Józef Antoni Kossakowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+lt |
m popr |
||
Linia 7:
Brał udział w [[insurekcja kościuszkowska|insurekcji kościuszkowskiej]], m.in. w obronie Wilna. Po upadku powstania przebywał przez kilka lat w [[Paryż]]u, następnie powrócił na Litwę, gdzie porządkował sprawy majątkowe i spadkowe.
Po wkroczeniu wojsk napoleońskichna Litwę został mianowany generałem brygady w korpusie litewskim. Był adiutantem przy Sztabie Cesarskim i członkiem Gwardii Honorowej. [[3 sierpnia]] [[1812]] otrzymał dowództwo pułku strzelców pieszych litewskich i z okręgu połockiego. Brał udział w kampaniach [[1812]], [[1813]] i [[1814]], m.in. w walkach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Moskwą ([[29 września]] 1812 przez 3 dni był formalnym gubernatorem Moskwy) i Berezyną, następnie (jako adiutant przy dworze cesarskim) w bitwach pod [[Bitwa pod Lützen (1813)|Luetzen]], Spandau, Budziszynem, Dreznem, Lipskiem i Hanau. W 1814 na kilka miesięcy z działań wojennych wyłączyła go ciężka choroba. Po powrocie do sztabu Napoleona był świadkiem abdykacji cesarza w Fontainebleau (jako jedyny Polak obok Stanisława Wąsowicza).
W [[1814]] otrzymał tytuł hrabiego cesarstwa francuskiego, był także kawalerem maltańskim. Po powrocie na Litwę zasłynął jako kolekcjoner pamiątek wojskowych i napoleońskich, w jego posiadaniu znajdował się m.in. mundur i włosy Napoleona. W parku przy swojej posiadłości w Lukoniach postawił pomnik swojemu koniowi, na którym odbywał kampanie u boku Napoleona. Zmarł [[28 października]] [[1842]] w Lukoniach, został pochowany w Janowie (na Litwie).
| |||