Otto Landsberg: Różnice pomiędzy wersjami

'''Otto Landsberg''' (ur. [[4 grudnia]] [[1869]] w [[Rybnik|Rybniku]] -u, zm. [[9 grudnia]] [[1957]] w [[Baarn]] w [[Holandia|Holandii]]) -– niemiecki polityk żydowskiego pochodzenia, Ministerminister Sprawiedliwościsprawiedliwości w pierwszym, demokratycznie wybranym, rządzie [[Republika Weimarska|Republiki Weimarskiej]], negocjator [[Traktattraktat wersalski|Traktatutraktatu wersalskiego]], jako jedyny ze strony niemieckiej nie złożył podpisu pod "dyktatem".

Absolwent [[I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kompałły i Wojciecha Lipskiego w Ostrowie Wielkopolskim|Królewskiego Gimnazjum]] w [[Ostrów Wielkopolski|Ostrowie]] i Wydziału Prawa na Uniwersytecie w [[Berlin|Berlinie]]ie. Początkowo pracował jako referendarz, m.in. w [[Ostrów Wielkopolski|Ostrowie]] i w [[Poznań|Poznaniu]]. W [[1895]] roku zdał egzamin asesorski po czym rozpoczął praktykę adwokacką w [[Magdeburg|Magdeburgu]]u.

W [[1890]] wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec ([[Socjaldemokratyczna Partia Niemiec|SPD]]). W latach [[1903]]-[[1909]] sprawował mandat radnego Magdeburga. W [[1907]] kandydował, bez rezultatu, do Reichstagu[[Reichstag]]u z okręgu Schwarzburg-Sondershausen. W [[1912]] uzyskał mandat posła z okręgu [[Magdeburg]]. Reprezentował prawe skrzydło SPD. Lojalny wobec cesarza [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II]]. Jako jedyny poseł socjalistyczny nie opuścił, w maju r. [[1912]] r., sali posiedzeń Reichstagu, gdy wznoszono tam toast za cesarza, czym naraził się władzom swojej partii. Jego pozycja uległa wzmocnieniu po odejściu z SPD jej lewego, rewolucyjnego skrzydła. W [[1918]] r. został członkiem zarządu frakcji SPD. Jako poseł sprzeciwiał się postulatom rewolucyjnym, był zwolennikiem rozwiązywania problemów wewnątrzpaństwowych metodami parlamentarnymi, opowiadał się za demokatyzacjądemokratyzacją prawa niemieckiego, wprowadzeniem proporcjonalnej ordynacji wyborczej, przyznaniem praw wyborczych kobietom.

Po abdykacji cesarza władzę w [[Niemcy|Niemczech]] przejęła sześcioosobowa Rada Pełnomocników Ludowych, której członkiem, z ramienia SPD, został Otto Landsberg. Pełnił funkcję Komisarzakomisarza Ludowegoludowego do spraw Prasyprasy i Informacjiinformacji. Wówczas opowiadał się za rozprawieniem się ze skrajnie rewolucyjnymi siłami w państwie.

W r. [[1919]] r. został wybrany, z okręgu magdeburskiego, posłem do Zgromadzenia Narodowego. W tym samym roku obejmujeobjął stanowisko, najpierw sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, potem Ministraministra Sprawiedliwościsprawiedliwości Rzeszy w pierwszym demokratycznie wybranym rządzie niemieckim (premierem był wówczas kolega partyjny Landsberga -– Philipp Scheidemann).

Został członkiem komisji negocjującej, z ramienia Niemiec, [[Traktattraktat wersalski]]. Protestując przeciw "dyktatowi", jako jedyny ze swego kraju, nie złożył podpisu pod ostateczną wersją dokumentu. Ponadto, demonstracyjnie ustąpił ze stanowiska Ministraministra Sprawiedliwościsprawiedliwości Rzeszy, a podczas głosowania w niemieckim parlamencie był za odrzuceniem traktatu. W latach [[1920]]-[[1923]] stał na czele misji poselstwa niemieckiego w [[Bruksela|Brukseli]], jednak pomimo podejmowanych przezeń działań dyplomatycznych wojska [[Francja|francuskie]] i [[Belgia|belgijskie]] zajmują [[Nadrenia|Nadrenię]] (za niewypłacenie przez Niemcy wszystkich reparacji zasądzonych traktatem).

W r. [[1924]] r. ponownie podjął pracę adwokata. W latach [[1924]]-[[1933]] był posłem na Reichstag. Został ekspertem ds. prawa w SPD oraz reprezentantem prawnym Rządu Pruskiego. Jako poseł opowiadał się przeciwko amnestii dla sprawców morderstw kapturowych, dokonywanych w Niemczech podczas rewolucji, krytykował wynaturzenia niemieckiego życia politycznego, prowadził też działalność publicystyczną. W [[1925]] r. był rzecznikiem sądzonego byłego prezydenta Rzeszy [[Friedrich Ebert|Friedricha Eberta]].

W [[1933]] r., po delegalizacji SPD, został, jako przeciwnik [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]] i [[Żydzi (naród)|Żyd]], zmuszony do wyjazdu. W [[1938]] r. pozbawiono go obywatelstwa niemieckiego. [[II wojna światowa|II wojnę światową]] spędził, ukrywany przez przyjaciół, w [[Holandia|Holandii]]. Po wojnie pozostał w Holandii, współpracując już tylko okazyjnie z ''Neuer Vorwärts'' -– organem SPD.

*Jarosław Biernaczyk, ''Otto Landsberg'', w: ''Alma Mater Ostroviensis -– Księga Pamięci -– Non Omnis Moriar'', tom X, [[Ostrów Wielkopolski]] [[2003]]

[[deKategoria:OttoPolitycy SPD|Landsberg, Otto]]