Ewangelicki Kościół Czeskobraterski: Różnice pomiędzy wersjami

Geneza jego powstania sięga [[XVIII]] wieku. W [[1781]] [[cesarz]] [[Józef II Habsburg|Józef II]] wydał w monarchii habsburskiej ''Patent Tolerancyjny'' dla innowierców. Nie obejmował on jednak swoim obowiązywaniem kościołów tradycji husyckiej, w tym [[Bracia czescy|braci czeskich]]. Wierni tego wyznania nie mając możliwości ujawnienia się przystąpili do kościołów konfesji ewangelicko-reformowanej i ewangelicko-augsburskiej. Na terenie Czech powstały 52 [[zbór|zbory]] [[kalwinizm|kalwińskie]] i 20 [[luteranizm|zborów luterańskich]], w których większość stanowili byli husyci. Istniejąc w takiej strukturze dążyli oni jednak do stworzenia jednej wspólnoty. Pierwsza próba zjednoczenia ich miała miejsce w [[1848]]. Dopiero zakończenie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] i rozpad monarchii Austro-Węgier stworzyły realne podstawy do realizacji tego zamierzenia. W [[1918]] zbory luterańskie i kalwińskie uważające się za spadkobierców husytyzmu połączyły się tworząc Ewangelicki Kościół Czeskobraterski.

 

Ewangelicki Kościół Czeskobraterski jest zorganizowany na trzech płaszczyznach. Zgromadzeniem wszystkich wiernych jest sobór. Reprezentacją wiernych jest synod, złożony na wzór parlamentu z wybieralnych posłów. Kościół dzieli się na 14 diecezji (senioratów) i 264 zbory (parafie).

Na czele kościoła jako jego reprezentant stoi Rada Synodalna złożoną z 6 osób (3 osób świeckich i 3 osób duchownych).

 

 

==Linki zewnętrzne==