Thievery Corporation: Różnice pomiędzy wersjami

Wyjaśniając tytuł albumu, ''[[Culture of Fear]]'' (''Kultura strachu'') Hilton stwierdził, iż powodem jego użycia było powszechne odczucie, że po [[zamach z 11 września 2001 roku|zamachu z 11 września]] ludzie żyli w poczuciu strachu, który był nieco sztuczny. Na ludzki lęk, że może wydarzyć się kolejny atak terrorystyczny, nałożyły się obawy o pewność pracy w najbliższej przyszłości oraz o stabilność pieniądza i rynku. Na ogół jednak ludzie, zdaniem Hiltona, pozostali sobą, a zespół był wszędzie przyjaźnie przyjmowany, nawet w takich miejscach jak Rosja czy kraje arabskie{{r|Gilbert}}. Pomimo tytułu, ''Culture of Fear'' nie jest tak nacechowany politycznie, jak poprzedni album zespołu. Choć takie utwory jak „Overstand”, „False Flag Dub” czy „Culture of Fear” kontynuują tematykę ''Radio Retaliation'', to większość utworów, w tym „Take My Soul”, „Where It All Starts”, „Is It Over?” i „Safar (The Journey)” stanowią typowe dla duetu, ciężkie nagrania z uwodzicielskim wokalem [[Lou Lou Ghelichkhani]] i [[Shana Halligan|Shany Halligan]]{{r|Kellman}}. Od strony muzycznej ''Culture of Fear'' nie stanowi zaskoczenia. Nie wytycza nowych granic, ani nie zawiera nowych pomysłów. Od strony brzmieniowej jest połączeniem brzmienia rzeczywistych instrumentów (jak gitary, na których grają [[Federico Aubele]] i [[Rob Myers]]) z elektronicznymi teksturami i frazami obejmującymi style od [[muzyka brazylijska|brazylijskiej]] [[bossa nova|bossa novy]] do starego [[muzyka karaibskajamajska|jamajskiego]] [[dub]]u{{r|Heselgrave}}.