Jerzy Kondracki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
źródła |
drobne merytoryczne, wikizacja |
||
Linia 1:
'''Jerzy Aleksander Kondracki''' (ur. [[1 listopada]] [[1908]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[13 kwietnia]] [[1998]] koło [[Villach]] w [[Austria|Austrii]]) – polski [[geografia fizyczna|geograf fizyczny]], profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Urodził się w Warszawie, w rodzinie nauczycielskiej.
Studiował geografię na Wydziale Filozoficznym [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]]. Studia ukończył w 1931 r. Od 1933 r. był asystentem w Zakładzie Geograficznym UW; w 1938 przyznano mu stopień doktora za pracę "Studia nad morfologią i hydrografią Pojezierza Bracławskiego".
W czasie II wojny światowej przebywał w niewoli niemieckiej, w obozie jenieckim Oflag II C w Woldenbergu (obecnie Dobiegniew). W obozie prowadził wykłady geografii dla jeńców. ▼
▲W czasie II wojny światowej przebywał w niewoli niemieckiej, w obozie jenieckim [[Oflag II C Woldenberg|Oflag II C w Woldenbergu]] (obecnie Dobiegniew). W obozie prowadził wykłady geografii dla jeńców.
W 1945 wrócił do Warszawy, gdzie podjął pracę jako adiunkt w Zakładzie Geograficznym UW. W 1952 r. objął Katedrę Geografii Fizycznej w nowopowstałym Instytucie Geograficznym UW. W roku następnym został dziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UW. W 1954 r. nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1969 r., profesora zwyczajnego. W 1970 r. został dyrektorem Instytutu Geografii UW, samodzielnej jednostki na prawach wydziału (utworzonej w poprzednim roku). Gdy w 1977 r. powstał Wydział Geografii i Studiów Regionalnych UW, Jerzy Kondracki został dyrektorem Instytutu Nauk Fizykogeograficznych na wydziale.▼
▲W 1945 wrócił do Warszawy, gdzie podjął pracę jako adiunkt w Zakładzie Geograficznym UW. W 1952 r. objął Katedrę Geografii Fizycznej w nowopowstałym Instytucie Geograficznym UW. W roku następnym został dziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UW. W 1954 r. nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1969 r., profesora zwyczajnego. W 1970 r. został dyrektorem Instytutu Geografii UW, samodzielnej jednostki na prawach wydziału (utworzonej w poprzednim roku). Gdy w 1977 r. powstał [[Wydział Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego|Wydział Geografii i Studiów Regionalnych UW]], Jerzy Kondracki został dyrektorem Instytutu Nauk Fizykogeograficznych na wydziale.
Zginął w dziewięćdziesiątym roku życia podczas samotnej wędrówki w Alpach, w okolicach Klagenfurtu, w pobliżu granicy włoskiej.▼
▲Zginął w dziewięćdziesiątym roku życia podczas samotnej wędrówki w [[Alpy|Alpach]], w okolicach
Jerzy Kondracki zajmował się przede wszystkim geografią fizyczną i kartografią. Wprowadził i rozwinął w Polsce kompleksowy kierunek badań środowiska przyrodniczego, był uznanym autorytetem w dziedzinie [[regionalizacja fizycznogeograficzna|regionalizacji fizycznogeograficznej]], miał znaczące dokonania na polu [[geomorfologia|geomorfologii]], [[hydrologia|hydrologii]], [[paleografia|paleografii]], [[kartografia|kartografii]] oraz [[metodologia|metodologii]] geografii fizycznej i [[geografia regionalna|regionalnej]].
| |||