Początki pałacu ksiażęcego w Trzebiatowie sięgają [[XII]] wieku. Pierwotnie znajdował się tutaj gród książęcy, który w [[1224]] roku stał się własnością księżnej [[Anastazja Wielkopolska|Anastazji]], wdowy po księciu pomorskim [[Bogusław I|Bogusławie I]]. Ona to za radą opata norbertanów w Białobokach przekazała posiadany w Trzebiatowie majątek na wyposażenie klasztoru norbertanek, do którego następnie wstąpiła.
Ok.[[1285]] roku budynki na grodzisku zostały przebudowane na klasztor żeński, w którym zamieszkały Norbertankinorbertanki z klasztoru w Wyszkowie (przedmieście Trzebiatowa). Obok dawnego zamku wzniesiono kościół św. Mikołaja, który stał się światynią klasztorną. W [[XVI]] wieku zakon został sekularyzowany, a budynki poklasztorne przejęli książęta pomorscy. W [[1560]] roku następuje przebudowa klasztoru na renesansowy zamek. Od [[1619]] roku jest on rezydencją księżnej Zofii von Schleswig-Holstein, wdowy po księciu pomorskim [[Filip II|Filipie II]]. Po jej śmierci przechodzi na własność elektora brandenburskiego. Po pożarze w [[1679]] roku zamek zostaje przebudowany. W [[1761]] roku służy za koszary wojsk rosyjskich. W latach [[1750]]-[[1791]] jest własnością [[Fryderyk Eugeniusz Wirtemberski|Fryderyka Eugeniusza Wirtemberskiego]]. W tym czasie zostaje przebudowany w stylu klasycystycznym. W latach [[1797]]-[[1811]] jest w posiadaniu gen. [[Gebhard von Blücher|Gebharda von Blücher]]a. Później przechodzi na własność burmistrza Trzebiatowa, który decyduje sie na rozbiórkę części obiektu. W [[1855]] roku budynek przejmuje Urząd Ziemski przeznaczając pałac na biura i mieszkania. Po I wojnie światowej obiekt zostaje przystosowany na potrzeby szkoły rolniczej. Po [[1945]] roku mieszczą się w nim różne instytucje. Jest m.in.: koszarami, siedzibą urzędów i kamienicą mieszkalną. Od [[1989]] roku w jego wnętrzach mieści się [[biblioteka|Biblioteka Publiczna]] i Trzebiatowski Ośrodek Kultury.
