Front Wołchowski – [[ZSRR|radziecki]] wyższy związek operacyjny utworzony [[11 grudnia]] [[1941]] roku. Jego dowódcą został gen. [[Kirył Mierieckow]]. Składał się z: ▼
{{linki}}
▲Front Wołchowski – radziecki wyższy związek operacyjny utworzony [[11 grudnia]] [[1941]] roku. Jego dowódcą został gen. [[Kirył Mierieckow]]. Składał się z:
*4 Armii
*52 Armii
Linia 8 ⟶ 6:
*26 Armii (zwanej też 2 Armią Uderzeniową).
Front Wołchowski rozwinął się na odcinku pomiędzy m. Lubaniem a m. Nowogrodem przeciwko części niemieckiej Grupy Armii „Północ”. Brał udział w końcowej fazie operacji tichwińskiej, która przesądziła o porażce niemieckiego planu całkowitej blokady Leningradu[[Leningrad]]u. W okresie od stycznia do kwietnia [[1942]] roku wraz z Frontem Leningradzkim i [[Front Północno-Zachodni|Frontem Północno–Zachodnim]] uczestniczył w nieudanej operacji okrążenia niemców Niemców rejonie Lubania. 23 kwietnia [[1942]] roku został przekształcony w Wołchowską Grupę Operacyjną Frontu Leningradzkiego. 8 czerwca [[1942]] roku zostaje ponownie odtworzony (dwc. gen. K. Mierieckow ). W sierpniu tego roku przeprowadził wraz z Newską Grupą Operacyjną Frontu Leningradzkiego operację w rejonie miasta Siniawina, która związałaznacznezwiązała znaczne siły niemieckie. 12 stycznia [[1943]] dokonał wraz z Frontem Leningradzkim przełamania niemieckiego frontu na odcinku 18 Armii w pobliżu [[Szlisselburg]]a, w wyniku czego na południe od jeziora [[Ładoga]] powstał korytarz szerokości od 8 do 10 km łączący Leningrad z resztą kraju. W dniach od 14 stycznia do 1 marca [[1943]] roku razem z Frontem Leningradzkim i 2 Frontem Bałtyckim uczestniczył w operacji leningradzko-nowogrodzkiej przeciwko GA ”Północ”. 15 lutego [[1944]] roku rozwiązany w związku ze skróceniem linii frontu. Jego jednostki zostały podzielone pomiędzy sąsiedni Front Leningradzki i 2 Front Bałtycki.
