Laurie Toby Edison: Różnice pomiędzy wersjami
nowy artykuł Znaczniki: Brak kategorii Edytor kodu źródłowego 2017 |
(Brak różnic)
|
Wersja z 19:19, 13 lut 2021
 |
Ten artykuł jest teraz edytowany. Aby zapobiec konfliktom edycji prosimy nie edytować strony do czasu usunięcia tej wiadomości. Nazwa użytkownika, który dodał tę wiadomość, jest wyświetlona na stronie historii. Jeżeli ten artykuł nie był edytowany od kilku (nie dotyczy komunikatu o „gruntownej przebudowie”) godzin, należy usunąć szablon. |
Laurie Toby Edison (ur. 5 marca 1942 r. w Nowym Jorku) – amerykańska artystka, fotografka i aktywistka wizualna.
 Laurie Toby Edison | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 marca 1942 |
|---|---|
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| Strona internetowa | |
Większość fotografii Edison to czarno-białe portrety[1]. W jej twórczości odbija się jej zaangażowanie na rzecz sprawiedliwości społecznej[1]. Jej prace były wystawiane w muzeach i galeriach na całym świecie[2].
Opublikowała dwie książki fotografii: zestaw portretów nagich otyłych kobiet (Women En Large) oraz zestaw nagich portretów zróżnicowanego przekroju mężczyzn (Familiar Men)[1]. Jej kolejny fotoreportaż przedstawiaja portrety kobiet w Japonii (Women of Japan).
Życiorys
Edison urodziła się 5 marca 1942 roku w Nowym Jorku, w rodzinie żydowskich artystów i projektantów z wyższej klasy średniej[3]. Dorastała na Manhattanie i Queens[3]. Jej ojciec był biznesmenem, matka projektantką sukienek, a babcia jubilerką z Greenwich Village[3]. Jej wczesne inspiracje to ruch bitników, ekspresjonizm abstrakcyjny i jazz[3].
W roku 1958-59 uczęszczała do Wellesley College[3]. Mieszka w San Francisco, obecnie w Mission District. Edison identyfikuje się między innymi jako Żydówka i osoba queer. Utrzymuje, że jej dwie córki miały istotny wpływ na jej twórczość.
W latach sześćdziesiątych Edison była współwłaścicielką The Waverly Shops w Sarasocie na Florydzie i Provincetown, gdzie sprzedawała ręcznie robioną biżuterię[3]. Od 1969 roku koncentruje się na tworzeniu biżuterii rzeźbiarskiej[3][2]. Ta praca jest szczególnie ceniona przez miłośników science fiction i jest jej głównym źródłem dochodu[3].
W latach 70. została feministką, a w 1980 roku przeniosła się do San Francisco[3]. Wybrała fotografię jako formę sztuki lepiej dostosowanej do jej aktywizmu społecznego[3]. Stała się ona jedną z jej podstawowych dziedzin sztuki, choć nigdy nie przestała projektować i tworzyć biżuterii i rzeźby.
W 1989 roku, zainspirowana ruchem Fat Acceptance/Size, zaczęła robić czarno-białe zdjęcia nagich i otyłych kobiet[3]. Seria ta została opublikowana w 1994 roku jako Women En Large: Images of Fat Nudes[3].
W 1996 roku Edison rozpoczęła pracę nad zdjęciami do wystawy i książki z męskimi aktami zatytułowanej Familiar Men, która została opublikowana w 2003 roku[3]. Jej zdjęcia mężczyzn są naturalne, przypominającą zdjęcia nudystów Diane Arbus, ale nie są aż tak negatywne[3].
Zdaniem Tee Corinne, akty Edison należy postrzegać w kontekście jej wczesnych reakcji na obrazy zmarłych podczas Holokaustu[3]. Edison stara się przekształcić te obrazy w dzieło, które oddaje cześć żywemu ciału[3]. Akty te są intymne i zmysłowe, ale nie są seksualne[3].
Identyfikuje się jako osoba biseksualna, aktywnie współpracuje z queerowymi organizacjami aktywistycznymi, w tym Queer Nation[3].
Udział Edison w „Gender: Beyond Memory” (1996) w Tokyo Metropolitan Museum of Photography zaowocował wystawami indywidualnymi w Japonii i innym projektem Women of Japan- fotograficznym esejem japońskich kobiet z różnych środowisk i kultury[3].
Jej zdjęcia są omawiane w trzech kanadyjskich i amerykańskich filmach dokumentalnych, były prezentowane na wystawach w Nowym Jorku, San Francisco, Seattle, Kanadzie, Danii, Wielkiej Brytanii i Japonii[3][2]. W 2001 roku jej zdjęcia były przedmiotem indywidualnej wystawy w National Museum of Art w Osace w Japonii[3].
Edison wyszła za mąż dwukrotnie i ma córkę z każdego małżeństwa[3].