Ludwik Ćwikliński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
info o pochówku, przypisy |
||
Linia 34:
W 1905 został odznaczony [[Order Korony Żelaznej|Orderem Korony Żelaznej]] II Klasy<ref>''[http://alex.onb.ac.at/cgi-content/alex?aid=shb&datum=1918&page=458&size=35 Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie]''. Wiedeń, 1918, s. 84.</ref>.
W [[1893]] został powołany na członka-korespondenta, a w [[1904]] na członka czynnego [[Polska Akademia Umiejętności|AU]] (późniejsza PAU). Był również członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (1892 członek-korespondent, 1928 członek honorowy), członkiem-założycielem (1893) i wieloletnim prezesem (1893-1939) Towarzystwa Filologicznego (''Societas Philologa'', od 1919 r. ''Societas Phililoga Polonorum'', czyli Polskie Towarzystwo Filologiczne), członkiem Instytutu Archeologicznego w Wiedniu (od 1902), członkiem Czeskiej Akademii Umiejętności (od 1903), członkiem honorowym Towarzystwa Filozoficznego w Wiedniu (1903). W [[1929]] organizował Zjazd Filologów Klasycznych Krajów Słowiańskich w Poznaniu. Po wybuchu wojny był więziony w obozie koncentracyjnym, następnie przebywał w szpitalu sióstr Elżbietanek w Poznaniu, a pod koniec życia w krakowskim klasztorze ojców kapucynów, zamienionym na szpital-schronisko dla starców. Pochowany na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]] w Krakowie<ref>{{Cytuj |autor = Jan Wiktor Tkaczyński (red.) |tytuł = Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017|wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego | miejsce = Kraków |data = 2018 |isbn = 9788323345275|s = 56}}</ref>.
W pracy naukowej zajmował się historiografią i poezją grecką, odkryciami archeologicznymi oraz literaturą polsko-łacińską. Analizując ''Wojnę peloponeską'' [[Tukidydes]]a uznał, że pewne części dzieła – opisujące wojny archidamejską i sycylijską – stanowiły pierwotnie odrębne opracowanie. Wskazał również pozostające bez związku z całością tekstu fragmenty traktatu [[Ksenofont]]a o dochodach państwowych; uznał je za notatki, robione przez autora na marginesie. Badał przekłady [[Homer]]a, szczególnie na język polski. Przygotował pierwsze kompletne wydanie dzieł [[Klemens Janicki|Klemensa Janickiego]] (''Clementiis Janicii poetae laureatis carmina'', 1930); ustalił, że Janicki otrzymał laur poetycki nie z rąk [[Paweł III (papież)|papieża Pawła III]], ale od przedstawiciela [[Republika Wenecka|Republiki Weneckiej]] Marco Antonio Contariniego. Prowadził badania archeologiczne we Włoszech (1875-1876) i Grecji, zajmował się odkryciami [[Heinrich Schliemann|Heinricha Schliemanna]] (artykuł ''Homer, Schliemann i Mykeny'', 1879).
| |||