Tajemnica spowiedzi: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
literowka |
==Przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego==, drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
||
Linia 7:
Nieprawdziwe oskarżenie o zdradę tajemnicy spowiedzi jest uznawane za [[Grzechy powszednie i ciężkie|grzech ciężki]], zważywszy niemożność bronienia się przez spowiednika.
Tak rozumiana tajemnica spowiedzi nie obowiązuje [[Penitent (katolicyzm)|penitenta]] względem swojej spowiedzi. Tajemnicą spowiedzi
Polskie prawo uwzględnia te zasady. [[Prawo karne procesowe]] wyłącza możliwość przesłuchiwania jako [[Świadek|świadków]] duchownych co do faktów, o których dowiedzieli się w trakcie spowiedzi (art. 178 [[Kodeks postępowania karnego|kpk]]). Natomiast zgodnie z [[Kodeks postępowania cywilnego|kodeksem postępowania cywilnego]] duchowny może odmówić zeznań co do faktów powierzonych mu na spowiedzi (art. 261 kpc).
▲Kodeks Prawa Kanonicznego
Kan. 983
§ 1. Tajemnica sakramentalna jest nienaruszalna; dlatego nie wolno spowiednikowi słowami lub w jakikolwiek inny sposób i dla jakiejkolwiek przyczyny w czymkolwiek zdradzić penitenta.
§ 2.
Kan. 1388
§ 1. Spowiednik, który narusza bezpośrednio tajemnicę sakramentalną, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zastrzeżonej Stolicy Apostolskiej. Gdy zaś narusza ją tylko pośrednio, powinien być ukarany stosownie do ciężkości przestępstwa.
§ 2. Tłumacz i inni, o których w kan. 983, § 2, którzy naruszają tajemnicę, powinni być ukarani sprawiedliwą karą, nie wyłączając ekskomuniki.
== Zobacz też ==
|