Architektura barokowa we Francji: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
m + |
||
Linia 39:
Zespół pałacowo-ogrodowy Wersalu powszechnie jest uznawany za najlepsze dzieło francuskiego renesansu. Ogród został zaprojektowany przez [[André Le Nôtre]], twórcę barokowego [[ogród francuski|ogrodu francuskiego]].
Pod koniec baroku wyodrębnił się nowy kierunek nazwany rokoko ([[język francuski|j. franc.]] ''rocaille'' – muszla). We Francji jego pierwsza faza określana jest jako [[styl regencji]] (regence) a późniejsza, dojrzalsza forma stylem Ludwika XV. Nowe tendencje, które pojawiły się zwłaszcza w architekturze wnętrz, wiązane są ze swobodną i beztroską atmosferą dworów [[Filip Orleański|Filipa Orleańskiego]] i Ludwika XV oraz fascynacją [[sztuka chińska|sztuką chińską]], której dzieła w tym czasie masowo sprowadzano do Europy.
Architektura rokoko znacznie odbiega od surowszego nurtu klasycyzującego baroku, nie przypomina także rzeźbiarskich form ukształtowanych we Włoszech. Charakterystyczne cechy rokoka to przede wszystkim lekkość i swoboda kompozycji. Architekci rozwiązują płaszczyzny ścian i sufitów jako całość. Powierzchnia ścian dzielona jest na poszczególne, pola ([[panneau]]) w postaci prostokątów, których naroża są często zaokrąglone. Pola otrzymują obramowania z delikatnie rzeźbionych [[ornament (architektura)|ornamentów]] w postaci linearnych, często asymetrycznie skomponowanych [[plecionka|plecionek]], wici, [[arabeska (architektura)|arabeski]] o motywach inspirowanych światem roślinnym, kształtem muszli i falującej wody ([[rocaille]]). Pomiędzy poszczególnymi polami wkomponowane są płaszczyzny drzwi z [[supraporta|supraportami]], okien i luster, które także otrzymują ozdobne ramy. Dolną część ścian pokrywa się boazerią a pola podziału wypełniają malowidła lub ozdobne tkaniny. Dominuje pastelowa paleta barw o kolorach jasnoróżowych, kości słoniowej, jasnoliliowej, błękitnej, jasnozielonej, białej, złotej i srebrnej. Lekkie meble o dekoracyjnych profilach i porcelanowe drobiazgi dopełniają wnętrze tworząc pogodny nastrój. Najbogatszymi elementami elewacji stają się ślusarskie detale balustrad, krat i ogrodzeń.
==Literatura==
*Tadeusz Broniewski, ''Historia architektury dla wszystkich'', Wydawnictwo Ossolineum, 1990 r.
| |||