Włodzimierz Antoniewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: WP:CHECK#2: poprawiam znaczniki <br> |
→Życiorys: autor link - getto ławkowe |
||
Linia 46:
W 1914 został ciężko ranny na froncie wojennym. Zwolniony z wojska, pracował jako kustosz Muzeum Zamku na [[Wawel]]u (1916-1918). W latach 1918-1920 był zastępcą kierownika Wydziału Kultury i Sztuki Tymczasowej Komisji Rządzącej w Krakowie. Pracował krótko jako docent archeologii pradziejowej [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytetu Poznańskiego]].
Od 1920 pozostawał związany z Uniwersytetem Warszawskim. Był m.in. kierownikiem Katedry Archeologii Pierwotnej i Wczesnośredniowiecznej (po II wojnie światowej pod nazwą Katedra Archeologii Polski), profesorem nadzwyczajnym (od 1924), profesorem zwyczajnym (od 1928), dziekanem Wydziału Humanistycznego (1934–1936), wreszcie rektorem (1936–1939). W październiku 1937 wydał zarządzenie wprowadzające na uczelni [[getto ławkowe]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Garlicki (red.) | imię = Andrzej | tytuł = Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego 1915–1939 | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1982 | strony = 279–280 | isbn = 83-01-02863-7}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Słowiński | imię = Sebastian | autor link = :en:Sebastian Słowiński | tytuł = Nie zapomnimy o getcie ławkowym | czasopismo = Gazeta Stołeczna | strony = 2 | data = 2 października 2018}}</ref>.
W [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okresie okupacji]] był członkiem Senatu Tajnego UW. Pracował wówczas jako palacz w szkołach warszawskich, a następnie znalazł zatrudnienie jako urzędnik w Zarządzie Miejskim. Kontynuował wykłady na UW po wojnie aż do emerytury w 1963.
| |||