Roman Grodecki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+ kategoria |
m poprawa linków |
||
Linia 1:
'''Roman Grodecki''' (ur. [[21 kwietnia]] [[1889]] w [[Rzeszów|Rzeszowie]], zm. [[17 kwietnia]] [[1964]] w [[Kraków|Krakowie]]), historyk polski, profesor [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], członek [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]].
Był synem Jana (urzędnika podatkowego) i Karoliny z Gorylskich, uczęszczał do szkoły powszechnej w [[Kołomyja|Kołomyi]] i gimnazjum w [[Bochnia|Bochni]]; w latach [[1907]]-[[1912]] studiował historię, filozofię, geografię, historię prawa, filologię i archeologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wśród jego wykładowców uniwersyteckich byli m.in. [[Franciszek Bujak (historyk)|Franciszek Bujak]], [[Ignacy Chrzanowski]], [[Wiktor Czermak]], [[Włodzimierz Demetrykiewicz]], [[Wacław Tokarz]]; pod opieką [[Stanisław Krzyżanowski|Stanisława Krzyżanowskiego]] obronił w [[1918]] doktorat na podstawie pracy ''Książęca włość trzebnicka na tle organizacji majątków książęcych w Polsce w XII wieku''; jeszcze w czasie studiów pracował jako aplikant w Archiwum Akt Dawnych w Krakowie (1909-1912). W latach [[1913]]-[[1914]] był asystentem w Seminarium Historycznym UJ, następnie (1914-[[1917]]) służył w [[Legiony Polskie (wojsko)|Legionach]].
Po obronie pracy doktorskiej został adiunktem w Archiwum Akt Dawnych (do [[1921]]) oraz powrócił na stanowisko asystenta w Seminarium Historycznym. W [[1920]] habilitował się i został docentem w Katedrze Historii Gospodarczej Powszechnej i Polski, dwa lata później otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego i kierownika Katedry Historii Gospodarczej Średniowiecznej. W [[1929]] został profesorem zwyczajnym. W czasie wojny uczestniczył w [[Tajne komplety|tajnym nauczaniu]] we [[Lwów|Lwowie]]. W [[1945]] powrócił do pracy na UJ, kierował kolejno katedrami Historii Gospodarczej i Społecznej (1945-1952), Historii Polski Feudalnej (1952-1957), Historii Polski do XV Wieku (1957-1960). Wykładał również historię średniowieczną Polski w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie (1949-1957). Z powodu ciężkiej choroby, a także załamania psychicznego po śmierci żony, w 1957 (na trzy lata przed formalną emeryturą) zaprzestał prowadzenia wykładów.
| |||