Wikipedysta:Zala/brudnopis5: Różnice pomiędzy wersjami

{{Inne znaczenia|okrętu podwodnego UC-74 z 19171916 roku|[[U-74|inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie]]}}

|wodowanie = 2319 styczniapaździernika 19171916

|1. wejście do służby = 1526 marcalistopada 19171916

|2. nazwa = SM U-9493

|los okrętu = [[Stocznia złomowa|złomowany]] w 19201921

|wyporność = 434410 [[Tona|tony]]

|wyporność w zanurzeniu = 511493 ton

|długość = 5250,745 m

|zanurzenie = 3,6465 m

|napęd = 2 [[Silnik o zapłonie samoczynnym|silniki Diesla]] o łącznej mocy 485440&nbsp;[[Wat|kW]] (660600&nbsp;[[Koń mechaniczny|KM]])<br />2 [[Silnik elektryczny|silniki elektryczne]] o łącznej mocy 460&nbsp;kW (620&nbsp;KM)<br />2 [[Śruba okrętowa|śruby]]

|prędkość w zanurzeniu = 7,23&nbsp;w.

|zasięg = powierzchnia: 945010&nbsp;230&nbsp;[[Mila morska|Mm]] przy 7&nbsp;w.<br />zanurzenie: 5652&nbsp;Mm przy 4&nbsp;w.

'''SM UC-74''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] [[podwodny stawiacz min]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jedna z 64 zbudowanych jednostek typu ''[[Okręty podwodne typu UC II|UC&nbsp;II]]''. [[Wodowanie|Zwodowany]] 2319 styczniapaździernika 19171916 roku w stoczni [[AG Vulcan Stettin|Vulcan]] w [[Hamburg]]u, został przyjęty do służby w [[Kaiserliche Marine]] 1526 marcalistopada 19171916 roku. Przebazowany na [[Morze Śródziemne]] został nominalnie wcielony w skład [[Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine]] pod nazwą U-9493, pływając w składzie [[Flotylla Pola|Flotylli Pola]] (a później II Flotylli Morza Śródziemnego). W czasie służby operacyjnej okręt odbył siedem10 patroli bojowych, w wyniku których zatonęło 1837 statków o łącznej [[Pojemność brutto|pojemności]] {{formatnum:1823092722}}&nbsp;[[Tona rejestrowa|BRT]], zaś cztery statki o łącznej pojemności {{formatnum:1358013108}}&nbsp;BRT zostały uszkodzone. SM UC-74 został poddany[[Internowanie|internowany]] Brytyjczykom21 16listopada stycznia 19191918 roku wu wynikuwybrzeży [[Hiszpania|Hiszpanii]], a po podpisaniapodpisaniu [[Rozejm w Compiègne (1918)|rozejmu w Compiègne]], atrafił następniedo [[III Republika Francuska|Francji]]. Okręt został [[Stocznia złomowa|zezłomowanyzłomowany]] w 19201921 roku.

SM{{refn|grupa=uwaga|SM – ''Seiner Majestät'' – [okręt] Jego Mości.}} UC-74 zamówiony został 12 stycznia 1916 roku jako jednostka z III serii okrętów typu ''UC II'' (numer projektu 41, nadany przez Inspektorat Okrętów Podwodnych{{odn|Rössler|1989|s=50}}), w ramach wojennego programu rozbudowy floty{{odn|Rössler|1989|s=53}}{{odn|UC 74}}. Został zbudowany w stoczni Vulcan w Hamburgu jako jeden z sześciu okrętów III serii zamówionych w tej wytwórni{{odn|Rössler|1989|s=53}}{{odn|Möller|Brack|2004|s=59}}{{odn|Williamson|2016|s=14}}. UC-74 otrzymał numer stoczniowy 268 (''Werk 268''){{odn|UC 74}}{{odn|Gogin|2020}}. [[Stępka|Stępkę]] okrętu położono w 1916 roku{{odn|Gogin|2020}}, a [[Wodowanie|zwodowany]] został 2319 styczniapaździernika 19171916 roku{{odn|Fontenoy|2007|s=106}}{{odn|Hutchinson|2001|s=54}}.

SM UC-74 był średniej wielkości [[Dwukadłubowy okręt podwodny|dwukadłubowym]] przybrzeżnym [[Okręt podwodny|okrętem podwodnym]]{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=182}}. [[Długość całkowita (statek)|Długość całkowita]] wynosiła 5250,745 metra, [[Szerokość całkowita|szerokość]] 5,22 metra i [[zanurzenie]] 3,6465 metra{{odn|Möller|Brack|2004|s=59}}{{odn|Gogin|2020}}. Wykonany ze [[stal]]i [[kadłub sztywny]] miał 39,3 metra długości i 3,61 metra szerokości, a wysokość (od [[Stępka|stępki]] do szczytu [[Kiosk okrętu podwodnego|kiosku]]) wynosiła 7,46 metra{{odn|UC II}}. [[Wyporność]] w położeniu nawodnym wynosiła 434410&nbsp;[[Tona|tony]], a w zanurzeniu 511493&nbsp;ton{{odn|Möller|Brack|2004|s=59}}{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=564}}. Jednostka miała wysoki, ostry [[Dziób jednostki pływającej|dziób]] przystosowany do przecinania [[Zagroda bonowa|sieci przeciwpodwodnych]]; do jej wnętrza prowadziły trzy [[luk]]i: pierwszy przed kioskiem, drugi w kiosku, a ostatni w [[Rufa|części rufowej]], prowadzący do maszynowni{{odn|Knott|2015}}. Cylindryczny kiosk miał średnicę 1,4 metra i wysokość 1,8 metra, obudowany był opływową osłoną{{odn|Knott|2015}}. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa 6-[[Cylinder (mechanika)|cylindrowe]], [[Silnik czterosuwowy|czterosuwowe]] [[Silnik o zapłonie samoczynnym|silniki wysokoprężne]] [[Daimler-Motoren-GesellschaftKörting Hannover|DaimlerKörting]] MU256 o łącznej mocy 485440&nbsp;[[Wat|kW]] (660600&nbsp;[[Koń mechaniczny|KM]]), zaś pod wodą poruszał się dzięki dwóm [[Silnik elektryczny|silnikom elektrycznym]] [[Brown BoveriSiemens|BBCSSW]] o łącznej mocy 460&nbsp;kW (620&nbsp;KM){{odn|Möller|Brack|2004|s=59}}{{odn|Gogin|2020}}. Dwa [[Okrętowy wał napędowy|wały napędowe]] obracały dwie [[Śruba okrętowa|śruby]] wykonane z [[Brązy|brązu manganowego]] (o średnicy 1,9 metra i [[Skok śruby|skoku]] 0,9 metra){{odn|Knott|2015}}. Okręt osiągał prędkość 11,8 [[Węzeł (jednostka prędkości)|węzła]] na powierzchni i 7,23 węzła w zanurzeniu{{odn|Möller|Brack|2004|s=59}}{{odn|Gogin|2020}}. Zasięg wynosił 945010&nbsp;230&nbsp;[[Mila morska|Mm]] przy prędkości 7 węzłów w położeniu nawodnym oraz 5652&nbsp;Mm przy prędkości 4 węzłów pod wodą{{odn|Gogin|2020}}{{odn|Gröner|1985|s=58}}{{refn|grupa=uwaga|Opracowania znacznie różnią się wartościami zasięgu na powierzchni: {{odn|Gibson|Prendergast|2014|s=313|ref=nie}} podają, że wynosił on 6910&nbsp;mil morskich przy prędkości 7 węzłów, zaś {{odn|Hutchinson|2001|s=52|ref=nie}} – 6430&nbsp;Mm przy prędkości 7 węzłów.}}. [[Zbiornik paliwa|Zbiorniki]] mieściły 56&nbsp;ton paliwa{{odn|Gogin|2020}}{{odn|Gröner|1985|s=58}}{{refn|grupa=uwaga|{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=182|ref=nie}} podaje, że zbiorniki okrętu mieściły 63 tony paliwa.}}, a energia elektryczna magazynowana była w dwóch bateriach [[Akumulator elektryczny|akumulatorów]] 26&nbsp;MAS po 62 [[Ogniwo galwaniczne|ogniwa]], zlokalizowanych pod przednim i tylnym pomieszczeniem mieszkalnym załogi{{odn|Rössler|1989|s=53}}{{odn|Perepeczko|2000|s=247}}. Okręt miał siedem zewnętrznych [[Zbiornik balastowy|zbiorników balastowych]]{{odn|Knott|2015}}. [[Zanurzenie testowe|Dopuszczalna głębokość zanurzenia]] wynosiła 50 metrów{{odn|UC II}}{{odn|Showell|2006|s=56}}, zaś czas wykonania manewru zanurzenia 40 [[Sekunda|sekund]]{{odn|Gibson|Prendergast|2014|s=313}}.

1526 marcalistopada 19171916 roku SM UC-74 został przyjęty do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej{{odn|UC 74}}{{odn|Hutchinson|2001|s=54}}. Dowództwo jednostki objął [[Kapitan marynarki|kpt. mar.]] (niem. ''Kapitänleutnant'') [[Ludwig Karl Sahl]], sprawujący wcześniej komendę nad [[SM UB-32|UB-32]]{{odn|Ludwig Karl Sahl}}. Po okresie szkolenia okręt otrzymał rozkaz udania się na [[Morze Śródziemne]] i 10 czerwca na zachód od [[Gibraltar]]u zaatakował [[parowiec]] „Loch Lomond” (2619&nbsp;BRT), który odpędził i uszkodził napastnika wykorzystując działa i [[Zasłona dymna|zasłonę dymną]]{{odn|Gibson|Prendergast|2014|s=169, 210, 221}}. Nazajutrz okręt z uszkodzonym silnikiem został odholowany przez siostrzaną jednostkę do [[Kadyks]]u, gdzie przeszedł konieczne naprawy{{odn|Gibson|Prendergast|2014|s=169, 221}}. Po ich zakończeniu 29 czerwca w nocy UC-74 wymknął się z portu i udał się w dalszą drogę do [[Kotor]]u, unikając czyhających na niego pod Kadyksem czterech [[Torpedowiec|torpedowców]], czterech [[Okręt patrolowy|patrolowców]] i okrętu podwodnego [[HMS E38]]{{odn|Gibson|Prendergast|2014|s=169, 221}}.

8 lipca UC-74 wszedł w skład [[Flotylla Pola|Flotylli Pola]] (niem. ''U-Flottille Pola''){{odn|UC 74}}. Okręt nominalnie wcielono do [[Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine|K.u.K. Kriegsmarine]] pod nazwą U-9493, jednak załoga pozostała niemiecka{{odn|Csonkaréti|2004|s=328-330}}{{odn|Koszela|2019|s=216-218}}.