Zygmunt Balicki: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem Seweryna i Karoliny Gruszczyńskiej, miał starszego brata Tadeusza<ref>W. Śladkowski, ''Zygmunta Balickiego korzenie rodzinne'', [w:] ''Nacjonalizm polski do 1939 roku. Wizje kultury polskiej i europejskiej'', red. K. Stępnik, M. Gabryś, Lublin 2011, s. 53.</ref>. Kształcił się w [[Gimnazjum]] Męskim w Lublinie, które ukończył w 1876. Studiował nauki społeczne na Uniwersytecie w Petersburgu, [[Zurych]]u i [[Genewa|Genewie]], uzyskując stopień [[Doktor (stopień naukowy)|doktora]] praw. Był działaczem politycznym, socjologiem i publicystą, jednym z pierwszych ideologów polskiego ruchu narodowego. W 1881 r. współtworzył [[Socjalistyczne Stowarzyszenie Lud Polski]]. W 1887 założył [[Związek Młodzieży Polskiej „Zet”]]. 3 stycznia 1891 ożenił się z [[Gabriela Balicka-Iwanowska|Gabrielą Iwanowską]]. We współpracy z [[Roman Dmowski|Romanem Dmowskim]] założył w 1893 [[Liga Narodowa|Ligę Narodową]], a w roku 1897 [[Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne]]. W broszurze ''„Egoizm narodowy wobec etyki”'' przeprowadził rozróżnienie ''etyki idei'' i ''etyki ideałów'' skłaniając się do pewnego relatywizmu moralnego na rzecz osiągnięcia określonych celów narodowych<ref>[[Polityka Narodowa]], 6/2010, [[Bogumił Grott]]: ''Endecja i religia. Spór, sojusz, koegzystencja'', ISSN 1899-4342</ref>. Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] opowiedział się po stronie państw [[Ententa|Ententy]]. Popierał tworzenie [[Legion Puławski|legionów]] przy armii [[Rosja|rosyjskiej]]. W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojsk rosyjskich]] wielkiego księcia [[Mikołaj Romanow (1856–1929)|Mikołaja Mikołajewicza Romanowa]] z [[14 sierpnia]] [[1914]] roku, podpisał telegram dziękczynny, głoszący m. in., że ''krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rekojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich''<ref>Kazimierz Władysław Kumaniecki, Zbiór najważniejszych dokumentów do powstania państwa polskiego, Warszawa, Kraków 1920, s. 30.</ref>. Wraz z [[Wiktor Jaroński|Wiktorem Jarońskim]] był pomysłodawcą utworzenia polskich jednostek wojskowych, które miały wziąć udział w walce u boku [[armia Imperium Rosyjskiego|armii rosyjskiej]] ([[Legion Puławski]]). Był członkiem Komitetu Organizacyjnego Legionów Polskich, formowanych u boku wojsk rosyjskich w [[1915]] roku<ref>Henryk Bagiński, Wojsko polskie na wschodzie, 1914–1920, Warszawa 1921, s. 15.</ref>.