Ramzes XI: Różnice pomiędzy wersjami

Nowa era charakteryzowała się równowagą sprawowania władzy przez trzech najważniejszych dostojników w Egipcie. Pierwszym z nich był Ramzes XI, który teoretycznie pozostawał władcą Górnego i Dolnego Egiptu, lecz w praktyce jego władza pozostawała wyłącznie tytularna. Drugim był namiestnik [[Smendes]], teoretycznie pozostający pod władzą kapłanów Amona, a w praktyce władający Dolnym Egiptem, rezydujący w Pi-Ramzes i sprawujący faktyczną władzę. Trzecim był Herhor, władający Górnym Egiptem, będący wodzem armii Górnego Egiptu i Nubii, łączący władzę świecką i duchowną. Był on dla tebańczyków prawdziwym władcą, który wprowadził praworządność i porządek oraz dążył do zażegnania kryzysu gospodarczego. Pod jego rządami Teby znów stały się metropolią. Wdrożono śledztwa przeciw grabieżcom i wichrzycielom. Ponownie ceremonialnie pochowano zbezczeszczone mumie królewskie. Dzięki wielkim wylewom [[Nil]]u, zapanował ład i dobrobyt. Sytuacja rozwijała się jak najlepiej, lecz wtenczas Herhor niespodziewanie zmarł. . Jego następcą został Pianchi inny wódz zwycięskiej armii, jego zięć, który już wcześniej otrzymał dowództwo armii Górnego Egiptu. Władzę w Egipcie przejęli dwaj dostojnicy. Smendes na północy i Pianchi na południu. Ramzes XI odsunięty w cień przebywał w swej rezydencji w Pi-Ramzes mógł jedynie biernie obserwować rozwój wydarzeń. Prawdopodobnie wraz z utratą władzy utracił także małżonkę, która opowiedziała się po stronie przeciwników męża, wydając swą córkę Henuttaui za syna Pianchiego, Pinodżema. Na północy Smendes założył nową stolicę [[Tanis]], do budowy której używano kamienia z rozbiórki świątyń i gmachów z Pi-Ramzes, które w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat całkowicie zniknęło.