Brytyjska Unia Faszystów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: it:British Union of Fascists |
m poprawianie linków prowadzących do strony ujednoznaczniającej |
||
Linia 3:
==Historia==
Brytyjska Unia Faszystów została utworzona 1 października [[1932]] r. przez sir [[Oswald Mosley|Oswalda Mosleya]], b. działacza [[Partia Konserwatywna|Partii Konserwatywnej]], a następnie [[Partia Pracy (brytyjska)|Partii Pracy]] oraz najmłodszego członka [[Izba Gmin|Izby Gmin]] i ministra. W [[1931]] r. wystąpił on z Partii Pracy i powołał – głoszącą "trzecią drogę" – [[Nowa Partia|Nową Partię]] (New Party), której działalność nie przetrwała nawet roku. W styczniu 1932 r. odwiedził [[faszyzm|faszystowskie]] [[Włochy]], gdzie został przyjęty przez [[Benito Mussolini|Benito Mussoliniego]], a po powrocie do kraju utworzył BUF. Wchłonęła ona wszystkie dotychczas działające brytyjskie grupy faszystowskie i [[nacjonalizm|nacjonalistyczne]], jak [[Brytyjscy Faszyści]], czy [[Narodowi Faszyści]], z wyjątkiem zdecydowanie [[antysemityzm|antysemickiej]] [[Imperialna Liga Faszystów|Imperialnej Ligi Faszystów]] [[Arnold Leese|Arnolda Leese’a]]. Przywódcami byli – oprócz O. Mosleya – [[Harold Nicolson]], [[William Joyce]], [[John Beckett]], A. K. Chesterton. BUF była oparta na wzorach włoskich faszystów (włącznie z czarnymi strojami, od których jej członków nazywano potocznie "czarnymi koszulami", symboliką i "rzymskim" pozdrowieniem). Powstały też bojówki paramilitarne pod nazwą Fascists Defense Force oraz odrębna organizacja kobieca. W czerwcu [[1934]] r. ugrupowanie liczyło już ponad 50 tys. członków, wywodzących się głównie z drobnego biznesu, [[konserwatyzm|konserwatywnej]] klasy średniej, zachowawczej arystokracji i kręgów wojskowych; było także dużo młodzieży i kobiet. Jednakże już w [[1935]] r. liczebność spadła do ok. 20 tys. Organami prasowymi były pisma "Action" i "Fascist Quarterly".
BUF brała udział w kolejnych wyborach parlamentarnych, poza 1935 r., uzyskując czasami duże sukcesy zwłaszcza w wyborach lokalnych. Pod ich wpływem zaczęto organizować liczne marsze i demostracje w Londynie, głównie o charakterze antysemickim. Jeden z nich w październiku [[1936]] r. doprowadził do poważnych zamieszek zwanych bitwą na Cable Street, kiedy pochód ok. 5 tys. członków BUF został zaatakowany przez lewicowych bojówkarzy. W odpowiedzi brytyjski rząd wydał tzw. Public Order Act, który zakazywał noszenia partyjnych strojów podczas marszy i używania obraźliwych słów, a policji na wniosek ministra spraw wewnętrznych umożliwiał przerywanie takich demonstracji. Był to duży cios dla BUF, gdyż uliczne marsze i wiece stanowiły ważną część jej aktywności. Abdykacja w 1936 r. pretendenta do korony angielskiej [[Edward VIII|Edwarda VIII]], który miał profaszystowskie sympatie, położyła kres nadziejom O. Mosleya na dojście do władzy legalną drogą. Pod koniec lat 30. doszło do rozłamów w szeregach BUF. W [[1937]] r. opuścili ją W. Joyce i J. Beckett, zakładając [[Liga Narodowo-Socjalistyczna|Ligę Narodowo-Socjalistyczną]] (National Socialist League), a w [[1938]] r. – A. K. Chesterton, który był zdecydowanym wrogiem nazizmu.
| |||