Historia fizyki: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1905 w nauce|1905]] [[Albert Einstein|Einstein]] sformułował [[szczególna teoria względności|szczególną teorię względności]] unifikującą [[czas]] i [[Przestrzeń (fizyka)|przestrzeń]] w jedną strukturę: [[czasoprzestrzeń]]. Wymóg zgodności z teorią elektromagnetyzmu Maxwella doprowadził do modyfikacji naszego spojrzenia na czas i przestrzeń oraz na własności i rolę materii. W nowej teorii transformacje między [[układ inercjalny|inercjalnymi układami odniesienia]] wyglądają inaczej niż w mechanice klasycznej – rozwinięta została [[Szczególna teoria względności|mechanika relatywistyczna]], która zastąpiła mechanikę klasyczną. W granicy małych prędkości obie teorie pokrywają się. W [[1915]] Einstein rozszerzył szczególną teorię względności, tak by tłumaczyła zjawisko [[grawitacja|grawitacji]]. Tak powstała [[ogólna teoria względności]], która zastąpiła newtonowskie prawo grawitacji. W zakresie małych mas i energii te dwie teorie także pokrywają się.

 

 

Poczynając od [[1900 w nauce|1900]], [[Max Planck|Planck]], [[Albert Einstein|Einstein]], [[Niels Bohr|Bohr]] i inni rozwijali teorie [[kwant]]owe, próbując wyjaśnić anomalne wyniki różnych eksperymentów poprzez wprowadzenie dyskretnych poziomów energetycznych. W [[1925 w nauce|1925]] [[Werner Heisenberg]] i [[Erwin Schrödinger]] sformułowali [[mechanika kwantowa|mechanikę kwantową]], która wyjaśniła poprzedzające ją teorie kwantowe. W mechanice kwantowej wynik pomiaru fizycznego jest z natury rządzony zasadami [[teoria prawdopodobieństwa|prawdopodobieństwa]], a teoria jedynie podaje sposób obliczania odpowiednich prawdopodobieństw. Mechanika kwantowa z powodzeniem opisuje zachowanie materii w skali małych odległości.