Wikipedia

Frank Parker (tenisista): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Hhst (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
14 001 edycji
m Kategoria:Członkowie Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame
m poprawa linków
Linia 5:
W [[1933]] awansował do pierwszej dziesiątki rankingu amerykańskiego (sklasyfikowany na 8. miejscu). Pozostawał w niej przez siedemnaście lat do [[1949]], co stanowiło rekord poprawiony dopiero w 1988 przez [[Jimmy Connors|Jimmy'ego Connorsa]]. W mistrzostwach USA Parker debiutował w [[1932]], dochodząc do III rundy, w której uległ 1:6, 4:6, 6:4, 2:6 rozstawionemu z czwórką [[George Lott]]owi. Wygrał turniej w swoim trzynastym podejściu w [[1944]], kiedy jako sierżant armii amerykańskiej w okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przebywał na urlopie. Ponownie w czasie przerwy w odbywaniu służby wojskowej obronił tytuł w [[1945]]. W obu finałach jego przeciwnikiem był [[Bill Talbert]]. Szansę na trzecie z rzędu zwycięstwo zamknęła Parkerowi ćwierćfinałowa porażka z [[Tom Brown|Tomem Brownem]] w [[1946]] (3:6, 4:6, 8:6, 6:3, 1:6). Rok później Parker jeszcze raz doszedł do finału mistrzostw USA, ale tym razem, chociaż prowadził już 2:0 w setach, uległ [[Jack Kramer|Jackowi Kramerowi]]. W [[1949]] uległ w półfinale 6:3, 7:9, 3:6, 2:6 [[Pancho Gonzalez]]owi.
 
Mniej szczęśliwa niż trawa Forest Hills była dla Parkera trawa wimbledońska, gdzie jedynie raz - w [[1937]] - osiągnął półfinał singla (pokonał m.in. Niemca [[Henner Henkel|Hennera Henkela]], odpadł z [[Don Budge|Donem Budge]]). Skuteczniej grał na paryskiej mączce kortów im. Rolanda Garrosa - wygrał międzynarodowe mistrzostwa Francji w [[1948]] (w finale z [[Jaroslav DrobnyDrobný (tenisista)|Jaroslavem DrobnymDrobným]]) i w [[1949]] (w finale z [[Budge Patty]]m). Był trzecim amerykańskim triumfatorem tego turnieju w krótkim czasie, po Donie Budge i [[Don McNeill|Donie McNeillu]]. Parker wygrywał również mistrzostwa USA na kortach ziemnych, łącznie pięć razy. Po raz pierwszy triumfował w tej imprezie w [[1933]], ponownie w [[1939]], w finale w 1941 pokonał [[Bobby Riggs]]a 6:3, 7:5, 6:8, 4:6, 6:3, w [[1946]] Billa Talberta 6:4, 6:4, 6:2, w [[1947]] [[Ted Schroeder|Teda Schroedera]] 8:6, 6:2, 6:4. Serię 24 z rzędu wygranych meczów w mistrzostwach USA na kortach ziemnych przerwał Parkerowi Pancho Gonzalez w finale w 1949 (1:6, 6:3, 6:8, 3:6).
 
Frank Parker z powodzeniem występował też w grze podwójnej. Już w 1933 był w finale mistrzostw USA, partnerując [[Frank Shields|Frankowi Shieldsowi]], ale musiał uznać wyższość George Lotta i [[Les Stoefen|Lesa Stoefena]] 13:11, 7:9, 7:9, 3:6. Piętnaście lat później Parker, w parze z Tedem Schroederem, przegrał wyrównany finał mistrzostw USA z parą Bill Talbert-[[Gardnar Mulloy]] 6:1, 7:9, 3:6, 6:3, 7:9. Tytuł deblowego mistrza USA zdobył w [[1943]] z Jackiem Kramerem. Bardzo udana okazała się współpraca deblowa Parkera z Gonzalezem na europejskich turniejach wielkoszlemowych w 1949. Amerykanie wygrali zarówno mistrzostwa Francji, jak i [[Wimbledon]]. Ponadto Parker zdobył dwa deblowe tytuły mistrzowskie w kraju - w 1937 w hali (z Gregiem Manginem), w 1939 na kortach ziemnych (z [[Gene Mako]]).
Linia 32:
* '''mistrzostwa USA 1945''' - 14:12, 6:1, 6:2 z Billem Talbertem
* mistrzostwa USA 1947 - 6:4, 6:2, 1:6, 0:6, 3:6 z [[Jack Kramer|Jackiem Kramerem]]
* '''mistrzostwa Francji 1948''' - 6:4, 7:5, 5:7, 8:6 z [[Jaroslav DrobnyDrobný (tenisista)|Jaroslavem DrobnymDrobným]]
* '''mistrzostwa Francji 1949''' - 6:3, 1:6, 6:1, 6:4 z [[Budge Patty]]m
 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Frank_Parker_(tenisista)”