kwalifikacje lekarza, co uważał za swój główny zawód, chociaż zarabiał na nim niewiele pieniędzy i leczył ubogich bezpłatnie.
* 1882 – ''Późno zakwitające kwiaty''
* 1883 – ''Szwedzki mecz''
* 1883–1888 – ''Światła''
* 1884 – ''Ostrygi'', ''Perpetuum mobile''
* 1886 – ''Piostryje rasskazy'', ''Doskonali ludzie'', ''Tajemnica'', ''Księżna'', ''Nauczyciel'', ''Dzieło sztuki''
* 1886–1901 – ''Hydrofobia''
* 1887 – ''Żebrak'', ''Lekarz'', ''Wrogowie'', ''Egzaminy w magistracie'', ''Szczęście'', ''Pocałunek'', ''W Wielkanoc'', ''Tyfus'', ''Wołodia''
* 1888 – ''Wielki step'', ''Atak nerwowy'', ''Kłopotliwy interes'', ''Pięknisie'', ''Łabędzi śpiew'', ''Senny'', ''Urodziny''
* 1889 – ''Nieciekawa historia''
* 1890 – ''Gusew'', ''Koniokradzi''
* 1891 – ''Pojedynek na śmierć i życie'', ''Żony wieśniaków''
* 1892 – ''[[Sala nr 6 (opowiadanie)|Sala nr 6]]'', ''Wygnanie'', ''Konik polny'', ''Sąsiedzi'', ''Terror'', ''Moja żona'', ''Motyl''
* 1893 – ''Dwóch Wołodiów'', ''Anonimowa historia''
* 1894 – ''[[Czarny mnich]]'', ''Historia ogrodnika'', ''Skrzypce Rothschilda'', ''Student'', ''Nauczyciel literatury'', ''Królestwo kobiet''
* 1895 – ''Trzy lata'', ''Ariadna'', ''Morderstwo''
* 1896 – ''Dom z attyką'', ''Moje życie''
* 1897 – ''[[Chłopi (nowela)|Chłopi]]'', ''W domu'', ''W powozie''
* 1898 – ''Mała trylogia'', ''Jonycz'', ''Wizyta lekarza'', ''Nowa dacza'', ''Oficjalny interes''
* 1899 – ''Kochanie'', ''[[Dama z pieskiem (nowela)|Dama z pieskiem]]'', ''Boże Narodzenie''
* 1900 – ''Wąwóz''
* 1902 – ''Biskup''
* 1903 – ''Panna na wydaniu''
* 1904 – ''[[Zakład (nowela)|Zakład]]''
=== Powieści ===
W 1884 i 1885 roku Czechow kaszlnął krwią, aw 1886 ataki nasiliły się, ale nie przyznał się do gruźlicy rodzinie ani znajomym. Wyznał Leykinowi: „Boję się poddać się słuchaniu przez moich kolegów”. Kontynuował pisanie do cotygodniowych czasopism, zarabiając wystarczająco dużo pieniędzy, aby przenieść rodzinę do coraz lepszych mieszkań.
* 1884 – ''Dramat na polowaniu''
== Ekranizacje ==
Na początku 1886 roku został zaproszony do pisania dla jednego z najpopularniejszych gazet w Petersburgu , ''Novoye Vremya'' ( ''New Times'' ), którego właścicielem i redagował milioner magnat Aleksiej Suworin , który płacił stawkę za wiersz dwa razy większą niż Leykin i trzykrotnie zezwalał Czechowowi przestrzeń. Suvorin miał zostać przyjacielem na całe życie, być może najbliższym Czechowa.
{{Kategoria główna|Filmowe adaptacje utworów Antona Czechowa}}
== Upamiętnienie w Polsce ==
Wkrótce Czechow zwrócił na siebie uwagę literacką i popularną. Sześćdziesięcioczteroletni Dmitrij Grigorowicz , znany rosyjski pisarz tamtych czasów, napisał do Czechowa po przeczytaniu jego opowiadania „Łowca”, że „Masz ''prawdziwy'' talent, talent, który stawia Cię w pierwszej kolejności wśród pisarzy nowego pokolenia ”. Następnie doradził Czechowowi, aby zwolnił, mniej pisał i koncentrował się na jakości literackiej.
Od 1973 na terenie obecnej dzielnicy [[Bielany (Warszawa)|Bielany]] w [[Warszawa|Warszawie]] znajduje się ulica imienia Antoniego Czechowa<ref>Uchwała nr 105 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 15 maja 1973 r. w sprawie nadania nazw ulicom, „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”, Warszawa, dnia 15 czerwca 1973 r., nr 6, poz. 39, s. 2. </ref>.
Także w Katowicach w dzielnicy Nikiszowiec znajduje się ulica jego imienia.
== Zobacz też ==
Czechow odpowiedział, że list uderzył go „jak piorun” i wyznał: „Pisałem swoje historie tak, jak reporterzy piszą swoje notatki o pożarach - mechanicznie, półświadomie, nie przejmując się ani czytelnikiem, ani sobą”. "Dopuszczenie może zrobić Czechowa krzywdę, ponieważ wczesne manuskrypty ujawniają, że często pisał ze szczególną starannością, nieustannie rewizji. rada Grigorowicz jest mimo wszystko inspirowane bardziej poważne, artystyczne ambicje w dwadzieścia sześć lat . W 1888 roku, z nieco string-ciągnięcie przez Grigorowicza, krótki zbiór historia ''At Dusk'' ( ''V Sumerkakh'' ) wygrał Czechowa prestiżową Nagrodę Puszkin "
* [[100 najlepszych książek Norweskiego Klubu Książki]]
== Przypisy ==
=== Punkty zwrotne [ edytuj ] ===
{{Przypisy}}
Rodzina i przyjaciele Czechowa w 1890 r. ( ''Górny rząd, od lewej do prawej'' ) Iwan, Aleksander, ojciec; ( ''drugi rząd'' ) nieznany przyjaciel, Lika Mizinova, Masza, matka, Seryozha Kiselev; ( ''dolny rząd'' ) Misha, Anton
== Linki zewnętrzne ==
W 1887 roku Czechow, wyczerpany przepracowaniem i złym zdrowiem, udał się na wycieczkę na Ukrainę, która obudziła go na nowo w pięknie stepu . Po powrocie zaczął opowiadać opowiadanie „ ''Step'' ”, które nazwał „czymś raczej dziwnym i zbyt oryginalnym” i które ostatecznie zostało opublikowane w ''Severny Vestnik'' ( ''The Northern Herald'' ). W narracji, która dryfuje wraz z procesami myślowymi bohaterów, Czechow wywołuje chaospodróż po stepie oczami młodego chłopca wysłanego do mieszkania z dala od domu oraz jego towarzyszy, księdza i kupca. „Step” został nazwany „słownikiem poetyki Czechowa” i stanowił znaczący postęp dla Czechowa, wykazując znaczną część jego dojrzałej fikcji i wygrywając publikację w czasopiśmie literackim, a nie w gazecie.
* Anton Czechow w serwisie [http://www.wolnelektury.pl/katalog/anton-czechow/ Wolne Lektury]
* Adaptacje dramatów Antona Czechowa w serwisie [http://ninateka.pl/filmy/antoni-czechow NINATEKA.PL]
*[https://polona.pl/search/?filters=creator:%22Czechow,_Anton_(1860--1904)%22,public:1&sort=date%20asc Twórczość Antoniego Czechowa] w serwisie [https://polona.pl Polona.pl]
Jesienią 1887 roku kierownik teatru imieniem Korsh zlecił Czechowowi napisanie sztuki, w wyniku czego powstał ''Iwanow'' , napisany w ciągu dwóch tygodni i wystawiony w listopadzie. Chociaż Czechow uznał to doświadczenie za "obrzydliwe" i namalował komiczny portret chaotycznej produkcji w liście do swojego brata Aleksandra, sztuka była hitem i została pochwalona, ku zdumieniu Czechowa, jako dzieło oryginalności. Chociaż Czechow nie zdawał sobie z tego wtedy w pełni sprawy, sztuki Czechowa, takie jak ''Mewa'' (napisane w 1895), ''Wujek Wania'' (napisane w 1897), ''Trzy siostry'' (napisane w 1900) i ''Wiśniowy sad''(napisane w 1903 roku) służyło jako rewolucyjny kręgosłup tego, co do dziś jest zdrowym rozsądkiem dla medium gry aktorskiej: próba odtworzenia i wyrażenia „realizmu” tego, jak ludzie naprawdę działają i rozmawiają ze sobą oraz przekładając to na scenę jak najdokładniej ukazać ludzką kondycję, mając nadzieję, że skłoni słuchaczy do zastanowienia się nad własną definicją tego, co to znaczy być człowiekiem.
Ta filozofia podejścia do sztuki aktorskiej jest nie tylko niezłomna, ale także jest kamieniem węgielnym aktorstwa przez większość XX wieku do dnia dzisiejszego. Michaił Czechow uważał ''Iwanowa'' za kluczowy moment w rozwoju intelektualnym i karierze literackiej brata. Z tego okresu pochodzi obserwacja broni Czechowa, która stała się znana jako ''broń Czechowa'' , dramatyczna zasada, która wymaga, aby każdy element narracji był konieczny i niezastąpiony, a wszystko inne zostało usunięte. <blockquote>Usuń wszystko, co nie ma związku z historią. Jeśli w pierwszym rozdziale powiesz, że na ścianie wisi karabin, to w drugim lub trzecim rozdziale koniecznie musi odpaść. Jeśli nie zostanie wystrzelony, nie powinien tam wisieć.
- </blockquote>Śmierć brata Czechowa, Mikołaja z powodu gruźlicy w 1889 r., Wpłynęła na zakończoną we wrześniu tego samego roku ''Dreary Story'' , ''opowiadającą'' o człowieku, który staje przed końcem życia, które, jak zdaje sobie sprawę, było bezcelowe. Michaił Czechow, który zarejestrował depresję i niepokój swojego brata po śmierci Mikołaja, badał w tym czasie więzienia w ramach studiów prawniczych, a Anton Czechow, szukając celu we własnym życiu, wkrótce stał się obsesja na punkcie reformy więziennictwa.
=== Sachalin [ edytuj ] ===
Anton Czechow w 1893 roku
W 1890 roku Czechow podjął żmudną podróż pociągiem, powozem konnym i parowcem rzecznym na rosyjski Daleki Wschód i do ''katorgi'' , czyli kolonii karnej na wyspie Sachalin , na północ od Japonii, gdzie spędził trzy miesiące, przeprowadzając wywiady z tysiącami skazanych i osadników do spisu ludności. Listy, które Czechow napisał podczas trwającej dwa i pół miesiąca podróży na Sachalin, należą do jego najlepszych. Jego uwagi do siostry o Tomsku miały stać się głośne. <blockquote>Tomsk to bardzo nudne miasto. Sądząc po pijakach, których poznałem, i po intelektualistach, którzy przybyli do hotelu, aby mi oddać cześć, mieszkańcy też są bardzo nudni. </blockquote>Czechow był świadkiem wielu wydarzeń na Sachalinie, które go zszokowały i rozgniewały, w tym chłosty, defraudacje dostaw i przymusowa prostytucja kobiet. Napisał: „Były chwile, kiedy czułem, że widzę przede mną skrajne granice degradacji człowieka”. Szczególnie wzruszył go los dzieci mieszkających w kolonii karnej z rodzicami. Na przykład:<blockquote>Na parowcu Amur płynącym na Sachalin był skazaniec, który zamordował swoją żonę i założył kajdany na nogach. Była z nim jego sześcioletnia córka. Zauważyłem, gdziekolwiek skazany się poruszył, mała dziewczynka biegła za nim, trzymając się jego kajdan. W nocy dziecko spało razem ze skazanymi i żołnierzami. </blockquote>Czechow doszedł później do wniosku, że dobroczynność nie jest odpowiedzią, ale rząd ma obowiązek finansować humanitarne traktowanie skazanych. Jego odkrycia zostały opublikowane w 1893 i 1894 roku jako ''Ostrov Sakhalin'' ( ''Wyspa Sachalin'' ), dzieło nauk społecznych, a nie literatury. Czechow znalazł literackie wyrażenie na "Piekło Sachalina" w swoim długim opowiadaniu " Morderstwo " którego ostatnia część rozgrywa się na Sachalinie, gdzie morderca Jakow ładuje węgiel w nocy, gdy tęsknota za domem. Pisma Czechowa na Sachalinie są przedmiotem krótkich komentarzy i analiz w powieści Harukiego Murakamiego ''1Q84'' . Jest to również temat wiersza noblisty Seamusa Heaneya „Czechow na Sachalinie” (zebrany w tomie ''Station Island'' ). Rebecca Ruth Gould porównała książkę Czechowa o Sachalinie do ''Notatnika Urewery'' Katherine Mansfield (1907).
=== Melikhovo [ edytuj ] ===
Melikhovo , obecnie muzeum
Michaił Czechow, członek gospodarstwa domowego w Melikhowie, opisał zakres medycznych zobowiązań swojego brata:<blockquote>Od pierwszego dnia, kiedy Czechow przeniósł się do Mielichowa, chorzy zaczęli gromadzić się do niego z odległości dwudziestu mil. Przychodzili pieszo lub przywożono go wozami i często był on zabierany na odległość do pacjentów. Czasami od rana czekały chłopki i dzieci. </blockquote>Wydatki Czechowa na lekarstwa były znaczne, ale największy koszt to kilkugodzinne podróże w celu odwiedzenia chorych, co skracało jego czas na pisanie. Jednak praca lekarza Czechowa wzbogaciła jego pisarstwo, wprowadzając go w intymny kontakt ze wszystkimi warstwami rosyjskiego społeczeństwa: na przykład był naocznym świadkiem niezdrowych i ciasnych warunków życia chłopów, o których wspominał w swoim opowiadaniu „Chłopi”. Czechow odwiedził również wyższe warstwy społeczne, zapisując w swoim notatniku: „Arystokraci? Te same brzydkie ciała i fizyczna nieczystość, ta sama bezzębna starość i obrzydliwa śmierć, jak u kobiet targowych”.
W 1894 roku Czechow zaczął pisać swoją sztukę ''Mewa'' w domku, który zbudował w sadzie w Melikhowie. W ciągu dwóch lat, odkąd przeprowadził się do posiadłości, wyremontował dom, zajął się rolnictwem i ogrodnictwem, doglądał sadu i stawu oraz posadził wiele drzew, którymi według Michaiła „opiekował się ... jak chociaż były to jego dzieci. Podobnie jak pułkownik Vershinin w swoich ''Trzech Siostrach'' , patrząc na nie marzył o tym, jacy będą za trzysta czy czterysta lat. "
Pierwsza noc ''Mewy'' w Teatrze Aleksandryjskim w Sankt Petersburgu 17 października 1896 roku zakończyła się fiaskiem, ponieważ spektakl został wygwizdany przez publiczność, żądając Czechowa, by wyrzekł się teatru. Ale spektakl wywarł tak duże wrażenie na reżyserze teatralnym Władimirze Niemirowiczu-Danczence , że przekonał swojego kolegę Konstantyna Stanisławskiego do reżyserowania nowego przedstawienia dla nowatorskiego Moskiewskiego Teatru Artystycznego w 1898 roku. Zwrócenie uwagi Stanisławskiego na realizm psychologiczny i grę zespołową skłoniło pogrzebanych subtelności z tekstu i przywróciło zainteresowanie Czechowa dramatopisarstwem. Teatr Artystyczny zamówił więcej sztuk u Czechowa, a rok później wystawił ''wujka Wanię'' , którą Czechow ukończył w 1896 roku. W ostatnich dziesięcioleciach swojego życia stał się ateistą .
=== Jałta [ edytuj ] ===
W marcu 1897 roku Czechow podczas wizyty w Moskwie doznał poważnego wylewu do płuc. Z wielkim trudem przekonano go do wejścia do kliniki, gdzie lekarze zdiagnozowali gruźlicę w górnych partiach płuc i zarządzili zmianę stylu życia.
Czechow z Lwem Tołstojem w Jałcie , 1900
Po śmierci ojca w 1898 roku Czechow kupił działkę na obrzeżach Jałty i wybudował willę , do której w następnym roku przeprowadził się wraz z matką i siostrą. Chociaż sadził drzewa i kwiaty, hodował psy i oswojone żurawie oraz przyjmował gości takich jak Lew Tołstoj i Maksym Gorki , Czechow zawsze z ulgą opuszczał swoją „gorącą Syberię ” do Moskwy lub wyjeżdżał za granicę. Przyrzekł przenieść się do Taganrogu, gdy tylko zostanie tam zainstalowana woda. W Jałcie ukończył jeszcze dwa spektakle dla Teatru Artystycznego, komponując z większym trudem niż w czasach, kiedy „pisał spokojnie, tak jak teraz jem naleśniki”. Każdego roku zabierał''Trzy siostry'' i ''wiśniowy sad'' .
25 maja 1901 roku Czechow poślubił Olgę Knipper po cichu, z powodu swojego horroru ślubów. Była byłą protegowaną i czasami kochanką Niemirowicza-Danczenki, którego poznał na próbach do ''Mewy'' . Do tego momentu Czechow, znany jako „najbardziej nieuchwytny kawaler literatury Rosji” wolał nawiązywanie kontaktów i wizyty w burdelach niż zaangażowanie. Kiedyś napisał do Suvorina:<blockquote>Jeśli zechcesz, będę żonaty. Ale na tych warunkach: wszystko musi być tak, jak było do tej pory - to znaczy, że ona musi mieszkać w Moskwie, a ja na wsi, a ja przyjdę ją zobaczyć ... Obiecuję, że będę wspaniałym mężem, ale daj mi żona, która jak księżyc nie pojawia się na moim niebie każdego dnia. </blockquote>Czechow i Olga , 1901, w podróży poślubnej
List okazał się proroctwem dla małżeńskich ustaleń Czechowa z Olgą: mieszkał on głównie w Jałcie, ona w Moskwie, robiąc karierę aktorską. W 1902 roku Olga poroniła; a Donald Rayfield przedstawił dowody na podstawie listów pary, że koncepcja mogła mieć miejsce, gdy Czechow i Olga byli oddzielnie, chociaż rosyjscy uczeni odrzucili to twierdzenie. Spuścizną literacką tego małżeństwa na odległość jest korespondencja, która zachowuje perełki historii teatru, w tym wspólne narzekania na metody reżyserskie Stanisławskiego i rady Czechowa dla Olgi dotyczące występów w jego sztukach.
W Jałcie Czechow napisał jedną ze swoich najsłynniejszych opowieści, „ Dama z psem ” (również przetłumaczona z rosyjskiego jako „Dama z lapotem”) która przedstawia coś, co na pierwszy rzut oka wydaje się przypadkowe łącznik między cynicznym żonatym mężczyzną a nieszczęśliwą mężatką, która spotyka się na wakacjach w Jałcie. Żaden z nich nie oczekuje niczego trwałego od spotkania. Jednak nieoczekiwanie stopniowo zakochują się w sobie i narażają się na skandal i bezpieczeństwo życia rodzinnego. Historia po mistrzowsku oddaje ich wzajemne uczucia, wewnętrzną przemianę, jaką przeszedł rozczarowany męski bohater w wyniku głębokiego zakochania, a także ich niezdolność do rozwiązania sprawy poprzez puszczenie rodziny lub siebie nawzajem.
=== Śmierć [ edytuj ] ===
W maju 1904 roku Czechow był śmiertelnie chory na gruźlicę . Michaił Czechow wspominał, że „każdy, kto go potajemnie widział, uważał, że koniec nie jest daleko, ale im bliżej [był] końca, tym mniej zdawał się zdawać sobie sprawę z tego”. 3 czerwca wyruszył z Olgą do niemieckiego uzdrowiska Badenweiler w Schwarzwaldzie w Niemczech, skąd napisał pozornie jowialne listy do swojej siostry Maszy, opisując jedzenie i otoczenie, zapewniając ją i matkę, że był coraz lepszy. W swoim ostatnim liście narzekał na sposób ubierania się Niemek.
Śmierć Czechowa stała się jednym z „wielkich, ustalonych fragmentów historii literatury” , od tamtej pory wielokrotnie opowiadana, haftowana i fabularyzowana, zwłaszcza w krótkim opowiadaniu „Errand” Raymonda Carvera z 1987 roku . W 1908 roku Olga tak opisała ostatnie chwile męża:<blockquote>Anton usiadł niezwykle prosto i powiedział głośno i wyraźnie (chociaż prawie nie znał niemieckiego): ''Ich sterbe'' („Umieram”). Lekarz uspokoił go, wziął strzykawkę, zastrzyk kamfory i zamówił szampana. Anton wziął pełną szklankę, obejrzał ją, uśmiechnął się do mnie i powiedział: „Minęło dużo czasu, odkąd piłem szampana”. Opróżnił go i położył się cicho na lewym boku, a ja po prostu zdążyłem podbiec do niego, pochylić się nad łóżkiem i zawołać do niego, ale przestał oddychać i spał spokojnie jako dziecko ... </blockquote>Ciało Czechowa zostało przetransportowane <sup>[ ''przez kogo?'' ]</sup> do Moskwy w wagonie chłodni przeznaczonym na ostrygi , szczegół, który obraził Gorkiego . Niektóre z tysięcy żałobników przez pomyłkę szły za konduktem żałobnym generała Kellera przy akompaniamencie orkiestry wojskowej. Czechow został pochowany obok ojca na cmentarzu Nowodziewiczy .
== Legacy [ edytuj ] ==
Muzeum Antona Czechowa w Aleksandrowsku-Sachalińskim , Rosja. Jest to dom, w którym przebywał na Sachalinie w 1890 roku
Na kilka miesięcy przed śmiercią Czechow powiedział pisarzowi Iwanowi Buninowi , że sądzi, że ludzie będą czytać jego pisma przez siedem lat. "Dlaczego siedem?" - zapytał Bunin. - Cóż, siedem i pół - odparł Czechow. - Nieźle. Mam sześć lat życia. Pośmiertna reputacja Czechowa znacznie przerosła jego oczekiwania. Owacje za sztukę ''Wiśniowy sad'' w roku jego śmierci były dowodem uznania rosyjskiej publiczności dla pisarza, co dało mu drugie miejsce pod względem sławy literackiej, po Tołstoja , który przeżył go o sześć lat. Tołstoj był wczesnym wielbicielem opowiadań Czechowa i miał cykl, który uznał za „pierwszą jakość” i „drugą jakość” oprawione w książkę. W pierwszej kategorii znaleźli się:''Children'' , ''The Chorus Girl'' , ''A Play'' , ''Home'' , ''Misery'' , ''The Runaway'' , ''In Court'' , ''Vanka'' , ''Ladies'' , ''A Malefactor'' , ''The Boys'' , ''Darkness'' , ''Sleepy'' , ''The Helpmate'' i ''The Darling'' ; w drugim: ''Przestępstwo'' , ''Smutek'' , ''Czarownica'' , ''Werochka'' , ''W dziwnej krainie'' , ''Wesele kucharza'' , ''Nużąca sprawa'' ,''Przełom'' , ''och! Publiczność!'' , ''Maska'' , ''Szczęście kobiety'' , ''Nerwy'' , ''Wesele'' , ''Bezbronna istota'' i ''Chłopskie żony.'' Jeśli ktokolwiek wątpił w mrok i nędzną biedę Rosji w latach osiemdziesiątych XIX wieku, rosyjski anarchista Kropotkin odpowiedział: „czytaj tylko powieści Czechowa!”
Za życia Czechowa brytyjscy i irlandzcy krytycy na ogół nie uważali jego pracy za zadowalającą; EJ Dillon pomyślał, że „efektem na czytelnika opowieści Czechowa jest odraza do galerii ludzkich odchodów, którą reprezentują jego zmienni, pozbawieni kręgosłupa, dryfujący ludzie”, a REC Long powiedział: „Postacie Czechowa były odrażające, a Czechow upajał się zdzieraniem ostatnich szmat godność z ludzkiej duszy ”. Po jego śmierci Czechow został ponownie oceniony. Tłumaczenia Constance Garnett przyniosły mu anglojęzyczne grono czytelników i podziw takich pisarzy jak James Joyce , Virginia Woolf i Katherine Mansfield, którego historia „Dziecko, które było zmęczone” jest podobna do „Śpiącego” Czechowa. Rosyjski krytyk DS Mirsky , który mieszkał w Anglii, wyjaśnił popularność Czechowa w tym kraju przez „niezwykle całkowite odrzucenie tego, co możemy nazwać wartościami heroicznymi”. W samej Rosji dramat Czechowa wyszedł z mody po rewolucji , ale później został włączony do sowieckiego kanonu. Na przykład postać Lopachina została odkryta na nowo jako bohater nowego porządku, wyrastający ze skromnego środowiska, by w końcu objąć majątek szlachecki.
Osip Braz : ''Portret Antona Czechowa''
Jednym z pierwszych nie-Rosjan, którzy chwalili sztuki Czechowa, był George Bernard Shaw , który zatytułował swój ''Heartbreak House'' „A Fantasia in the Russian Manner on English Themes” i wskazał na podobieństwa między kłopotami brytyjskiej klasy ziemskiej i ich rosyjskiego odpowiedniki przedstawione przez Czechowa: „ci sami mili ludzie, ta sama całkowita daremność”.
W Stanach Zjednoczonych reputacja Czechowa zaczęła się rozwijać nieco później, częściowo pod wpływem systemu działania Stanisławskiego , z jego pojęciem podtekstu : „Czechow często wyrażał swoje myśli nie w przemówieniach”, pisał Stanisławski, „ale w przerwach lub między wiersze lub odpowiedzi składające się z jednego słowa ... bohaterowie często czują i myślą o rzeczach, których nie wyrażają w wypowiedziach ”. W szczególności The Group Theatre rozwinęło subtekstowe podejście do dramatu, wpływając na pokolenia amerykańskich dramatopisarzy , scenarzystów i aktorów, w tym Clifforda Odetsa , Elia Kazana, a w szczególnościLee Strasberg . Z kolei Actors Studio Strasberga i podejście aktorskie „Method” wywarły wpływ na wielu aktorów, w tym na Marlona Brando i Roberta De Niro , choć tradycja Czechowa mogła być już wtedy zniekształcona zaabsorbowaniem realizmem. W 1981 roku dramaturg Tennessee Williams zaadaptował ''Mewa'' jako ''The Notebook of Trigorin'' . Jeden z bratanków Antona, Michał Czechow , również wniósł duży wkład w rozwój współczesnego teatru, szczególnie poprzez swoje unikalne metody aktorskie, które dalej rozwijały idee Stanisławskiego.
Pomimo reputacji Czechowa jako dramaturga, William Boyd zapewnia, że jego opowiadania stanowią większe osiągnięcie. Raymond Carver , który napisał opowiadanie „Errand” o śmierci Czechowa, uważał, że Czechow był największym ze wszystkich pisarzy opowiadań:<blockquote>Historie Czechowa są teraz równie wspaniałe (i potrzebne), jak wtedy, gdy się pojawiły. To nie tylko ogromna liczba historii, które napisał - dla niewielu, jeśli w ogóle, pisarzy zrobiło kiedykolwiek więcej - to niesamowita częstotliwość, z jaką tworzył arcydzieła, historie, które nas otaczają, a także zachwycają i poruszają, które obnażają nasze emocje w sposób, który może osiągnąć tylko prawdziwa sztuka. </blockquote>Ernest Hemingway , inny pisarz będący pod wpływem Czechowa, był bardziej niechętny: „Czechow napisał około sześciu dobrych opowiadań. Ale był pisarzem amatorem”. A Vladimir Nabokov skrytykował Czechowa „składankę strasznych prozaizmów, gotowych epitetów, powtórzeń”. Ale on również oświadczył, że „mimo to to jego prace wybrałbym w podróż na inną planetę” i nazwał „ Panią z psem ” „jedną z najwspanialszych historii, jakie kiedykolwiek napisano”. ukazanie problematycznego związku i opisał Czechowa jako piszącego „sposób, w jaki jedna osoba odnosi się do najważniejszych rzeczy w swoim życiu, powoli, ale bez przerwy, lekko stonowanym głosem”.
Dla pisarza Williama Boyda historycznym osiągnięciem Czechowa było porzucenie tego, co William Gerhardie nazwał „fabułą wydarzenia” na rzecz czegoś bardziej „zamazanego, przerwanego, okaleczonego lub w inny sposób naruszonego przez życie”.
Virginia Woolf zastanawiała się nad wyjątkową jakością opowieści Czechowa w ''The Common Reader'' (1925):<blockquote>Ale czy to koniec, pytamy? Mamy raczej poczucie, że przekroczyliśmy nasze sygnały; albo jest tak, jakby melodia zatrzymała się krótko bez oczekiwanych akordów, aby ją zamknąć. Mówimy, że te historie są nieprzekonujące i przystępujemy do sformułowania krytyki opartej na założeniu, że historie powinny kończyć się w sposób, który rozpoznajemy. Czyniąc to, podnosimy kwestię naszej własnej sprawności jako czytelników. Gdzie melodia jest znajoma, a koniec dobitny - zjednoczeni kochankowie, zmieszani złoczyńcy, ujawnione intrygi - jak w większości wiktoriańskich fikcji, nie możemy się pomylić, ale tam, gdzie melodia jest nieznana, a na końcu notatka z przesłuchania lub tylko informacja, że rozmawiali, jak to jest w Czkowie, potrzebujemy bardzo odważnego i czujnego wyczucia literatury, aby nas usłyszeć melodia, a zwłaszcza te ostatnie nuty, które dopełniają harmonię. </blockquote>Będąc profesorem literatury porównawczej na Uniwersytecie Princeton, Michael Goldman przedstawił swój pogląd na temat definiowania nieuchwytnej jakości komedii Czechowa, stwierdzając: „Dowiedziawszy się, że Czechow jest komiczny ... Czechow jest komiksem w bardzo szczególny, paradoksalny sposób. jak komedia, na witalność aktorów, by uczynić przyjemnymi to, co w innym przypadku byłoby boleśnie niezręczne - nieodpowiednie przemówienia, utracone kontakty, ''faux pas'' , potknięcia, dziecinność - ale jako część głębszego patosu; potknięcia nie są pratfalls, ale energią, wdzięczne rozwiązanie celu ”.
Alan Twigg , redaktor naczelny i wydawca kanadyjskiego magazynu przeglądowego ''BC Bookworld napisał:''<blockquote>Można argumentować, że Anton Czechow jest drugim najpopularniejszym pisarzem na świecie. Według bazy danych filmów IMDb tylko Szekspir przewyższa Czechowa pod względem ekranizacji ich twórczości. ... Na ogół mniej wiemy o Czechowie niż o tajemniczym Szekspirze. </blockquote>Czechow wpłynął również na twórczość japońskich dramaturgów, w tym Shimizu Kunio , Yōji Sakate i Ai Nagai . Krytycy zauważyli podobieństwa w sposobie, w jaki Czechow i Shimizu łączą lekki humor z intensywnymi przedstawieniami tęsknoty. Sakate zaadaptował kilka sztuk Czechowa i przekształcił je w ogólny styl ''nō'' . Nagai dostosował także sztuki Czechowa, w tym ''Three Sisters'' , i przekształcił swój styl dramatyczny w satyryczny styl Nagai, podkreślając jednocześnie kwestie społeczne przedstawione w sztuce.
Dzieła Czechowa zostały dostosowane do ekranu, w tym Sidney Lumet „s ''Sea Gull'' i Louis Malle ” s ''Wania na 42 ulicy'' . Ostatnim wysiłkiem Laurence'a Oliviera jako reżysera filmowego była adaptacja ''Three Sisters'' z 1970 roku, w której grał także drugoplanową rolę. Jego prace były również inspiracją lub były przywoływane w wielu filmach. W filmie Andrieja Tarkowskiego ''Zwierciadło z'' 1975 roku bohaterowie omawiają jego opowiadanie „ Oddział nr 6 ”. Woody Allen był pod wpływem Czechowa, a odniesienia do jego twórczości są obecne w wielu jego filmach, w tym ''Miłość i śmierć'' (1975), ''Wnętrza''(1978) oraz ''Hannah and Her Sisters'' (1986). Sztuki Czechowa są również przywoływane w dramacie François Truffauta z 1980 roku ''The Last Metro'' , którego akcja rozgrywa się w teatrze. ''Cherry Orchard'' ma rolę w komedii ''Henry's Crime'' (2011). Część produkcji scenicznej ''Three Sisters'' pojawia się w dramacie ''Still Alice'' z 2014 roku .
== Bibliografia [ edytuj ] ==
Główny artykuł: bibliografia Antona Czechowa
== Zobacz także [ edytuj ] ==
* Portal literaturowy
* Portal biograficzny
* Ann Dunnigan , tłumacz języka angielskiego
* Jean-Claude van Itallie , tłumacz języka angielskiego
* Maria Czechowa
* Pomnik Czechowa w Rostowie nad Donem
== Notatki [ edytuj ] ==
# '''^''' W czasach Czechowa jego nazwisko było napisane Антонъ Павловичъ Чеховъ. patrz, na przykład, patrz Антонъ Павловичъ Чеховъ. 1898. ''Мужики и Моя жизнь'' .
# '''^''' Old Style data 17 stycznia.
# '''^ Data''' starego stylu 2 lipca.
== Referencje [ edytuj ] ==
# '''^''' List do GI Rossolimo, 11 października 1899. ''Listy Antona Czechowa''
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 595.
# '''^''' „Największy autor opowiadań, jaki kiedykolwiek żył”. Raymond Carver(wewstępie Rosamund Bartlett do książki ''About Love and Other Stories'' , XX); - Całkiem prawdopodobnie. Najlepszy autor opowiadań wszechczasów. ''A Chekhov Lexicon'' , William Boyd , ''The Guardian'' , 3 lipca 2004. Źródło: 16 lutego 2007.
# '''^''' "Historie ... które należą do największych osiągnięć narracji prozatorskiej." Miniatury wódka, odbijanie i zły koty , George Steiner przegląd „s''nieodkryte Czechowa'' , w ''The Observer'' , 13 maja 2001. Źródło: 16 lutego 2007 r.
# '''^''' Harold Bloom, ''Geniusz: studium stu wzorowych autorów'' .
# '''^''' List do Aleksieja Suworina, 11 września 1888. ''Listy Antona Czechowa'' .W Wikicytacie .
# '''^''' „Aktorzy wspinają się na Czechowa jak górę, związani razem linami, dzieląc chwałę, jeśli kiedykolwiek dotrą na szczyt”. Aktor Ian McKellen , cytowany w Miles, 9.
# '''^''' „Sztuka Czechowa wymaga teatru nastroju”. Vsevolod Meyerhold , cytowany przez Allena, 13; „Bogatsze życie zanurzone w tekście jest charakterystyczne dla głębszego dramatu realizmu, który w mniejszym stopniu zależy od zewnętrznych elementów prezentacji”. Styan, 84.
# '''^''' „Mówi się, że Czechow jest ojcem współczesnego opowiadania”. Malcolm 2004 , s. 87; „Wniósł coś nowego do literatury”. James Joyce , w: Arthur Power, ''Conversations with James Joyce'' , Usborne Publishing Ltd, 1974,<nowiki>ISBN 978-0-86000-006-8</nowiki> , 57; „Zerwanie przez Czehowa z tradycją klasyczną jest najważniejszym wydarzeniem we współczesnej literaturze”,John Middleton Murry w ''Athenaeum'' , 8 kwietnia 1922, cytowany we wstępie Bartletta do ''About Love'' .
# '''^''' „Masz rację, żądając od artysty inteligentnego podejścia do swojej pracy, ale mylisz dwie rzeczy: rozwiązanie problemu i poprawne sformułowanie problemu. Tylko ta druga jest obowiązkowa dla artysty”. List do Suworina, 27 października 1888 r. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 3–4: Egor Michajłowicz Czechow i Efrosinia Emelianovna
# '''^''' Drewno 2000 , s. 78
# '''^''' Payne 1991 , s. XVII.
# '''^''' Simmons 1970 , s. 18.
# '''^''' Czechow i Taganrog , strona internetowa miasta Taganrog.
# ^ Skocz do:<sup>'''''a b c d e f'''''</sup> Ze szkicu biograficznego, zaczerpniętego ze wspomnień brata Czechowa Mihaila, które poprzedzajątłumaczenie listów CzechowaKonstancji Garnettz 1920 roku.
# '''^''' List do brata Aleksandra, 2 stycznia 1889, w Malcolm 2004 , s. 102.
# '''^''' Kolejny wgląd w dzieciństwo Czechowa pojawił się w liście do jego wydawcy i przyjaciela Aleksieja Suworina: „Od dzieciństwa wierzyłem w postęp i nie mogłem nie wierzyć w to, ponieważ różnica między czasem, kiedy byłem bity, a kiedy zrezygnowali z bicia mnie. List do Suworina, 27 marca 1894. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Bartlett, 4–5.
# '''^''' List do IL Shcheglova, 9 marca 1892. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 31.
# '''^''' List do kuzyna Michaiła, 10 maja 1877. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Malcolm 2004 , s. 25.
# ^ Skocz do:<sup>'''''a b c'''''</sup> Payne 1991, s. XX.
# '''^''' List do brata Michaiła, 1 lipca 1876 r. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Simmons 1970 , s. 26.
# '''^''' Simmons 1970 , s. 33.
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 69.
# '''^''' Drewno 2000 , s. 79.
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 91.
# '''^''' "W tych miniaturach jest zniewalający eliksir okrucieństwa ... Cudownie współczujący Czechow jeszcze nie dojrzał." "Wódka Miniatures, odbijanie i zły Koty" , George Steiner ocena „s ''The Undiscovered Czechowa'' w ''The Observer'' , 13 maja 2001 Pobrane 16 lutego 2007.
# '''^'''
# '''^''' Malcolm 2004 , s. 26.
# '''^''' List do NALeykina, 6 kwietnia 1886 r. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 128.
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 448–450: Wypadli tylko raz, kiedy Czechow sprzeciwił się antysemickim atakom w ''New Times'' przeciwko Dreyfusowi i Zoli w 1898 roku.
# '''^''' Pod wieloma względami prawicowy Suworin, którego Lenin nazwał później „biegnącym psem cara ” (Payne, XXXV), był przeciwieństwem Czechowa; „Czechow musiał funkcjonować jak nerka Suvorina, wydobywając trucizny biznesmena”. Wood 2000 , s. 79
# '''^''' ''Łowca'' . . Źródło 16 lutego 2007 r.
# '''^''' Malcolm 2004 , s. 32–33.
# '''^''' Payne 1991 , s. XXIV.
# '''^''' Simmons 1970 , s. 160.
# '''^''' „Czuć zapach stepu i słychać śpiew ptaków. Widzę moich starych przyjaciół, kruki przelatujące nad stepem”. List do siostry Maszy, 2 kwietnia 1887 r. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' List do Grigorovicha, 12 stycznia 1888. Cytowane przez Malcolma 2004 , s. 137.
# '''^''' "'Step', jak sugeruje Michael Finke, jest 'rodzajem słownika poetyki Czechowa', rodzajem przykładowego przypadku ukrytej broni literackiej, którą Czechow użyłby w swojej przyszłej pracy." Malcolm 2004 , s. 147.
# '''^''' Ze szkicu biograficznego, zaczerpniętego ze wspomnień brata Czechowa Michaiła, który poprzedzatłumaczenie listów Czechowa autorstwa Constance Garnett z 1920 roku.
# '''^''' List do brata Aleksandra, 20 listopada 1887. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^'''
# '''^'''
# ^ Skocz do:<sup>'''''a b'''''</sup>
# '''^''' S. Shchukin, ''wspomnienia'' (1911)
# '''^''' „Dreary Story”. . Źródło 16 lutego 2007 r.
# '''^''' Simmons 1970 , s. 186–191.
# '''^''' Malcolm 2004 , s. 129.
# '''^''' Simmons 1970 , s. 223.
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 224.
# '''^''' List do siostry Maszy, 20 maja 1890. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Drewno 2000 , s. 85.
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 230.
# '''^''' List do AFKoni, 16 stycznia 1891. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Malcolm 2004 , s. 125.
# '''^''' Simmons 1970 , s. 229: Taki jest ogólny krytyczny pogląd na pracę, ale Simmons nazywa ją „cennym i głęboko ludzkim dokumentem”.
# '''^''' „Morderstwo” . Źródło 16 lutego 2007 r.
# '''^''' Murakami, Haruki. ''1Q84'' . Alfred A. Knopf: Nowy Jork, 2011.
# '''^''' Heaney, Seamus. ''Station Island'' Farrar Straus Giroux: Nowy Jork, 1985.
# '''^'''
# '''^''' Ze szkicu biograficznego, zaczerpniętego ze wspomnień brata Czechowa Michaiła, który poprzedza tłumaczenie listów Czechowa autorstwa Constance Garnett, 1920.
# '''^''' Ze szkicu biograficznego, zaczerpniętego ze wspomnień brata Czechowa Mihaila, który poprzedza tłumaczenie listów Czechowa autorstwa Constance Garnett, 1920.
# '''^''' ''Notatnik'' . . Źródło 16 lutego 2007 r.
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 394–398.
# '''^''' Benedetti, ''Stanislavski: An Introduction'' , 25.
# '''↑''' Czechow i Teatr Artystyczny, jak powiedział Stanisławski, połączyło wspólne pragnienie „osiągnięcia artystycznej prostoty i prawdy na scenie”. Allen, 11.
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 390–391: Rayfield czerpie ze swojego krytycznego studium ''„Wujka Wania” Czechowa i „Wood Demon”'' (1995), w którym opisano ewolucję ''Wood Demona'' w ''Wujka Wanię'' - „jedno z najbardziej ukrytych osiągnięć Czechowa” . ”
# '''^'''
# '''^'''
# '''^'''
# '''^''' List do Suvorina, 1 kwietnia 1897. ''Listy Antoniego Czechowa'' .
# '''^''' Olga Knipper, „Memoir”, w: Benedetti, ''Dear Writer, Dear Actress'' , 37, 270.
# '''^''' Bartlett, 2.
# '''^''' Malcolm 2004 , s. 170–171.
# '''^''' „ '''Przerażają''' mnie wesela, gratulacje i szampan, stojąc z kieliszkiem w dłoni i niekończącym się uśmiechem na twarzy”. List do Olgi Knipper, 19 kwietnia 1901.
# '''^''' Benedetti, ''Drogi Pisarzu, Droga Aktorko'' , 125.
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 500 „Relacje Olgi z Władimirem Niemirowiczem-Danczenką były więcej niż profesjonalne”.
# '''^''' Harvey Pitcher w ''Chekhov's Leading Lady'' , cytowany w Malcolm 2004 , s. 59.
# '''^''' „Czechow miał temperament włóczęgi. Seksualnie wolał burdele lub szybkie związki”. Wood 2000 , s. 78
# '''^''' List do Suvorina, 23 marca 1895 r. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Rayfield 1997 , s. 556–557 Rayfield również wstępnie sugeruje, opierając się na wskazówkach położniczych, że Olga cierpiałaraczej na ciążę pozamaciczną niż poronienie.
# '''^''' Z pewnością istniało napięcie między parą po poronieniu, chociażSimmons 1970 , s. 569, a Benedetti, ''droga pisarka, droga aktorka'' , 241, przypisuje to matce i siostrze Czechowa, obwiniając za poronienie późne spotkania towarzyskie Olgi z aktorami.
# '''^''' Benedetti, ''Drogi pisarzu, droga aktorka: Listy miłosne Olgi Knipper i Antona Czechowa'' .
# '''^'''
# '''^'''
# '''^''' Greenberg, Yael. „Prezentacja nieświadomości w Dama z Lapdogiem Czechowa”. ''Modern Language Review'' 86.1 (1991): 126–130. Academic Search Premier. Sieć. 3 listopada 2011.
# '''^''' „Omówienie:„ Dama z psem ”. ''Postacie w literaturze XX wieku.'' Laurie Lanzen Harris. Detroit: Gale Research, 1990. Centrum zasobów literaturowych. Sieć. 3 listopada 2011.
# '''^''' List do siostry Maszy, 28 czerwca 1904. ''Listy Antona Czechowa'' .
# '''^''' Malcolm 2004 , s. 62.
# '''^''' Olga Knipper, ''Memoir'' , w: Benedetti, ''Dear Writer, Dear Actress'' , 284.
# '''^''' "Banalność zemściła się na nim paskudnym psikusem, ponieważ zobaczył, że jego zwłoki, zwłoki poety, zostały włożone do ciężarówki kolejowej 'Do przewozu ostryg'. Maxim Gorky we ''wspomnieniach Antona Czechowa'' . . Źródło 16 lutego 2007 r.
# '''^''' Pogrzeb Czechowa. M. Marcus. ''Przegląd Antiochii'' , 1995
# '''^''' Malcolm 2004 , s. 91; Alexander Kuprin w ''Reminiscencje Antona Czechowa'' . Źródło 16 lutego 2007 r.
# '''^'''
# '''^''' Payne 1991 , s. XXXVI.
# '''^''' Simmons 1970 , s. 595.
# '''^'''
# '''^'''
# '''^'''
# '''^''' Drewno 2000 , s. 77.
# '''^''' Allen, 88.
# '''^''' „Nie pozwolą, by sztuka, która jest widziana, opłakiwała utracone posiadłości szlacheckie”. List Władimira Niemirowicza-Danczenki , cytowany przez Anatolija Smeliańskiego w „Czechowie w Moskiewskim Teatrze Artystycznym”, od ''The Cambridge Companion do Czechov'' , 31–32.
# '''^''' Anna Obraztsova w „Dialogu Bernarda Shawa z Czechowem”, z Miles, 43–44.
# '''^''' Reynolds, Elizabeth (red.), ''Stanislavski's Legacy'' , Theatre Arts Books, 1987, <nowiki>ISBN 978-0-87830-127-0</nowiki> , 81, 83.
# '''^''' „To Czechow jako pierwszy celowo napisał dialog, w którym pod powierzchnią przebiegał główny nurt emocjonalnych działań. To on wyartykułował pogląd, że ludzie rzadko kiedy mówią między sobą w wyraźny sposób o swoich najgłębszych emocjach, że wielcy, Tragiczne, kulminacyjne momenty często dzieją się pod pozornie banalną rozmową ”. Martin Esslin , z ''Text and Subtext in Shavian Drama'' , ''1922: Shaw and the last H 100 Years'', wyd. Bernarda. F. Dukore, Penn State Press, 1994, <nowiki>ISBN 978-0-271-01324-4</nowiki> , 200.
# '''^''' „Lee Strasberg stał się moim zdaniem ofiarą tradycyjnej idei teatru Czechowa ... [nie zostawił] miejsca na obrazy Czechowa”. Georgii Tostonogov o przedstawieniu Strasberga ''Three Sisters'' w ''The Drama Review''(zima 1968), cytowany przez Styana, 121.
# '''^''' „W sztukach brakuje jednolitego autorytetu fikcji: są wspaniałe postacie, wspaniałe sceny, wspaniałe fragmenty, momenty ostrej melancholii i bystrości, ale partie wydają się większe niż całość”. ''Czechow Lexicon,''przez William Boyd , ''The Guardian'' , 3 lipca 2004. Źródło 16 lutego 2007 r.
# '''^''' Bartlett, „From Russia, with Love” , ''The Guardian'' , 15 lipca 2004. Źródło: 17 lutego 2007.
# '''^''' List od Ernesta Hemingwaya do Archibalda MacLeisha , 1925 (z ''Selected Letters'' , str. 179), w ''Ernest Hemingway on Writing'' , Ed Larry W. Phillips, Touchstone, (1984) 1999, <nowiki>ISBN 978-0-684-18119-6</nowiki> , 101.
# '''^''' Drewno 2000 , s. 82.
# '''^''' Wikicytaty cytatów o Czechowie
# '''^'''
# '''^''' Od Vladimir Nabokov „s ''Wykłady o literaturze rosyjskiej'' , cytowany przezFrancine Prose w ''uczenie się od Czechowa'' , 231.
# '''^''' „Po raz pierwszy w literaturze płynność i przypadkowość życia przybrały formę fikcji. Przed Czechowem fabuła wydarzenia napędzała wszystkie fikcje”. William Boyd , odnosząc się doanalizypowieściopisarza Williama Gerhardiego w ''Anton Chekhov: A Critical Study'' , 1923. „A Chekhov Lexicon” Williama Boyda, ''The Guardian'' , 3 lipca 2004. Źródło 16 lutego 2007.
# '''^''' Woolf, Virginia, ''The Common Reader: First Series, Annotated Edition'' , Harvest / HBJ Book, 2002, <nowiki>ISBN 0-15-602778-X</nowiki> , 172.
# '''^''' Michael Goldman, ''Wolność aktora: w kierunku teorii dramatu'' , s. 72.
# '''^'''
# '''^'''
# ^ Skocz do:<sup>'''''a b'''''</sup>
== Źródła [ edytuj ] ==
* Allen, David, ''Performing Chekhov'' , Routledge (Wielka Brytania), 2001, <nowiki>ISBN 978-0-415-18934-7</nowiki>
* Bartlett, Rosamund i Anthony Phillips (tłumacze), ''Czechow: Życie w listach'' , Penguin Books, 2004, <nowiki>ISBN 978-0-14-044922-8</nowiki>
* Bartlett, Rosamund, ''Czechow: Sceny z życia'' , Free Press, 2004, <nowiki>ISBN 978-0-7432-3074-2</nowiki>
* Benedetti, Jean (redaktor i tłumacz), ''Dear Writer, Dear Actress: The Love Letters of Olga Knipper and Anton Chekhov'' , Methuen Publishing Ltd, wydanie z 1998 r., <nowiki>ISBN 978-0-413-72390-1</nowiki>
* Benedetti, Jean, ''Stanislavski: An Introduction'' , Methuen Drama, wydanie z 1989, <nowiki>ISBN 978-0-413-50030-4</nowiki>
* Borny, Geoffrey, ''Interpreting Chekhov'' , ANU Press, 2006, <nowiki>ISBN 1-920942-68-8</nowiki> , do pobrania za darmo
* Czechow, Anton, ''About Love and Other Stories'' , przekład Rosamund Bartlett, Oxford University Press, 2004, <nowiki>ISBN 978-0-19-280260-6</nowiki>
* Czechow, Anton, ''The Undiscovered Chekhov: Fifty New Stories'' , przekład Peter Constantine , Duck Editions, 2001, <nowiki>ISBN 978-0-7156-3106-5</nowiki>
* Czechow, Anton, ''Wielkanocny tydzień'' , przekład Michaela Henry'ego Heima, ryciny Barry Moser, Shackman Press, 2010
*
* Czechow, Anton, ''Listy Antona Czechowa do rodziny i przyjaciół ze szkicem biograficznym'' , przekład Constance Garnett , Macmillan, 1920. Pełny tekst w Gutenberg. . Źródło 16 lutego 2007 r.
* Czechow, Anton, ''Notatnik Antona Czechowa,'' przekład SS Koteliansky'ego i Leonarda Woolfa , BW Huebsch, 1921. Pełny tekst w Gutenberg. . Źródło 16 lutego 2007 r.
* Chekhov, Anton, ''The Other Czechov'' , pod redakcją Okli Elliott i Kyle Minor , z wprowadzeniem do historii przez Pinckneya Benedicta, Freda Chappella, Christophera Coake'a, Paula Crenshawa, Dorothy Gambrell, Stevena Gillisa, Michelle Herman , Jeffa Parkera, Benjamina Percy'ego i Davida R. , Slavitt. New American Press, wydanie z 2008 r., <nowiki>ISBN 978-0-9729679-8-3</nowiki>
* Czechow Anton, ''Siedem krótkich powieści'' , przetłumaczone przez Barbarę Makanowitzky, WWNorton & Company, wydanie z 2003 r., <nowiki>ISBN 978-0-393-00552-3</nowiki>
* Clyman, TW (red.). Towarzysz Czechowa. Westport, Ct: Greenwood Press (1985). <nowiki>ISBN 9780313234231</nowiki>
* Finke, Michael C., ''Czechov's 'Steppe': A Metapoetic Journey'' , esej w ''Anton Chekhov Rediscovered'' , wyd. Savely Senderovich and Munir Sendich, Michigan Russian Language Journal, 1988, OCLC 17003357
* Finke, Michael C., ''Seeing Czechov: Life and Art'' , Cornell UP, 2005, <nowiki>ISBN 978-0-8014-4315-2</nowiki>
* Gerhardie, William, ''Anton Czechow'' , Macdonald, (1923) wydanie 1974, <nowiki>ISBN 978-0-356-04609-9</nowiki>
* Gorky, Maksim, Alexander Kuprin i IA Bunin, ''Reminiscences of Antona Czechowa'' , przekład SS Koteliansky'ego i Leonarda Woolfa , BWHuebsch, 1921. Przeczytaj w eldritchpress. . Źródło 16 lutego 2007 r.
* Gottlieb, Vera i Paul Allain (red.), ''The Cambridge Companion to Chekhov'' , Cambridge University Press, 2000, <nowiki>ISBN 978-0-521-58917-8</nowiki>
* Jackson, Robert Louis, ''Dostojewski w Edenie im. Czechowa - „Z powodu małych jabłek”,'' w: ''Dialogues with Dostoevsky'' , Stanford University Press, 1993, <nowiki>ISBN 978-0-8047-2120-2</nowiki>
* Klawans, Harold L. , ''Chekhov's Lie'' , 1997, <nowiki>ISBN 1-888799-12-9</nowiki> . O wyzwaniach związanych z łączeniem pisania z życiem medycznym.
*
* Miles, Patrick (red.), ''Czechow na scenie brytyjskiej'' , Cambridge University Press, 1993, <nowiki>ISBN 978-0-521-38467-4</nowiki>
* Nabokov, Vladimir, ''Anton Czechov'' , w: ''Wykłady o literaturze rosyjskiej'' , Harvest / HBJ Books, [1981] wydanie 2002, <nowiki>ISBN 978-0-15-602776-2</nowiki> .
* Pitcher, Harvey, ''Chekhov's Leading Lady: Portrait of the Actress Olga Knipper'' , J Murray, 1979, <nowiki>ISBN 978-0-7195-3681-6</nowiki>
* Prose, Francine, ''Learning from Czechov'' , in ''Writers on Writing'' , wyd. Robert Pack i Jay Parini, UPNE, 1991, <nowiki>ISBN 978-0-87451-560-2</nowiki>
*
* Sekirin, Peter. „Wspomnienia Czechowa: relacje pisarza z rodziny, przyjaciół i współczesnych”, MacFarland Publishers, 2011, <nowiki>ISBN 978-0-7864-5871-4</nowiki>
*
* Speirs, L.Tołstoj i Czechow. Cambridge, Anglia: University Press, (1971), <nowiki>ISBN 0521079500</nowiki>
* Stanislavski, Constantin, ''My Life in Art'' , Methuen Drama, wydanie z 1980 r., <nowiki>ISBN 978-0-413-46200-8</nowiki>
* Styan, John Louis, ''Modern Drama in Theory and Practice'' , Cambridge University Press, 1981, <nowiki>ISBN 978-0-521-29628-1</nowiki>
*
* Zeiger, Arthur, ''The Plays of Anton Chekhov'' , Claxton House, Inc., Nowy Jork, NY, 1945.
* Tufarulo, G., M., ''La Luna è morta e lo specchio infranto. Miti letterari del Novecento'' , tom 1 - G. Laterza, Bari, 2009– <nowiki>ISBN 978-88-8231-491-0</nowiki> .
{{Kontrola autorytatywna}}
|
