Rewolucja lutowa (1917): Różnice pomiędzy wersjami

Po [[Bitwa pod Gorlicami|bitwie pod Gorlicami]] (V.1915) armie [[Państwa centralne|państw centralnych]] dokonały przełamania frontu rosyjskiego i podjęły generalną ofensywę, która doprowadziła w 1915 do wyparcia armii rosyjskiej zarówno z zajętej uprzednio [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicji]] ze [[Lwów|Lwowem]], jak też z całego [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwa Polskiego]] z [[Warszawa|Warszawą]] i zachodnich guberni Imperium z [[Wilno|Wilnem]], [[Kowno|Kownem]] i [[gubernia kurlandzka|Kurlandią]]. Wojna zdezorganizowała życie gospodarcze – fabryki odczuły braki surowców – zabrakło dostaw z zagranicy. Wyczerpano także zapasy broni i amunicji, a sojusznicy Rosji, wobec przystąpienia [[Imperium Osmańskie|Turcji]] do wojny i blokady portów morskich Rosji na [[Morze Bałtyckie|Bałtyk]]u i [[Morze Czarne|Morzu Czarnym]] mieli ograniczone możliwości dostaw dla armii rosyjskiej<ref>Dostawy mogły być realizowane do końca 1916 wyłącznie przez port we [[Władywostok]]u na [[Daleki Wschód|Dalekim Wschodzie]] i dalej jednotorową [[Kolej Transsyberyjska|Koleją Transsyberyjską]], później również przez zbudowany w 1916 port w [[Murmańsk]]u.</ref>. Wzrastały ceny żywności, co doprowadziło do pogorszenia się nastrojów społecznych. Klęski na froncie w 1915 roku wywołały falę niepokojów. Mikołaj II, chcąc uspokoić nastroje w kraju w czerwcu 1915 roku zdymisjonował ministrów: wojny ([[Władimir Suchomlinow|Władimira Suchomlinowa]]), spraw wewnętrznych ([[Nikołaj Makłakow|Nikołaja Makłakowa]]), następnie ministra sprawiedliwości {{Link-interwiki|pl=Iwan Szczegłowitow|lang=ru|tam= Щегловитов, Иван Григорьевич|tekst= Iwana Szczegłowitowa}} i prokuratora [[Świątobliwy Synod Rządzący|Świętego Synodu]] [[Władimir Sabler|Władimira Sablera]]. Posunięcia te nie zadowoliły opinii publicznej<ref>{{Cytuj|autor = [[Richard Pipes]]; |tytuł = Rewolucja Rosyjska |data = 1994 |isbn = 83-01-11521-1 |inni = Tadeusz Szafar (tłum.) |miejsce = Warszawa |wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]] |s = 178–179 |oclc = 69600798 }}</ref>. W sytuacji dalszych klęsk militarnych na froncie, 29 sierpnia 1915 car zdymisjonował głównodowodzącego armią rosyjską ks. [[Mikołaj Romanow (1856–1929)|Mikołaja Mikołajewicza]] i przejął osobiście dowództwo nad armią, co czyniło go bezpośrednio odpowiedzialnym za jej kolejne klęski<ref>{{Cytuj|autor = [[Richard Pipes]]; |tytuł = Rewolucja Rosyjska |data = 1994 |isbn = 83-01-11521-1 |inni = Tadeusz Szafar (tłum.) |miejsce = Warszawa |wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]] |s = 181-182 |oclc = 69600798 }}</ref>.