Niszczyciele typu 1936: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m kat. |
lit. |
||
Linia 2:
==Historia rozwoju==
Niszczyciele typu 1936 (typu 36) stanowiły dalsze rozwinięcie [[Niszczyciele typu 1934|typu 1934]] - pierwszych niemieckich niszczycieli skonstruowanych po I wojnie światowej i odejściu Niemiec od ograniczeń ilości i wielkości okrętów nałożonych [[traktat wersalski|traktatem wersalskim]]. W braku możliwości szybkiego nadrobienia ilości okrętów, Niemcy zdecydowali wówczas projektować wielkie niszczyciele, przewyższające niszczyciele potencjalnych przeciwników, czego efektem były typy 1934/1934A, 1936 i kolejne. Nowe niszczyciele były powiększone w stosunku do poprzedniego typu. Rząd niemiecki przy tym zaniżał podawaną oficjalnie [[wyporność]] standardową nowych niszczycieli typu 1936, określając ją jedynie na 1811 t, co mieściło się w górnej granicy wyporności dla wielkich niszczycieli - liderów flotylli, określonej w [[traktat londyński (1930)|traktacie londyńskim]] z 1930 (1850 ton). W rzeczywistości, z wypornością od 2411 t stanowiły jedne z największych niszczycieli przedwojennych, porównywalnych jedynie z francuskimi wielkimi
Na okrętach typu 1936, mimo, że projekt opracowano jeszcze przed wejściem do służby i badaniami pierwszych niszczycieli typu 1934/34A, zdołano poprawić szereg ich wad. Przede wszystkim, na skutek zmiany obwodów części dziobowej i zastosowania łukowato wydłużonej [[stewa|stewy]] dziobowej, poprawiły się ich własności morskie, kiepskie w poprzednim typie. Ponadto zwiększono niezawodność siłowni, opierając się na nieco bardziej dopracowanych kotłach Wagnera i zastosowano lepsze turbiny. Uzbrojenie pozostało takie samo, wygląd okrętów zmienił się w niewielkim stopniu.
Linia 29:
Niszczyciele typu 1936 miały architekturę typową dla niszczycieli, z pokładem dziobowym podniesionym na ok. 40% długości kadłuba. Kadłub okrętów dzielił się na 15 przedziałów wodoszczelnych. Okręty miały trzy kotłownie i dwie maszynownie, przedzielone innymi przedziałami w celu zwiększenia odporności na uszkodzenia (w układzie, od dziobu: kotłownia, kotłownia, przedział kotła pomocniczego, kotłownia, maszynownia, przedział mechanizmów pomocniczych, maszynownia). Spaliny z kotłowni były odprowadzane przez dwa kominy. Na okrętach zastosowano nie do końca dopracowane kotły parowe Wagnera pracujące pod wysokim ciśnieniem roboczym pary (70 [[atmosfera techniczna|atm]]), które na okrętach typu 1934 powodowały częste awarie, lecz na okrętach typu 1936 polepszono ich sprawność (większość okrętów typu zresztą szybko utracono, więc trudno powiedzieć więcej o ich sprawności). W porównaniu z typem 1934, ulepszono siłownie, zwłaszcza turbiny oraz zwiększono zapas paliwa, lecz w dalszym ciągu ich wadą był stosunkowo niewielki zasięg (będący pośrednią przyczyną utraty 5 niszczycieli typu 34/34A i 5 typu 36 pod Narvikiem). Przy dobrej dzielności morskiej, okręty te rozwijały jednak wysoką prędkość 38 [[węzeł (jednostka)|węzłów]] (główny okręt "Diether von Roeder" na próbach osiągnął 40,45 w.). Trzy ostatnie niszczyciele Z20-Z22 otrzymały jeszcze wydłużoną o 2 metry "atlantycką" stewę dziobową.
Uzbrojenie niszczycieli typu 1936, podobnie jak typu 1934, było dość silne, jednakże ich wadą okazał się stosunkowo mały zapas amunicji - 120 pocisków na działo (plus po 20 pocisków oświetlających). Działa były chronione pancernymi maskami przeciwodłamkowymi grubości 8 mm. Jak na początek wojny, dysponowały one także silnym uzbrojeniem przeciwlotniczym (w toku wojny stało się ono jednak niewystarczające i pod koniec wojny było ono dodatkowo zwiększane na jedynym
==Służba okrętów w skrócie==
Linia 65:
Uzbrojenie i wyposażenie:
*5 dział 127 mm SK C/34, w pojedynczych stanowiskach, osłoniętych maskami (VxI).
*4 działka przeciwlotnicze 37 mm LC/30 podwójnie sprzężone (2xII)
*6 działek przeciwlotniczych 20 mm (6xI)
| |||