Jerzy Narymuntowicz: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1340]] r. otrzymał władzę nad północną częścią [[Księstwo halicko-wołyńskie|księstwa halicko-wołyńskiego]] zajętego przez [[Wielkie Księstwo Litewskie|Litwę]]. Jako [[Księstwo bełskie|książę bełski]] uznawał zwierzchnictwo wielkiego księcia litewskiego. W [[1352]] r. Jerzy Narymuntowicz skutecznie bronił [[Bełz]] przeciwko wojskom polsko-węgierskim [[Ludwik Węgierski|Ludwika I]], którego zwierzchność jednak formalnie uznał. Na mocy rozejmu Jerzy otrzymał [[Krzemieniec (miasto)|Krzemieniec]], który miał być [[Kondominium (kolonia)|kondominium]] polsko-litewskim. W [[1366]] r. jako książę bełski i chełmski uznał się wasalem [[Władcy Polski|króla polskiego]] [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza III]], od którego otrzymał zajęte przez Polaków [[księstwo chełmskie]]. Po śmierci króla Jerzy Narymuntowicz zerwał stosunki z Polską ([[1370]]). W [[1376]] wziął udział w wyprawie [[Kiejstut Giedyminowicz|Kiejstuta]] i [[Lubart]]a, która spustoszyła [[Małopolska|Małopolskę]], docierając pod [[Sandomierz]] i [[Tarnów]]. W następnym roku jednak w wyniku karnej wyprawy wojsk [[Ludwik Węgierski|Ludwika Węgierskiego]] utracił swoje posiadłości, otrzymując jedynie [[wołost|włość]] [[Lubaczów|lubaczowską]]. W l. 1378-79 przebywał na [[Węgry|Węgrzech]]. W 1379 r. został wysłany przez [[Władysław II Jagiełło|Jagiełłę]] oddo [[Nowogród Wielki|Nowogrodu Wielkiego]], by w imieniu Litwy objąć władzę nad miastem. Chociaż mieszczanie dobrze przyjęli Narymuntowicza, to jednak pozostali wierni [[Wielkie Księstwo Moskiewskie|księciu moskiewskiemu]]<ref>[http://books.google.pl/books?id=_x8tAAAAYAAJ&pg=RA1-PA381&dq=Jerzy+Narymuntowicz+Nowogr%C3%B3d&hl=pl&sa=X&ei=BsbOT6_FG4votQblj4H-Cg&ved=0CEUQ6AEwAw#v=onepage&q=Jerzy%20Narymuntowicz%20Nowogr%C3%B3d&f=false Skarbiec diplomatów papiezkich, cesarskich, królewskich, książęcych, uchwał narodowych, postanowień różnych władz i urzędów posługujących do krytycznego wyjaśnienia dziejów Litwy, Rusi Litewskiej i ościennych im krajów, opr. I. Daniłowicz, t. 1, Wilno 1860, s. 229]</ref><ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Podhorodecki| imię = Leszek| autor link = Leszek Podhorodecki| tytuł = Kulikowe Pole 1380| wydawca = [[Bellona (wydawnictwo)|Bellona]]| miejsce = | rok = | strony = [http://books.google.pl/books?id=dM6ktiysF9sC&pg=PA88&dq=Jerzy+Narymuntowicz&hl=pl&sa=X&ei=3MTOT_mLBs30sgb60rCjCw&ved=0CFsQ6AEwBzgU#v=onepage&q=Jerzy%20Narymuntowicz&f=false 88]| isbn = 978-83-11-11040-3}}</ref>. W 1386 r. uczestniczył w ceremonii koronacji [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]] w [[Kraków|Krakowie]]. W 1388 przeszedł na stronę [[Zakon krzyżacki|Krzyżaków]]. Od 1392 związany z [[Witold Kiejstutowicz|Witoldem]].