Gryfina Halicka: Różnice pomiędzy wersjami

W czasie buntu rycerstwa przeciwko mężowi w [[1285]], księżna schroniła się na [[Wawel]]u pod opieką mieszczan. W czasie trzeciego najazdu [[Tatarzy|Tatarów]] na [[Polska|Polskę]] w [[1287]] uszła wraz z Leszkiem na [[Węgry]]. Po śmierci męża w [[1288]], z pretensjami do tronu krakowskiego wystąpił jej siostrzeniec [[Władcy Czech|król czeski]] [[Wacław II Czeski|Wacław II]], który powoływał się na prawo sukcesji po ciotce <ref>Istnieje prawdopodobieństwo, że Gryfina zrzekła się praw do tronu na rzecz siostrzeńca specjalnym legatem. Do dzisiaj nie odnaleziono jakiegokolwiek dokumentu świadczącego o jakimś porozumieniu zawartym pomiędzy Gryfiną a Wacławem. Jednak już nawet dla współczesnych pretensje Wacława były pozbawione jakichkolwiek podstaw.</ref>. Po śmierci męża zamieszkała w klasztorze [[Zakon świętej Klary|klarysek]] w [[Stary Sącz|Starym Sączu]]. Przeoryszą była tam jej bliska krewna, wdowa po Bolesławie Wstydliwym -[[Święta Kinga|św. Kinga]]. Nie wiemy, czy już wówczas Gryfina otrzymała jakąś [[Oprawa wdowia|oprawę wdowią]] dopiero bowiem od [[1292]] (od śmierci Kingi, która zarządzała tymi włościami) tytułowała się panią sądecką - [[Łacina|łac.]] ''domina de Sandecz''). Po śmierci Kingi Gryfina objęła również tytuł przeoryszy<ref> Część historyków skłania się do postawienia tezy, że Gryfina uzyskała ten tytuł w zamian za zrzeczenie się praw do tronu krakowskiego </ref>.

 

Pochowana w klasztorze klarysek w [[Praga|Pradze]].