P-5 (pocisk): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków
poprawki i uzup.
Linia 25:
uzytkownicy = |
}}
'''P-5 ''Piatjorka''''' ([[Język rosyjski|{{ros.]] ''piątka''|П-5}}) — [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] strategiczny [[Przeciwokrętowy pocisk manewrujący|przeciwokrętowy]] kierowanyklasy pocisk rakietowy]]woda-ziemia, opracowany pod koniec lat [[lata 50. XX wieku|50 XX wieku]]. Przystosowany był również do zwalczania celów na lądzie. Jego wariantami rozwojowymi były [[P-6/P-35|P-6]], P-7, [[P-6/P-35|P-35 i ''Progress''Progriess]]. Cała rodzina pocisków została oznaczona w [[Nazwy kodowe NATO|kodzie NATO]] jako SS-N-3 ''Shaddock'', natomiast wersja bazowania lądowego jako SS-C-1 ''Sepal''. Spotykana jest potoczna rosyjska nazwa ''piatiorka'' („piątka”).
 
== Historia ==
Pocisk został opracowany jako broń do strategicznych ataków na cele lądowe z wynurzonych okrętów podwodnych. Skonstruowany został w biurze OKB-52 głównego konstruktora Władimira Czełomieja, który wcześniej zebrał doświadczenia opracowując pocisk 10Ch – radziecką kopię niemieckiego [[Fieseler Fi 103|V-1]]{{odn|Asanin|2006|s=13-17, 21}}. Wstępne prace nad projektem Czełomiej prowadził już w 1954 roku, a 8 sierpnia 1955 roku opracowanie pocisku zostało zlecone oficjalnie postanowieniem władz{{odn|Asanin|2006|s=21}}. Równolegle pocisk takiego samego przeznaczenia P-10 opracowywało biuro [[Bierijew]]a{{odn|Asanin|2006|s=21}}. Nowością w konstrukcji pocisku P-5 był start bezpośrednio z kontenera niewielkiej średnicy i rozkładanie skrzydeł w locie, nie wymagające ręcznych procedur przygotowania pocisku do startu{{odn|Asanin|2006|s=22-23}}.
Pocisk został opracowany jako broń przeznaczona do zwalczania grup uderzeniowych amerykańskiej [[United States Navy|Marynarki Wojennej]], których trzonem były [[lotniskowiec|lotniskowce]]. Prace nad systemem rozpoczęły się w [[1956]], a start pierwszego pocisku miał miejsce w październiku [[1959]]. Wejście na uzbrojenie Marynarki Wojennej ZSRR nastąpiło w [[1960]].
 
Pierwsze próby startów na lądzie prowadzono od 28 sierpnia 1958 roku{{odn|Asanin|2006|s=22-23}}. Próby następnie prowadzono od listopada na zmodyfikowanym okręcie podwodnym S-146 [[Okręty podwodne projektu 613|projektu 613]]{{odn|Asanin|2006|s=22-23}}. Kompleks P-5 został przyjęty oficjalnie na uzbrojenie postanowieniem z 19 czerwca 1959 roku{{odn|Asanin|2006|s=24}}. W toku prób określono zasięg od 80 do 500 km, prędkość na 1250-1300 km/h, a dokładność trafienia 8 km{{odn|Asanin|2006|s=24}}. Za skonstruowanie pocisku W. Czełomiej w 1959 roku otrzymał tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej i wraz z zespołem Nagrodę Leninowską{{odn|Asanin|2006|s=24}}.
Używany był na [[krążowniki rakietowe projektu 58|krążownikach rakietowych projektu 58]] (typu ''Groznyj''), [[krążownik rakietowy|krążownikach rakietowych]] projektu 1134 (typu ''Bierkut''), [[okręty podwodne projektu 613 (Whiskey)|okrętach podwodnych projektu 644 i 665]], okrętach podwodnych [[Okręty podwodne projektu 651|projektu 651]] oraz [[Okręty podwodne projektu 659|projektu 659]].
 
Używany był na [[krążowniki rakietowe projektu 58|krążownikach rakietowych projektu 58]] (typu ''Groznyj''), [[krążownik rakietowy|krążownikach rakietowych]] projektu 1134 (typu ''Bierkut''), [[okręty podwodne projektu 613 (Whiskey)|okrętach podwodnych projektu 644 i 665]], okrętach podwodnych [[Okręty podwodne projektu 651|projektu 651]] oraz [[Okręty podwodne projektu 659|projektu 659]].
[[Kategoria:Przeciwokrętowe pociski rakietowe]]
 
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
 
== Bibliografia ==
* {{Cytuj pismo | nazwisko = Asanin| imię = Władimir| tytuł =Rakiety otieczestwiennego fłota. Czast 1. Wpieriedi – wrażeskij bierieg| czasopismo = Tiechnika i Woorużenije| oznaczenie = 10/2006| rok=2006| miesiąc = październik| język = ru |odn=tak}}
 
[[Kategoria:PrzeciwokrętoweMorskie pociski rakietowe]]
[[Kategoria:Radziecka i rosyjska broń rakietowa]]