Tajemnica spowiedzi: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
błąd
błąd odnośnie tego, kogo dotyczy tajemnica spowiedzi itd.
Linia 7:
Nieprawdziwe oskarżenie o zdradę tajemnicy spowiedzi jest uznawane za [[Grzechy powszednie i ciężkie|grzech ciężki]], zważywszy niemożność bronienia się przez spowiednika.
 
Tak rozumiana tajemnica spowiedzi nie obowiązuje [[Penitent (katolicyzm)|penitenta]] względem swojej spowiedzi. Tajemnicą spowiedzi nie [błąd - patrz Edycja] są też objęte fakty znane ze spowiedzi cudzej (podsłyszane), a mówienie [również patrz Edycja] o nich należy rozpatrywać w kategorii naruszenia tajemnicy naturalnej (także w kategoriach [[Grzech|grzechu]]).
 
Polskie prawo uwzględnia te zasady. [[Prawo karne procesowe]] wyłącza możliwość przesłuchiwania jako [[Świadek|świadków]] duchownych co do faktów, o których dowiedzieli się w trakcie spowiedzi (art. 178 [[Kodeks postępowania karnego|kpk]]). Natomiast zgodnie z [[Kodeks postępowania cywilnego|kodeksem postępowania cywilnego]] duchowny może odmówić zeznań co do faktów powierzonych mu na spowiedzi (art. 261 kpc).
 
Edycja:
Kan. 983
§ 1. Tajemnica sakramentalna jest nienaruszalna; dlatego nie wolno spowiednikowi słowami lub w jakikolwiek inny sposób i dla jakiejkolwiek przyczyny w czymkolwiek zdradzić penitenta.
 
§ 2. '''Obowiązek zachowania tajemnicy ma także''' tłumacz, jeśli występuje, jak również wszyscy inni, którzy w jakikolwiek sposób zdobyli ze spowiedzi wiadomości o grzechach.
 
Kan. 1138
§ 1. Spowiednik, który narusza bezpośrednio tajemnicę sakramentalną, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zastrzeżonej Stolicy Apostolskiej. Gdy zaś narusza ją tylko pośrednio, powinien być ukarany stosownie do ciężkości przestępstwa.
 
§ 2. Tłumacz i inni, o których w kan. 983, § 2, którzy naruszają tajemnicę, powinni być ukarani sprawiedliwą karą, nie wyłączając ekskomuniki.
 
Koniec Edycji
 
== Zobacz też ==