Neoslawizm: Różnice pomiędzy wersjami

Główną ideą neoslawistów była wspólna obrona terenów zamieszkałych przez [[Słowianie|Słowian]] pod przewodnictwem Rosji przed [[pangermanizm|pangermanistyczną]] ekspansją niemiecką. Aby realizacja tego celu była możliwa, ruch postulował równość wszystkich Słowian wobec siebie i autonomiczny status poszczególnych grup. Każdy z narodów Słowiański miał się rozwijać autonomicznie pod względem kulturowym, ekonomicznym i politycznym, lecz miały one współpracować ze sobą.

Działacze neoslawistyczni w szczególności krytykowali ideę dominacji Rosjan i wiary prawosławnej nad innymi Słowianami i ich wierzeniami<ref name="Hawk"/> W przeciwieństwie do panslawizmu, neoslawizm nie zakładał aby jakaś grupa Słowian była położona wyżej w hierarchii relacji jednych grup słowiańskich nad drugimi, nie żądali też dominacji jednej obowiązującej religii dla wszystkich narodów słowiańskich<ref name=Hawk>Ivan Čolović, Celia Hawkesworth''The Politics of Symbol in Serbia: essays in political anthropology'' 2002</ref>.

Ruch przez pewien czas uzyskał poparcie w niektórych politycznych kręgach [[Rosja|Rosji]], ze względu jednak na dominujące protekcjonalne nastawienie Rosjan wobec innych narodów słowiańskich, dyskryminacje [[Polacy|Polaków]], [[Ukraińcy|Ukraińców]] oraz [[Białorusini|Białorusinów]] jak również panujący w Rosji antykatolicyzm, neoslawizm nie zyskał ostatecznie szerszego poparcia<ref name=Barbara>Barbara Jelavich ''Russia's Balkan Entanglements, 1806-1914'' Cambridge University Press 2004</ref>.

W Polsce związany z ruchem był [[Roman Dmowski]], pragnący poprzez wykorzystanie idei neoslawizmu przenieść problem polsko-rosyjski na forum międzynarodowe oraz uczynić z Polaków równorzędnym partnerem wobec Rosjan, jednakże ze względu na prorosyjskość ruchu nie zdobył on większej popularności. Neoslawiści zorganizowali trzy zjazdy ruchu, pierwszy w 1908 roku w [[Praga|Pradze]], w którym akces uczestnictwa zgłosił Dmowski. Drugi kongres odbył się w 1909 r. w [[Petersburg|Petersburgu]], zaś trzeci, już bez udziału Polaków, w 1910 r. w [[Sofia|Sofii]]. Podczas zjazdów neoslawistów uwidocznił się konflikt między Polakami i Rosjanami a także między Serbami i Bułgarami. W obu konfliktach mediował bezskutecznie działacz czeski [[Karol Kramář]]. W roku 1909 neoslawiści utworzyli wspólny blok "Słowiańska Jedność" w parlamencie Austro-Węgier(pozbawiony jednakże działaczy Polskich i Ukraińskich)