Dimityr Popow: Różnice pomiędzy wersjami

W 1990 funkcjonujący po [[Wybory parlamentarne w Bułgarii w 1990 roku|pierwszych półdemokratycznych wyborach parlamentarnych]] rząd [[Andrej Łukanow|Andreja Łukanowa]] z postkomunistycznej [[Bułgarska Partia Socjalistyczna|Bułgarskiej Partii Socjalistycznej]] nie mógł sobie poradzić z falą strajków i manifestacji ulicznych, jaka miała miejsce w Bułgarii w październiku i listopadzie tegoż roku. Zagrożeni utratą władz dawni [[komunizm|komuniści]] zgodzili się na propozycję [[Prezydent Bułgarii|prezydenta]] [[Żelu Żelew]]a, aby utworzyć wielką koalicję z udziałem BSP i opozycyjnego [[Związek Sił Demokratycznych|Związku Sił Demokratycznych]]. Po miesiącu rozmów przedstawicieli obu ugrupowań została podjęta decyzja o powołaniu nowego gabinetu, pierwszego od pięćdziesięciu lat, w którego składzie znaleźliby się przedstawiciele opozycji antykomunistycznej. Na premiera tego rządu wyznaczono bezpartyjnego prawnika Dimityra Popowa. W jego gabinecie znalazło się 7 członków BSP, 3 przedstawicieli SDS i 2 ministrów z [[Bułgarski Ludowy Związek Chłopski|BZNS]], a także sześciu ministrów bezpartyjnych. Rząd rozpoczął proces przekształcania [[Gospodarka planowa|gospodarki centralnie sterowanej]] w [[wolny rynek|wolnorynkową]]. M.in. minister finansów [[Iwan Kostow]] ogłosił uwolnienie cen, a także zainicjowano [[prywatyzacja|prywatyzację]]. Gabinet zakończył urzędowanie w listopadzie 1991 po [[Wybory parlamentarne w Bułgarii w 1991 roku|wyborach parlamentarnych]] wygranych przez SDS.

 

 

Był mężem Marii Popowej. Mieli dwoje dzieci.