Piotr Wilniewczyc: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
nazwisko Wilniewczyc zmieniono na prawidłowe Winiewczyc |
||
Linia 1:
'''Piotr
Piotr Apolinary
W [[1921]] powrócił do Polski i podjął pracę w Boryszewskiej Fabryce Prochu pod [[Sochaczew]]em jako kierownik laboratorium mechanicznego badania prochu. W latach [[1924]]-[[1928]] wykładał w Oficerskiej Szkole Artylerii w [[Toruń|Toruniu]], napisał tam trzy podręczniki akademickie. Od 1928 roku do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] pracował w [[Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia|Państwowych Wytwórniach Uzbrojenia]] w Warszawie w charakterze eksperta balistycznego i doradcy w dziedzinie konstrukcji broni. W tym okresie zajął się również konstruowaniem broni.
Linia 7:
Najbardziej znaną jego konstrukcją był opracowany w [[1931]] roku razem z [[Jan Skrzypiński|Janem Skrzypińskim]] [[pistolet]] samopowtarzalny kaliber 9 mm [[Vis]], który stał się przepisowym pistoletem [[Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]], produkowanym seryjnie od [[1936]] roku, pod oznaczeniem pistolet [[Vis|VIS wz.35]]. Do wybuchu II wojny światowej, wyprodukowano ich prawdopodobnie ok. 49 400 sztuk (dalsza produkcja kontynuowana była przez Niemców w ilości ponad 300 000 sztuk).
W [[1938]]
Podczas okupacji niemieckiej,
Po wojnie zajmował się w dalszym ciągu konstrukcją broni strzeleckiej; w [[1958]] wraz ze Stanisławem Rojkiem opracował projekt pistoletu WiR wz.1957 w wariantach na naboje kaliber 9 mm Browning, [[nabój 9mm Makarow|9mm Makarow]] i 7,65 mm Browning, działającego na zasadzie odrzutu [[zamek swobodny|zamka swobodnego]]. Nie został on jednak skierowany do produkcji seryjnej. Pod koniec lat pięćdziesiątych
Zmarł na [[rak (choroba)|raka]] 23 grudnia 1960 r. w Warszawie, został pochowany na [[Cmentarz Powązkowski|Cmentarzu Powązkowskim]].
[[Kategoria:Polscy inżynierowie|
[[Kategoria:konstruktorzy broni|
[[en:Piotr
|