Esen Buka: Różnice pomiędzy wersjami

Walcząc z Chinami Esen Buka na mniejszą skalę zaangażował się także w konflikt z Ilchanidami. Po tym jak opuścił on południe kontrolę nad miejscowymi Mongołami, tzw. [[Negüderydzi|Negüderydami]], objął początkowo jego młodszy brat It Kul, a następnie [[Da'ud Kucza]], syn lub kuzyn Kutluka Kuczy. Próbował on podporządkować sobie zbuntowanych wodzów Negüderydów, Temüra i Lakczira, oraz zająć [[Herat]]. Temür i Lakczir wezwali jednak na pomoc ilchana Oldżajtu, którego połączona z czagatajskimi buntownikami armia w roku 1312 pokonała Da'uda Kuczę i zajęła jego terytorium. Ten poprosił o pomoc Esena Bukę, który wysłał armię złożoną z ponad 60 tys. ludzi, dowodzoną przez Kebeka, Da'uda Kuczę i [[Jasawur]]a, wnuka [[Buka Temür|Buki Temüra]] (1272 - 1282)<ref>Data tej kampanii jest niejasna. Wszystkie źródła muzułmańskie umieszczają ją w roku 1313/1314, jednak według [[Abu al-Kasim Kaszani|Kaszaniego]] Esen Buka podjął ją żeby powetować sobie swoje straty terytorialne na wschodzie. W takim razie jednak musiałaby ona mieć miejsce dopiero po roku 1315, na co wskazuje także fakt, iż wojska Czagataidów wycofały się z powodu ataku armii Wielkiego Chana na wschodzie. Zobacz: {{Cytuj książkę | autor r=Liu Yingsheng | rozdział=War and Peace between the Yuan Dynasty and the Chaghadaid Khanate | nazwisko=Amitai | imię=Reuven | nazwisko2=Biran | imię2=Michal | tytuł=Mongols, Turks, and Others | data=2005 | wydawca=Brill | miejsce=London, Boston | isbn=90-04-14096-4 | strony=349}} i {{Cytuj książkę | autor r=J.A. Boyle | rozdział=Dynastic and Political History of the Īlkhans | tytuł=The Cambridge history of Iran. Volume 5. The Saljuq and Mongol Periods | data=1968 | wydawca=Cambridge University Press | miejsce=Cambridge | isbn=978-0-521-06936-6 | strony=405}}</ref>. Pokonała ona armię Chorasanu i ścigała jej pozostałości aż do bram Heratu. Jednak z powodu wyczerpania koni, kończenia się zapasów żywności oraz przede wszystkim ataku wojsk [[Dynastia Yuan|Wielkiego Chana]] na wschodzie (patrz powyżej), Esen Buka musiał odwołać swoje wojska. Już w trakcie inwazji Chorasanu Jasawur pokłócił się z Kebekiem, który po powrocie oskarżył go o zmawianie się z [[Iran|irańskimi]] [[Mongołowie|Mongołami]]. W roku 1316 pomiędzy ich siłami doszło do regularnej bitwy, przy czym wojska Oldżajtu przekroczyły [[Amu-daria|Amu-Darię]] by interweniować po stronie wnuka Buki Temüra. Jasawur przeszedł teraz na stronę Ilchanidów, a Oldżajtu pozwolił mu na zajęcie pastwisk na terenie [[Badghis (prowincja)|Badghis]]<ref>{{Cytuj książkę | autor r=J.A. Boyle | rozdział=Dynastic and Political History of the Īlkhans | tytuł=The Cambridge history of Iran. Volume 5. The Saljuq and Mongol Periods | data=1968 | wydawca=Cambridge University Press | miejsce=Cambridge | isbn=978-0-521-06936-6 | strony=405}}</ref>(według [[Hafiz-i Abru|Hafiza-i Abru]] nakazał on także miejscowym [[emir]]om aby byli mu posłuszni). Stamtąd Jasawur wraz z chorasańskimi emirami przedsięwziął wyprawę na [[Mawarannahr]] i uprowadził z niego wielką liczbę ludzi, osiedlając ich w Chorasanie. Do końca panowania Esena Buki problem zagrożenia z jego strony nie został rozwiązany<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Manz | imię=Beatrice Forbes | tytuł= The rise and rule of Tamerlane | data=1999 | wydawca=Cambridge University Press | miejsce= | isbn=0-521-63384-2 | strony=25}}; {{Cytuj książkę | nazwisko=Gafurow | imię=Bobodżan | autor link=Bobodżan Gafurow | tytuł=Dzieje i kultura ludów Azji Centralnej | data=1978 | wydawca=Państ. Instytut Wydawniczy | miejsce=Warszawa | strony=484}}</ref>.