Wikipedysta:Mafo/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 42:
W czasie swojej działalności w ruchu wolnomyślicielskim w połowie i pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku, de Cleyre czerpała z myśli [[Thomas Paine|Thomasa Paine'a]], [[Mary Wollstonecraft]] i [[Clarence Darrow|Clarence'a Darrowa]]. Inspirowała się również [[Henry David Thoreau|Henry’m Davidem Thoreau]] oraz przywódcami robotniczymi [[William Haywood|Bill’em Haywoodem]] i [[Eugene Debs]]. Po egzekucji kilku protestujących na [[Haymarket Riot|Haymarket w Chicago w 1887]], została anarchistką. „Do tego czasu wierzyłam w zasadniczą sprawiedliwość amerykańskiego prawa o procesie przed ławą przysięgłych” – pisała w autobiograficznym eseju – „Potem już nigdy nie potrafiłam”<ref name=":1" />.
Była znana jako doskonała mówczyni i pisarka. Biograf [[Paul Avrich]] powiedział, że miała
[[Plik:Voltarine de Cleyre, Chicago, 1910.jpg|mały|Voltarine de Cleyre w 1910.]]▼
Zaszła w ciążę z Jamesem B. Elliotem, innym wolnomyślicielem, a 12 czerwca 1890 urodziła ich syna Harry'ego. Jak ustalili de Cleyre i Elliot, ich syn mieszkał z Elliotem, a de Cleyre nie miała żadnego udziału w jego wychowaniu. Była blisko związana i inspirowana przez Dyera Luma ("jej nauczyciela, powiernika, towarzysza", według Goldman). Jej związek z nim zakończył się na krótko przed jego samobójstwem w 1893.▼
▲Zaszła w ciążę z Jamesem B. Elliotem, innym wolnomyślicielem,
De Cleyre prowadziła swoją działalność w latach 1889-1910 w Filadelfii, gdzie żyła wśród biednych żydowskich imigrantów i gdzie sympatia dla anarchistycznych przekonań była powszechna. Tam uczyła angielskiego i muzyki, nauczyła się mówić i pisać w jidysz. Przez całe życie de Cleyre była nękana przez choroby. Goldman twierdziła, że cierpiała na "jakąś chorobę układu nerwowego, która rozwinęła się u niej we wczesnym dzieciństwie" i cierpiała na depresję, co najmniej dwukrotnie próbowała popełnić samobójstwo.▼
▲De Cleyre prowadziła swoją działalność w latach 1889-1910 w [[Filadelfia|Filadelfii]], gdzie żyła wśród biednych żydowskich imigrantów i gdzie sympatia dla anarchistycznych przekonań była powszechna. Tam uczyła angielskiego i muzyki, nauczyła się mówić i pisać w [[jidysz]]<ref>{{Cytuj |autor = Emma Goldman |tytuł = Voltairine de Cleyre (1866-1912) |data dostępu = 2021-03-04 |opublikowany = American Experience |url = https://www.pbs.org/wgbh/americanexperience/features/goldman-voltairine-de-cleyre-1866-1912/ |archiwum = https://web.archive.org/web/20201130215433/https://www.pbs.org/wgbh/americanexperience/features/goldman-voltairine-de-cleyre-1866-1912/ |język = en}}</ref>. Przez całe życie de Cleyre była nękana przez choroby. Goldman twierdziła, że cierpiała na
Przeżyła zamach na swoje życie 19 grudnia 1902. Jej napastnik Herman Helcher był byłym uczniem, który wcześniej został uznany za niepoczytalnego z powodu gorączki i któremu natychmiast wybaczyła, jak napisała: "Byłoby skandalem przeciwko cywilizacji, gdyby został wysłany do więzienia za czyn, który był produktem chorego mózgu". Atak pozostawił ją z chronicznym bólem ucha i infekcją gardła, które często wpływały negatywnie na jej zdolność mówienia lub koncentracji. ▼
▲Przeżyła zamach na swoje życie 19 grudnia 1902. Jej napastnik Herman Helcher był byłym uczniem, który wcześniej został uznany za niepoczytalnego z powodu gorączki i któremu natychmiast wybaczyła, jak napisała:
Wiosną 1911 została zainspirowana przez rewolucję w Meksyku, a zwłaszcza przez działalność anarchisty Ricardo Floresa Magóna. Ostatni wiersz zadedykowała działaczom meksykańskim.▼
▲Wiosną 1911 została zainspirowana przez [[Rewolucja meksykańska|rewolucję w Meksyku]], a zwłaszcza przez działalność anarchisty [[Ricardo Flores Magón|Ricardo Floresa Magóna]]. Ostatni wiersz zadedykowała działaczom meksykańskim.
De Cleyre zmarła na septyczne zapalenie opon mózgowych 20 czerwca 1912 w szpitalu Św. Marii z Nazaretu w Chicago. Została pochowana obok obrońców Haymarket i innych działaczy społecznych na Cmentarzu Waldheim (obecnie Forest Home Cemetery) w Forest Park, na przedmieściach Chicago. Goldman została później pochowana również w tej części cmentarza. ▼
▲De Cleyre zmarła na [[Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych|septyczne zapalenie opon mózgowych]] 20 czerwca 1912 w szpitalu Św. Marii z Nazaretu w Chicago.
== Poglądy ==
▲[[Plik:Voltarine de Cleyre, Chicago, 1910.jpg|mały|Voltarine de Cleyre w 1910.]]
De Cleyre w ciągu swojego życia zmieniała swoje poglądy polityczne. Ostatecznie stała się silną zwolenniczką anarchizmu bezprzymiotnikowego, według historyka George'a Richarda Esenweina doktryny "bez żadnych ścisłych etykiet takich jak komunista, kolektywista, mutualista czy indywidualista". Była to po prostu postawa, która promowała współpracę różnych szkół anarchistycznych". Przez kilka lat, de Cleyre kojarzyła się głównie z amerykańskim indywidualistycznym anarchizmem. Odróżniając się od Emmy Goldman i ukazując swoje poparcie dla indywidualistycznego anarchizmu, de Cleyre napisała: „Panna Goldman jest [anarcho]komunistką, ja jestem indywidualistką. Ona chce zniszczyć prawo własności, ja chcę je zachować. Jestem na wojnie z przywilejami i władzą, przez co prawo własności, prawdziwe prawo do tego, co jest właściwe jednostce, zostaje unicestwione. Ona wierzy, że współpraca całkowicie wyprze konkurencję; ja twierdzę, że konkurencja w takiej czy innej formie zawsze będzie istnieć, i że jest wysoce pożądane, aby istniała”.
| |||