Lawenda wąskolistna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
A.bot (dyskusja | edycje)
m Bot przenosi linki do Commons i Wikispecies +kosmetyka
historia uprawy
Linia 33:
;'''[[Korzeń]]''': Wiązkowy, silnie rozgałęziony, osiągający ponad 2 m.
;'''[[Biotop]]''': Lubi [[gleba|gleby]] przepuszczalne, łatwo ogrzewające się, dlatego przemysłowa uprawa jest rozwinięta na południu kraju. W surowe, bezśnieżne zimy przemarza, ale łatwo odbija, co jednak skutkuje zmniejszeniem plonu kwiatów.
 
===Historia uprawy====
Lawenda była obiektem uprawy już w czasach starożytnych, zwłaszcza na terenach Basenu Morza Śródziemnego. Dzięki świeżemu i czystemu zapachowi lawenda była ulubionym dodatkiem do kąpieli, stosowanym przez Greków i Rzymian. Nazwa roślin pochodzi od łacińskiego lavo, lavare – co oznacza myć się, kąpać.
Lawenda, roślina obficie kwitnąca, jest popularna z powodu trwałego zapachu oraz właściwości odstraszania owadów. Opowieści o kaletniku Grasse, który używał olejku lawendowego do perfumowania swoich modnych wyrobów skórzanych i dzięki temu uodpornił się na zarazy, spowodowały, że ludzie zaczęli nosić ze sobą lawendę, by uchronić się przed chorobami zakaźnymi.
Lawenda od dawna jest stosowana w medycynie. Na przykład zielarz Gerard przepisywał ją osobom cierpiącym na lekką migrenę i zawroty głowy. Niejaki Sir James Smith powiedział o alkoholowych kroplach lawendowych, że wymyślono je dla tych, którzy chcą pofolgować sobie w piciu, pod pozorem zażywania wykwintnego lekarstwa.
Lecznicze właściwości ma głównie olejek eteryczny. Destyluje się go z gruczołów wydzielniczych, osadzonych pomiędzy drobnymi, gwiazdkowymi włoskami, pokrywającymi kwiaty, liście i łodygi. Olejek najwyższej jakości destylowany jest z L. angustifilia i L. stoechas. L. latifolia dostarcza olejku używanego do sporządzania tańszych perfum, natomiast z L. intermedia otrzymywany jest olejek średniej jakości.
 
===Zastosowanie===