'''Rewolta świętego Tytusa''' ([[język grecki|gr.]] Eπανάσταση του Αγίου Τίτου) – powstanie ludności kreteńskiej (tak rodzimej greckiej, jak i łacinnówłacinników) przeciwko [[Republika Wenecka|Wenecjanom]] mająca miejsce w latach 1363–1368. Celem powstania było utworzenie niepodległego państwa kreteńskiego „Republiki [[Tytus z Krety|świętego Tytusa]]”. Była to pierwsza rebelia na terenach kontrolowanych przez [[Wenecja|Wenecję]] w której stanęła obok ludności greckiej teżrównieżż i ludność łacińska.
== Kreta pod panowaniem Wenecjan ==
Kreta została kupiona przez Wenecję po [[IV wyprawa krzyżowa|IV krucjacie]], aw konkretniej wroku 1211 roku. Dobra lokalizacja wyspy ułatwiło zaprowadzenie oraz zachowanie weneckiej dominacji morskiej we wschodnim basenie Morza Śródziemnego. Rozwijał się tutaj przemysł morski oraz handel, jednak zyski były kierowane do senatu. Po zarazie w 1348 zaczęto intensywną kolonizację łacinnikami, oferując ziemię w zamian za płacenie podatków, obowiązek obrony kraju oraz lojalność. Przez cały czas na mieszkańcach ciążył obowiązek utrzymania floty bojowej. Na początku lat 60. republika kupiecka doznała znacznego kryzysu gospodarczego, co zwiększyło fiskalizm oraz protekcjonizm, zwłaszcza na ziemiach podległych. Min. zakazano wywozu zboża z wyspy, ograniczono swobodę podróży morskiej okrętom kreteńskim. W 1362 roku wyspę dotknęła kolejna zaraza, zaś równoległe braki w skarbcu spowodowały dwukrotne podniesienie podatków. To byłostało się bezpośrednim powodem wybuchu powstania.
