Gwardia Narodowa (Francja): Różnice pomiędzy wersjami

[[12 sierpnia]] [[1870]] w związku z zagrożeniem [[Paryż]]a parlament podjął uchwałę o powstaniu Gwardii Narodowej Terytorialnej (''Garde Nationale Sédentaire''). Podstawą prawną była pełna wad ustawa z [[1851]]. Mieli służyć w niej mieszkańcy zagrożonych miejscowości - w tym wypadku [[Paryż]]a. To ta formacja stała się główną siłą Komuny Paryskiej. Gwardia Narodowa weszła w wojnę praktycznie nieprzygotowana. Broń dostarczano do jednostek już w czasie działań wojennych. Nie było czasu na zapoznanie się żołnierzy z jej obsługą. Ironią losu było to, że po wielu wcześniejszych odmowach wyposażenia tych jednostek w nowoczesne karabiny [[Karabin Chassepot Mle1866|Chassepot]], obecnie dostarczano im kupowane w Stanch Zjednoczonych jeszcze nowocześniejsze karabinki [[Remington]] i [[Winchester]], nie spełniające jednak roli karabinu piechoty (długość, brak bagnetu). O stopniu wyszkolenia może świadczyć rozkaz generała Chanzy dowódcy 2. armii Loary, który przed bitwą pod Le Mans zdecydował się poświęcić pewną ilość amunicji, aby każdy gwardzista mógł przynajmniej raz wystrzelić na próbę z posiadanej przez siebie broni. Mimo to gwardziści dawali wielokrotnie wyraz determinacji walcząc z poświęceniem z przeciwnikiem.

 

W marcu [[1871]] w oblężonym przez Prusaków Paryżu została proklamowana [[Komuna Paryska]]. Władze III Republiki nie uznały jej legalności.